Στη Συρία μετά από δεκατέσσερα χρόνια εμφυλίου πολέμου μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα οι τζιχαντιστές αντάρτες ανέτρεψαν το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ οδηγώντας τη χώρα σε νέα διαφορετική φάση της ιστορίας της.
Το καθεστώς Άσαντ από το 1970 μέχρι σήμερα με την υποστήριξη της Ρωσίας και του Ιράν, επέζησε περισσότερο χρόνο από όσο υπολόγιζαν οι ψύχραιμες λογικές φωνές των σύγχρονων γεωπολιτικών αναλυτών. Μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Αμερική να είχαν και κηρύξει εμπάργκο στις επισκέψεις της οικογένειας Άσαντ στις ευρωπαϊκές χώρες και τις ΗΠΑ και στο πάγωμα των προσωπικών των τραπεζικών λογαριασμών αλλά ποτέ δεν απάντησαν με ουσιαστικά μέτρα στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στη διαφθορά που υπήρχε στη Συρία.
Σήμερα Ισραήλ και Αμερική διεκδικούν μερίδιο της πτώσης του αυταρχικού καθεστώτος στη Συρία. Οι τηλεοπτικές δηλώσεις του Νετανιάχου παρουσιάζουν ότι το Ισραήλ συνέβαλε καθοριστικά στις εξελίξεις, ενώ διαρροές από τον Λευκό Οίκο λένε ότι πτώση του τυραννικού καθεστώτος οφείλεται στην διπλωματική ουδετερότητα που επέβαλε ο Μπάιντεν.
Ως ανέκδοτο φάνηκαν οι δηλώσεις του Ερντογάν, μετά την πτώση του Μπασάρ αλ Άσαντ, που πανηγύριζε για τις εξελίξεις λέγοντας ότι η Τουρκία δεν διεκδικεί κανένα κομμάτι γης από καμιά άλλη χώρα… Όταν από το 2016 μέχρι σήμερα κατάφερε να καταπιεί κουρδικά εδάφη της Βόρειας και Δυτικής Σύριας με αυθαίρετες κινήσεις υψηλού ρίσκου που μέχρι στιγμής φαίνεται ότι περνούν απαρατήρητες.
Πολεμικοί αναλυτές θεωρούν ότι ξεκίνησε ένα νέο κεφάλαιο μετά τις καθοριστικές εξελίξεις για τη χώρα, μέσα από ένα τοπίο ομιχλώδες και επικίνδυνο. Αλλά δεν γίνεται να αποδίδονται περγαμηνές «επαναστατικότητας» και «δημοκρατικότητας» στον αρχηγό των ατάκτων σωμάτων και των τζιχαντιστών επειδή κατεδάφισε το καθεστώς Άσαντ. Υπενθυμίζουμε ότι και ο Οσάμα Μπίν Λάντεν έχαιρε της αμερικάνικης εκτίμησης όταν πολεμούσε το 1980 τους Ρώσους στο Αφγανιστάν, αλλά στις 11 του Σεπτέμβρη 2001 ήταν αυτός που έριξε τους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη.
Μετά από τα παραπάνω είναι βέβαιο ότι η παγκόσμια γεωπολιτική αστάθεια όχι μόνο συνεχίζεται, αλλά και εντείνεται σε αρκετές περιοχές του πλανήτη. Το μέλλον της Συρίας στην οποία μάχονταν Αμερικανοί, Ρώσοι, Τούρκοι, Κούρδοι και τζιχαντιστές μπαίνει σε αχαρτογράφητα νερά.
Μπορεί κανείς να μην γνωρίζει ποιο θα είναι το μέλλον της Συρίας αλλά είναι βέβαιο πως οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί είναι ιδανικές για να ξεσπάσει νέο μεταναστευτικό τσουνάμι προς την Ευρώπη.
Το ερώτημα που εύλογα τίθεται είναι τι κάνει η Ευρώπη για όλα αυτά τα κοσμοϊστορικά γεγονότα που συμβαίνουν γύρω της; Η απάντηση είναι ότι δεν κάνει σχεδόν τίποτα. Παρακολουθεί όπως έκανε πάντα τις εξελίξεις;
Η μόνη κίνηση που ξεχώρισε ήταν η πρωτοβουλία του προέδρου της Γαλλίας Μακρόν για την συνάντηση του Τραμπ με τον Ζελένσκι που κρατήθηκε μυστική μέχρι την τελευταία ώρα και απέδειξε ότι οι ΗΠΑ κρατούν το κλειδί για μία πιθανή εκεχειρία και διαπραγματεύσεις της Ουκρανίας με τη Ρωσία. Δεν θα έπρεπε η Ευρώπη να πάρει μία ξεκάθαρη θέση για την επόμενη μέρα στην Ουκρανία;
Δεν πρέπει να λάβει άμεσα μέτρα για όσα συμβαίνουν στη Συρία και κυρίως για την αναμενόμενη αύξηση των μεταναστευτικών ροών στις ευρωπαϊκές χώρες; Πάλι η Ελλάδα και η Ιταλία θα αναγκαστούν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα;
Όλα τα παραπάνω προβλήματα φαντάζουν δύσκολα που για να επιλυθούν χρειάζονται γρήγορες αποφάσεις. Το πρώτο βήμα πρέπει να είναι η υιοθέτηση της έκθεσης Ντράγκι για την δημιουργία κοινού ταμείου επενδύσεων στην άμυνα ύψους 800 δισ. ευρώ χωρίς καμιά χρόνο καθυστέρηση στην υλοποίησή του.
Σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές για την Ευρώπη, οι δύο παραδοσιακοί πυλώνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που στηρίχθηκε το σύνολο της μεταπολεμικής αναγέννησης της ηπείρου, η Γαλλία και η Γερμανία είναι βυθισμένοι στη δική τους πολιτική και οικονομική κρίση.
Οι διεθνείς προκλήσεις κλιμακώνονται και οι πόλεμοι στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή συνεχίζονται. Η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο αυξάνει ακόμα περισσότερο τα επίπεδα της αβεβαιότητας για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Απαιτείται άμεσα αλλαγή φιλοσοφίας στην Ευρώπη, είναι αναγκαία η ισχυρή ευρωπαϊκή διπλωματία και η ενιαία αμυντική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ευρώπη πρέπει να ξυπνήσει εδώ και τώρα.
Ο χρόνος κυλάει γρήγορα όμως υπάρχει ακόμα καιρός για τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να αλλάξουν «το τροπάρι» πριν είναι αργά, όταν τα κρυφά αντιευρωπαϊκά σχέδια της Δύσης και της Ανατολής λειτουργήσουν κατασταλτικά και ξυπνήσουν αναγκαστικά την Ευρώπη «την ωραία κοιμωμένη».