Οι Ευρωεκλογές που έγιναν στις 09-06-2024 για την εκλογή των είκοσι ενός (21) Ευρωβουλευτών, οι οποίοι θα εκπροσωπούν τη χώρα μας στο Ευρωκοινοβούλιο τα επόμενα πέντε χρόνια, ανήκουν πλέον στο παρελθόν, όμως τα μηνύματα που έστειλε ο Ελληνικός λαός στα πολιτικά κόμματα είναι πολλά και ηχηρά.
Οι ηγεσίες, λοιπόν, κυρίως των μεγαλύτερων πολιτικών κομμάτων για να μετριάσουν την ήττα που υπέστησαν, προσπάθησαν να πείσουν τους πολίτες όχι ότι ήταν οι καλύτεροι, αλλά ότι δεν ήταν χειρότεροι από κάποιους άλλους.
Την μεγαλύτερη όμως εκλογική ήττα από όλους υπέστη η ίδια η Κυβέρνηση, η οποία έλαβε τον μικρότερο αριθμό ψήφων (1.125.602) από όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις τόσο των Βουλευτικών όσο και των Ευρωεκλογών, που έγιναν στη Χώρα μας από το έτος 1974 μέχρι σήμερα, ενώ μειώθηκε το ποσοστό της κατά δέκα τρεις (13) ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές του 2023.
Ήταν λοιπόν επόμενο και αναγκαίο, μετά την μεγάλη πολιτική ήττα που υπέστη το Κυβερνητικό κόμμα, να προχωρήσει ο κ. Πρωθυπουργός σε ανασχηματισμό της Κυβέρνησής του, προκειμένου να δείξει στο λαό, ότι έλαβε το μήνυμα και ότι θα προσπαθήσει με νέο Κυβερνητικό σχήμα να αντιμετωπίσει καλύτερα τα προβλήματα του Ελληνικού λαού.
Αν όμως μελετήσει κάποιος προσεκτικά τις κυβερνητικές αλλαγές που έγιναν, θα διαπιστώσει ότι αυτές έγιναν αφενός με κριτήριο τον τόπο της εκλογής τους, όπως συνέβη στην περιφέρεια της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας και της Δυτικής Ελλάδας και αφετέρου χρησιμοποιήθηκαν πρόσωπα που ανήκουν κυρίως στον στενό κομματικό χώρο, προκειμένου να μειώσει τις έντονες αντιδράσεις που υπήρχαν στο κόμμα.
Τα Μέλη όμως του Υπουργικού Συμβουλίου, σύμφωνα με τον καταστατικό χάρτη της Χώρας, δεν εκπροσωπούν ένα περιορισμένο τμήμα της χώρας, αλλά ολόκληρη την Επικράτεια και για όλα τα θέματα της αρμοδιότητάς τους.
Δεν μπορεί λοιπόν για παράδειγμα μια πλημμύρα ή μια πυρκαγιά ή ένας σεισμός που συμβαίνει σε μια περιοχή, να αντιμετωπίζεται από τον αρμόδιο Υπουργό με διαφορετικό τρόπο από ό,τι σε κάποια άλλη, διότι τότε μειώνεται το κύρος της αποστολής του.
Σημασία όμως δεν έχουν οι αλλαγές των προσώπων που έγιναν κατά τον Κυβερνητικό ανασχηματισμό, που τα περισσότερα άλλωστε είναι δοκιμασμένα και κατά το πρόσφατο παρελθόν, αλλά η αποτελεσματικότητά τους, διότι τα πάντα κρίνονται στο τέλος της ημέρας. Αν λοιπόν και δεν θέλω να είμαι μάντης κακός, φοβάμαι ότι θα έχουμε μία από τα ίδια.
Το μεγάλο πρόβλημα όμως που αντιμετωπίζει σήμερα η Χώρα μας, είναι ότι, ενώ η Κυβέρνηση έχει χάσει, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών, αλλά και των τελευταίων δημοσκοπικών δεδομένων, ένα πολύ μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος, δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, αφού η αντιπολίτευση βρίσκεται διασπασμένη σε κόμματα και κομματίδια, με αποτέλεσμα η Κυβέρνηση να μην αισθάνεται την απειλή ενός ισχυρού αντιπάλου και να νομίζει ότι είναι μόνη στο πολιτικό γίγνεσθαι και ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει.
Η μόνη λύση λοιπόν θα ήταν τα πολιτικά κόμματα που καλύπτουν τον χώρο της Κεντροαριστεράς (ΠΑΣΟΚ κτλ.), να κατανοήσουν το πρόβλημα και να γίνουν ένας ενιαίος πολιτικός φορέας, ο οποίος θα βρίσκεται απέναντι στην Κυβέρνηση.
Το εγχείρημα άλλωστε αυτό έγινε με μεγάλη επιτυχία την δεκαετία του 1960, που με την συνένωση όλων των πολιτικών δυνάμεων του τότε Δημοκρατικού Κέντρου, κατάφερε υπό την ηγεσία του αείμνηστου Γεωργίου Παπανδρέου, να κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές, που έγιναν στις 16-02-1964 με το συντριπτικό ποσοστό του 52,72% και 172 βουλευτικές έδρες.
Διαφορετικά για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, λαμβανομένου υπόψη και του εκλογικού νόμου ο οποίος πριμοδοτεί το πρώτο πολιτικό κόμμα με ένα μεγάλο αριθμό βουλευτικών εδρών, υπάρχει η πιθανότητα, για να μην πω η βεβαιότητα, ότι θα συνεχίσει να επικρατεί η ίδια πολιτική, αφού στο γήπεδο θα κατεβαίνει ουσιαστικά μια ομάδα και θα παίζει τον αγώνα, χωρίς να έχει απέναντί της κάποιον ισχυρό αντίπαλο.
Έτσι λοιπόν το θύμα θα είναι ο λαός, αφού η ακρίβεια θα συνεχίζει να καλπάζει, η Κυβέρνηση να κάνει συσκέψεις σε ανώτατο επίπεδο, οι οποίες όμως όταν δεν παράγουν αποτέλεσμα, τότε είναι σαν να γίνονται μόνο και μόνο για το θεαθήναι. Αφού οι τιμές κυρίως των αγαθών πρώτης ανάγκης θα συνεχίζουν να εκτινάσσονται στα ύψη, με τα πορτοφόλια των καταναλωτών να είναι μονίμως άδεια.
Ενώ και οι Εταιρείες που ελέγχουν τον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας με τα μπλε, κίτρινα, πράσινα και πορτοκαλί τιμολόγια, ανακοίνωσαν ήδη ότι θα κάνουν νέες αυξήσεις στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, με αποτέλεσμα αυτές να θησαυρίζουν και οι πολίτες να γίνονται όλο και πιο φτωχότεροι.
Για όλα αυτά όμως την κύρια ευθύνη έχει η Κυβέρνηση, η οποία ενώ υπόσχεται στους πολίτες συνεχώς καλύτερες μέρες, αυτοί αντιμετωπίζουν τον καύσωνα της ακρίβειας και δεν μπορούν να πάνε ούτε στη θάλασσα, για να κάνουν ένα μπάνιο και να δροσιστούν.
Τέλος, μια ελληνική παροιμία λέει ότι «ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζομε». Ο γιαλός όμως δεν είναι στραβός, γιατί αυτός βρίσκεται μονίμως στη φυσική του θέση.
Επομένως ο καραβοκύρης είναι εκείνος που αρμενίζει στραβά και υπάρχει ο κίνδυνος, αν δεν κάνει τους κατάλληλους χειρισμούς, να ρίξει το καράβι στα βράχια, δηλαδή τη χώρα.
Ο Ιωάννης Ξηρουχάκης είναι πρώην δ/ντής ΕΛΤΑ