Ο φόβος είναι σύμφυτος με την ανθρώπινη φύση. Είναι σωτήριο και καταστροφικό συναίσθημα. Μας συγκλονίζει και μας ωθεί να συμπτύξουμε κοινωνία, αλλά και να κατανοήσουμε το άγνωστο. Να ερμηνεύσουμε τον τρόπο που λειτουργεί ο κόσμος. Ο θαυμασμός και η απορία ώθησε τον άνθρωπο να φιλοσοφήσει, να μάθει, να προσαρμοστεί στις συνεχώς μεταβαλλόμενες εξωτερικές και εσωτερικές συνθήκες. Να αποκτήσει συνείδηση του μεγαλείου και της μικρότητάς του. Της φθοράς και του θανάτου.
Από την εποχή της μαγικής σκέψης μέχρι σήμερα είναι δυστυχώς ένας σύντροφος με τον οποίο πρέπει να συνυπάρξουμε. Η εσωτερική γαλήνη και ευδαιμονία προκύπτει μόνο, όταν αποδεχτούμε κάποιες αναγκαιότητες και συνειδητοποιήσουμε ότι οι άλλοι δεν είναι η κόλαση, αλλά ο παράδεισός μας. Συνυπάρχει φυσικά πάντα με την ελπίδα και την προσδοκία, με αλήθειες και ψευδαισθήσεις.
Στον Θουκυδίδη υπάρχει η έκφραση «ελπίς τε και έρως επί παντί, ο μεν ηγούμενος η δ’ εφεπομένη μτφ. συνυπάρχουν πάντοτε μέσα μας η ελπίδα και ο έρωτας. Εκείνος προηγείται και η ελπίδα ακολουθεί». Όταν αυτά τα δύο υπάρχουν κανένας φόβος και καμιά τιμωρία δεν μας σταματά. Αν θέλουμε κάτι με όλο μας το είναι, αν κάποιο όνειρο ή στόχος ζωής θεωρούμε ότι αξίζει όσο ή και περισσότερο από την ζωή μας τότε τα δίνουμε όλα, γιατί ελπίζουμε ότι θα επιτύχουμε και το όνειρό μας θα πραγματοποιηθεί. Όλοι μας λίγο-πολύ έχουμε αισθανθεί αυτή την υπέροχη χαρά, όταν κατακτούμε μικρούς ή μεγάλους στόχους.
Είμαστε πλασμένοι από τα υλικά των ονείρων μας, όπως γράφει ο Σαίξπηρ. Ιδιαίτερα, όταν τολμούμε να υπερβούμε τα όρια που θέτει η φύση ή η κοινωνία. Ο ανθρώπινος πολιτισμός οικοδομήθηκε ακριβώς από τολμηρούς διεκδικητές των ονείρων. Είναι εκείνοι που άνοιξαν νέους δρόμους στην έρευνα κάνοντας υποθέσεις και αμφισβητώντας τις αλήθειες που θεωρούνταν απόλυτες.
Το συναίσθημα, όμως, του φόβου συχνά εκμεταλλεύονται οι κάθε μορφής εξουσίες για να εξασφαλίσουν την υποταγή. Οι ολοκληρωτισμοί κάθε μορφής εδώ στηρίζονται. Όμως, από την αλήθεια αυτή μέχρι τους ψευτοεπαναστάτες και συνωμοσιολόγους που για να υπάρξουν υπονομεύουν το κοινό καλό, αμφισβητούν κάθε εξουσία και θεοποιούν τα ιδεολογήματά τους μέχρι τους ηρωικούς πρωτοπόρους υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Αν σήμερα φαίνεται μια ακτίνα στην πανδημική απειλή που βιώνουμε, αυτό οφείλεται στη συνετή διαχείριση πολλών πολιτικών ηγετών και στην τεράστια προσπάθεια των επιστημόνων όλου του κόσμου. Ίσως, πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία συνασπίστηκαν όλοι για να αντιμετωπίσουν έναν επικίνδυνο και αόρατο εχθρό.
Ήταν επώδυνο να κυκλοφορούμε μασκοφόροι, να ενοχοποιήσουμε την αγκαλιά και το φιλί. Κατανοώ, όμως, ποια αναγκαιότητα το επέβαλε.
Τώρα που σιγά-σιγά φαίνεται ότι στον αγώνα αυτό θα βγούμε νικητές, μακάρι να κρατήσουμε κάποια διδάγματα. Καθένας με το δικό του τρόπο ας απολαύσει το δώρο της ζωής με έρωτα και ελπίδα, με προσδοκίες και τις υπέροχες ομορφιές που αποκαλύπτονται με το φως του ήλιου. Το πιο όμορφο όνειρο είναι αυτό που απολαμβάνουμε με άλλους μαζί.