Σε ένα δαπανηρό υδροκέφαλο κράτος που δεν είναι ευέλικτο και επιτελικό, με την αναλογία εργαζομένων προς συνταξιούχους να είναι 1 προς 1, με ένα μικρό ποσοστό αργομίσθων στον δημόσιο τομέα να λειτουργούν εις βάρος των περισσοτέρων ευυπόληπτων δημοσίων υπαλλήλων, με εκατοντάδες χιλιάδες διπλές και τριπλές κύριες συντάξεις, με προβλήματα στις ασφαλιστικές εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών και με έναν εργασιακό μεσαίωνα στον ιδιωτικό τομέα, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η οικονομία οδηγείται προς τον γκρεμό .
Το σημερινό ασφαλιστικό σύστημα με τις παρούσες συνθήκες σίγουρα δεν είναι βιώσιμο και κάτι θα πρέπει να αλλάξει άμεσα.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, τα πράγματα στο μέλλον θα είναι ακόμα χειρότερα με τους υπερκόφτες να περιμένουν στη γωνία κάθε φορά που δε θα πιάνουμε τον στόχο των πλεονασμάτων. Μία είναι η λέξη κλειδί για να αλλάξει η κατάσταση αυτή. Μεταρρυθμίσεις.
Με την πάταξη των παθογενειών και με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις από μία οικουμενική κυβέρνηση τεχνοκρατών για μια κλειστή τετραετία θα υπάρξει σταθερότητα, θα έρθουν επενδύσεις από το εξωτερικό και θα μπει η Ελλάδα σε μια τροχιά ανάπτυξης. Και αν αναρωτηθεί πολύ λογικά κάποιος… μα είχαμε οικουμενική κυβέρνηση με τον Λουκά Παπαδήμο και αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης απέτυχε.
Ναι, αλλά μη ξεχνάμε ότι ο Λουκάς Παπαδήμος δεν είχε δίπλα του τεχνοκράτες αλλά είχε κομματικούς υπουργούς, οι οποίοι δε τόλμησαν ποτέ να βάλουν το μαχαίρι στο λίπος, φοβούμενοι το πολιτικό κόστος.
Κομματικοί εγωισμοί δε χωράνε στην προσπάθεια αυτή και θα πρέπει να συνεργαστούν όλα τα κόμματα ευρωπαϊκού τόξου για το μέλλον των παιδιών μας. Εθνική συνεννόηση τώρα.