Πριν από την κρίση, τα ιδεολογικά ζητήματα ήταν σε δεύτερο πλάνο. Σήμερα συνιστούν πεδίο αιχμής. Σ’ αυτό συνέβαλε η εμπειρία της σχεδόν τρίχρονης λαίλαπας της συριζαϊκής διακυβέρνησης. Αν η περίοδος της “πρώτης φορά αριστερά” αφήνει κάτι θετικό πίσω της, είναι η οδυνηρή κατάρρευση των ιδεοληπτικών ψευδαισθήσεων που για δεκαετίες είχαν διαποτίσει την ελληνική κοινωνία. Πλέον έχει καταστεί φανερό στους πάντες ότι μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Δέντρα που καρποφορούν χρήματα δεν υφίστανται.
Η εποχή των δανεικών για κοινωνική πολιτική, συντάξεις στα 40 και μαζικούς διορισμούς δεν επιστρέφει. Η ιλαροτραγωδία του αντιμνημονιακού συνονθυλεύματος, που με ύφος χιλίων καρδιναλίων έσκιζε μνημόνια στις πλατείες των “αγανακτισμένων” και υποσχόταν την επιστροφή του “χαμένου παραδείσου” της δεκαετίας του ‘80, ολοκληρώνεται μέσα στον βούρκο της απελπισίας και της γενικής χλεύης. Ο ελληνικός λαός πλήρωσε πολύ ακριβά ένα μάθημα ιστορίας. Και τα δίδακτρα, δυστυχώς, θα τα καταβάλει για χρόνια ακόμη, γιατί οι… υπερήφανοι διαπραγματευτές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μΆς έχουν δέσει χειροπόδαρα με συμβάσεις σκληρές και αχρείαστες μέχρι να έλθουν αυτοί στην εξουσία.
Τώρα, τα ψέματα τελείωσαν. Κανείς δεν δικαιούται να ισχυριστεί ότι δεν γνωρίζει. Για τη ΝΔ η σημερινή κατάσταση συνιστά μια πικρή δικαίωση, που καλύτερα να μην είχε συμβεί. Γιατί γνωρίζουμε τι κόπος χρειάζεται για να στηθεί και πάλι η χώρα στα πόδια της. Μπροστά μας ανοίγεται μόνον ο δύσβατος δρόμος της ανασυγκρότησης σε στέρεες βάσεις. Η κοινωνία, στη συντριπτική της πλειονότητα, φαίνεται ότι ενστερνίζεται τον πυρήνα των ιδεών και των στόχων μας, ο οποίος, άλλωστε, δεν διαφέρει από αυτόν που πρέσβευε η παράταξή μας από την ίδρυσή της από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, και συνίστανται στην εμπέδωση:
1. Tης ελεύθερης οικονομίας, όπου κέντρο της είναι ο κόσμος της πραγματικής παραγωγής.
2. Tης ελεύθερης παιδείας, χωρίς ιδεοληπτικές αγκυλώσεις, που δίνει επαρκείς γνώσεις, εφόδια για επαγγελματική σταδιοδρομία αλλά και προάγει την εθνική μας συνείδηση.
3. Tης ασφάλειας και νομιμότητας παντού, χωρίς νησίδες ανομίας και άβατα.
Ο συνδυασμός αυτών των τριών αξόνων μπορεί να μας βγάλει από την παρούσα παρακμή και θα μας απαλλάξει από το αίσθημα της “αρνητικής εξαίρεσης” που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα.
Ιδιαίτερα, η αποκατάσταση της ασφάλειας είναι ένα καίριο στοίχημα για την αυριανή κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Γιατί συνιστά προαπαιτούμενο όλων των υπολοίπων παραγόντων. Το διαπιστώνουμε, εξάλλου, συνεχώς όλη την προηγούμενη περίοδο. Όταν οι “μπαχαλάκηδες” καταστρέφουν ανενόχλητοι, καταστήματα και δημόσια κτίρια, όταν δημιουργούν συνθήκες πολέμου στο κέντρο της πρωτεύουσας για ποια οικονομική δραστηριότητα μπορούμε να μιλήσουμε; Όταν οι τραμπούκοι των πανεπιστημίων τρομοκρατούν φοιτητές και καθηγητές, εξαχρειωμένοι από τον νόμο Γαβρόγλου, για ποια ελεύθερη παιδεία κάνουμε λόγο; Ως εκ τούτου, ως κυβέρνηση δεν μας επιτρέπεται “να βάλουμε καθόλου νερό στο κρασί μας” στην υποστήριξη και εφαρμογή της ατζέντας μας:
• Την κατάργηση του περιβόητου “ασύλου” της ασυδοσίας στα πανεπιστήμια, που επιτρέπει τη δράση τραμπούκων και παρανόμων και την κατατρομοκράτηση καθηγητών και φοιτητών.
• Την εξάλειψη κάθε είδους “άβατου” της ανομίας, όπως των Εξαρχείων που εξαπλώνεται ως καρκίνωμα.
• Την πάταξη του εγκλήματος με την ενίσχυση της Αστυνομίας και την αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου με την κατάργηση εκτρωματικών νομοθετημάτων, όπως ο “νόμος Παρασκευόπουλου”.
Ας μην μένει αμφιβολία, όσο παραμένει η παρούσα κυβέρνηση, η καθοδική πορεία θα συνεχίζεται. Ούτε μπορούν ούτε θέλουν να την αλλάξουν. Θα προστατεύουν μέχρι τέλους τα “δικά τους παιδιά”. Η κοινωνία, επομένως, περιμένει πολλά από την ΝΔ, και κυρίως να ξαναδώσει λίγη από τη χαμένη ελπίδα. Το Συνέδριο της ΝΔ είναι ένας σταθμός προς αυτήν την κατεύθυνση. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να απογοητεύσουμε.
*Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι αναπληρωτής τομεάρχης Εσωτερικών της Νέας Δημοκρατίας, αρμόδιος για θέματα Προστασίας του Πολίτη, βουλευτής Λαρίσης