Οι αριθμοί δείχνουν πως εάν με στοιχειώδη σοβαρότητα συνεχίσομε να ακολουθούμε τις υποδείξεις (να μια ακόμη πιο εύηχη έκφραση για τα καταραμένα μνημόνια!) πλησιάζομε το τέλος της διαδρομής, εκεί που μας περιμένει το σημείο μηδέν της νέας οικονομικής αφετηρίας.
Μιας νέας εκκίνησης, που, για να είναι υγιής και να σηματοδοτεί την ταχύτητα ανάπτυξης που έχει ανάγκη η ανασυγκρότηση του τόπου, απαιτεί μεγάλη προσπάθεια και κυρίως σοβαρότητα.
Σοβαρούς πολιτικούς που θα είναι διατεθειμένοι να αναλάβουν το κόστος της ριζικής αναδιάρθρωσης της κοινωνίας και της διοίκησης.
Πολιτικούς που δεν θα έχουν ως στόχο την επόμενη τετραετία αλλά την ανασυγκρότηση της καθημαγμένης κοινωνίας και την απαλλαγή της από τους λαϊκιστές, τις συντεχνίες, τη μικρή και μεγάλη διαπλοκή.
Πολιτικούς που θα διαμορφώσουν μια δημόσια διοίκηση ριζικά διαφορετική από αυτήν που μέχρι σήμερα γνωρίζουμε. Μια διοίκηση που θα ασχολείται με την υπηρέτηση και όχι την εξυπηρέτηση των πολιτών και της παραγωγικής διαδικασίας.
Μιας διοίκησης που θα ασχολείται κατασταλτικά και όχι προληπτικά με την τήρηση και την εφαρμογή των νόμων. Γιατί μόνο έτσι μειώνονται οι πιθανότητες συνδιαλλαγής και αυξάνεται η ταχύτητα της επενδυτικής διαδικασίας.
Πολιτικούς που θα φιλοδοξούν η ιστορία να αναφερθεί στο όνομα τους με θετικό πρόσημο.
Είναι εύκολο αυτό; Όχι.
Δυστυχώς η οικονομική κρίση και οι συμφωνίες που συνήψε η χώρα μας με τους εταίρους και συμμάχους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να μην οδηγηθούμε στην άβυσσο της απόλυτης φτώχιας, απέδειξε ότι στερούμεθα σοβαρότητας. Ότι δεν είμεθα σε θέση να αντιληφθούμε τον νέο κόσμο που διαμορφώθηκε μετά το 1990 και να σταθμίσομε, με πολλή περίσκεψη, τη θέση μας μέσα σε αυτόν.
Η παρανοϊκή “επανάσταση” του 2011-12 δίχασε τον λαό σε πατριώτες και μη (άκουσον άκουσον σε τι επαίσχυντο παιγνίδι συμμετείχε, πρωταγωνίστησε η δήθεν αριστερά) κόστισε ιλιγγιώδη νούμερα στην οικονομία της χώρας και φιλοτέχνησε μια θαυμάσια(!) εικόνα στην διεθνή κοινότητα για την πολιτική μας τάξη και τον Λαό μας.
Αλήθειες αποδεκτές πια και από τους ηγέτες των αγανακτισμένων.
Ας ελπίσομε, ας ευχηθούμε πως η πανάκριβη αυτή περιπέτεια για την οικονομία, τις ιδέες και την ηθική μας ήταν διδαχτική και θα δρα αποτρεπτικά στην διάπραξη νέων λαθών στον δύσκολο δρόμο που έχομε να διανύσουμε και το 2018.
* Ο Γιώργος Κατσαράκης είναι Η/Μ μηχανικός