Τις προηγούμενες εβδομάδες ζήσαμε τις παλινωδίες και τις παρατεταμένες διελκυστίνδες της γείτονος εξ ανατολών χώρας με το επίκαιρο θέμα της ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας στον οργανισμό της βορειοατλαντικής συμμαχίας.
Τα όσα διημείφθησαν μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες είναι λίγο πολύ γνωστά. Δεν γνωρίζουμε, όμως, τι ανταλλάγματα πήρε ο Τούρκος Πρόεδρος απ’ όλες αυτές τις συμφωνίες τις οποίες υπέγραψε, και ειδικότερα τις τυχόν υποσχέσεις των δύο βόρειων χωρών στην υποστήριξη για ανάμειξη και εμπλοκή της Τουρκίας στην κοινή Ευρωπαϊκή Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας, η οποία βρίσκεται εν τω γεννάσθαι και θα διανύσει, όπως φαίνεται, ακόμα πολλά στάδια.
Ο Τούρκος πρόεδρος είχε αναμφίβολα πολλές συναντήσεις με αρχηγούς κρατών και κυρίως τον Αμερικανό Προέδρο, ο οποίος μεταξύ των άλλων του υπενθύμισε την ένταση στην περιοχή του Αιγαίου και της νοτιοανατολικής Μεσογείου και τη μεγάλη σημασία της σταθερότητας εκεί. Η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού και η ομιλία του στο αμερικανικό Κογκρέσο, σίγουρα ενόχλησε σφόδρα την γειτονική μας χώρα και τον Ερντογάν, ο οποίος με την επιστροφή του ξανάρχισε την επιθετική του ρητορική με σκοπό προφανώς να συσπειρώσει το εκλογικό σώμα και τους δυνητικούς ψηφοφόρους του.
Εκβιάζοντας προκλητικά ο Τούρκος Προέδρος την ένταξη στο ΝΑΤΟ των δύο σκανδιναβικών χωρών, έφερε στο προσκήνιο την πολυποίκιλη τρομοκρατία όπως εκείνος την εννοεί και την ασφάλεια της δικής του χώρας απ’ όποιον πιστεύει πως την επιβουλεύεται, αφήνοντας να εννοείται ότι μόνο μετά από αυτές τις προϋποθέσεις θα φέρει το θέμα για επικύρωση στο εθνικό κοινοβούλιο της Τουρκίας. Όλα αυτά τα πυκνά γεγονότα που έλαβαν χώρα στους διεθνείς οργανισμούς, οδηγούν στο απλοϊκό ερώτημα τι κέρδισε εν τέλει ο Ερντογάν, αφού αναγκάστηκε και υποχώρησε στο ζήτημα της ένταξης στο ΝΑΤΟ των δύο βόρειων χωρών.
Αναμφίβολα ότι διημείφθη τον προηγούμενο μήνα, το έως τότε ‘εγκεφαλικό νεκρό’ ΝΑΤΟ, όπως είχε αποκληθεί, δραστηριοποιήθηκε, δείχνοντας μάλιστα τάσεις διεύρυνσης περικυκλώνοντας τη Ρωσία από την περιοχή του βόρειου πόλου. Η Αμερική, την ίδια στιγμή, επέστρεψε στην Ευρώπη από την οποία είχε απομακρυνθεί επί προεδρίας Τραμπ, με τις χώρες της γηραιάς ηπείρου να έρχονται όλο και κοντύτερα με την πέραν του Ατλαντικού υπερδύναμη.
Η Τουρκία όμως αμέσως μετά άρχισε τα ίδια και απαράλλαχτα. Το παιχνίδι τουτέστιν που γνωρίζει αρκετά καλά να παίζει. Ίδια ρητορική, παρόμοιες πολιτικές εναντίον της χώρας μας, αλλά οι χάρτες και διεκδικήσεις της εις βάρος της Ελλάδας ως συνέχεια της περιβόητης αποστρατικοποίησης των νησιών μας συνεχώς αυξάνονται. Κι όταν δεν το κάνει ο ίδιος ο πρόεδρος, το παραπέμπει στους υψηλόβαθμους υπουργούς του ή στον εταίρο του μέσα στο κυβερνητικό σχήμα, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ο οποίος είναι πρόεδρος του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης με την γνωστή ακραία πολιτική του.
Η μεγαλύτερη εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην ευρωπαϊκή ασφάλεια και άμυνα, όπως και η επιστροφή της Αμερικής στα εδάφη της Ευρώπης, μας αναγκάζει εκ των πραγμάτων, όπως άλλωστε οφείλουμε, να θυμηθούμε το επί πολλές δεκαετίες άλυτο θέμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Παρατηρώντας την ταχεία ανταπόκριση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, αισθάνεται κάθε αφελής πολίτης περίεργα από την επί μισό περίπου αιώνα κατάληψη και εποικισμό της μισής περίπου Κύπρου από τα τουρκικά στρατεύματα, χωρίς να κινητοποιούνται οι παραπάνω μηχανισμοί.
Αυτόματα αναφύεται το ερώτημα, δεν θα μπορούσαν, άραγε, οι δύο άμεσα ενδιαφερόμενες χώρες, η Ελλάδα και η Κύπρος, να θέτουν βέτο η μεν Κύπρος στην ΕΕ, η δε Ελλάδα εκτός από την ΕΕ και στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ, όπως τελευταία η Τουρκία με το πρόβλημα των σκανδιναβικών χωρών ώστε να επιλυθεί το πρόβλημα της μεγαλονήσου ή έστω να αρχίσουν να κινούνται ξανά οι αρμόδιοι μηχανισμοί επίλυσης του προβλήματος κατοχής της Κύπρου;
Είναι καλύτερα και αποτελεσματικότερο κάθε λίγο και λιγάκι να προστρέχει η χώρα μας στους εταίρους της κρατώντας χάρτες και επιδεικνύοντας τουρκικά φιρμάνια; Όσο απλό φαντάζει το ερώτημα άλλο τόσο δύσκολη η απάντηση. Γιατί στο τέλος-τέλος, άλλοι επιδεικνύουν ξεχωριστή αφοσίωση και άλλοι είναι εκείνοι που βλέπουν τις παράλογες απαιτήσεις τους σιγά-σιγά να ικανοποιούνται!
* Ο Γιώργος Σχορετσανίτης είναι χειρουργός και διευθυντής του χειρουργικού τομέα στο ΠΑΓΝΗ