«Στις καλές εποχές του ΠΑΣΟΚ, τον Αύγουστο δούλευαν μόνο τα ρολόγια…!», αναπολούν σήμερα κάποιοι συμπολίτες μας, χαριτολογώντας. Αυτόν τον μήνα επέλεξε ο τωρινός υπουργός Εργασίας για να προαναγγείλει ένα νέο νομοσχέδιο που αφορά τον κόσμο της εργασίας, στο οποίο προβλέπεται, οι εργαζόμενοι να δουλεύουν 16 ώρες την ημέρα και τα ρολόγια… 27 ώρες. Και αυτό δεν θα ισχύει μόνο για τον Αύγουστο, αλλά και για τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου.
Με νομοσχέδιο-εφιάλτη στα εργασιακά, ήρθε να ταράξει την καλοκαιρινή ραστώνη ο υπουργός εργασίας, προαναγγέλλοντας τις προθέσεις του. Το νομοσχέδιο, μεταξύ άλλων, προβλέπει 16ωρη ημερήσια εργασία σε δύο εργοδότες και απόλυση εργαζομένων χωρίς αποζημίωση μετά το πρώτο εξάμηνο, «εάν δεν τα βρουν» με τον εργοδότη τους.
Ο Άδωνης Γεωργιάδης, με περισσή αλαζονεία και προκλητικότητα – που προφανώς αντλεί από τον πρόσφατο εκλογικό θρίαμβο της παράταξής του – ανακοίνωσε μερικές από τις ρυθμίσεις που θα περιλαμβάνει το νομοσχέδιό του και έσπευσε μάλιστα να προκαταλάβει κάποιες αντιδράσεις, δηλώνοντας κυνικά πως, «οι ρυθμίσεις αυτές δεν θα αρέσουν ιδιαίτερα σε κάποιους ανθρώπους της Αριστεράς».
Ειδικότερα, ο υπουργός δήλωσε: «Θεσπίζουμε τη δυνατότητα ενός εργαζόμενου να δουλεύει σε πολλαπλούς εργοδότες, δηλαδή μπορεί κάποιος εργαζόμενος να δουλεύει δύο 8ωρα σε δυο διαφορετικούς εργοδότες και να είναι αυτό απολύτως νόμιμο. Ο εργαζόμενος θα δουλεύει 16 ώρες την ημέρα, εάν το επιθυμεί. Δική του είναι η απόφαση, όχι δική μου. Από εδώ και μπρος θα του το επιτρέπουμε, γιατί σήμερα δεν γίνεται».
Προχωρώντας ακόμα ένα βήμα παρά πέρα, ο υπουργός Εργασίας υποστήριξε ότι, το νομοσχέδιο είναι πολύ καλό για την αγορά εργασίας και επιχειρώντας να κρυφτεί πίσω από τις νέες οδηγίες της Κομισιόν, έσπευσε να τονίσει ότι, «το νομοσχέδιο αυτό θα προκαλέσει το ενδιαφέρον και θα έχουμε πολύ ενδιαφέρουσες συνεδριάσεις στη Βουλή, με αρκετή ιδεολογική συζήτηση».
Επίσης, σε κάποιο άλλο σημείο της τοποθέτησής του, ο Άδωνης Γεωργιάδης ανακοίνωσε την εισαγωγή του θεσμού του «δόκιμου εργαζόμενου», σύμφωνα με τον οποίο, ένας εργαζόμενος μετά από εργασία έξι μηνών, μπορεί να απολύεται χωρίς αποζημίωση, εφόσον «δεν τα βρει» με τον εργοδότη του.
Για τις αυθαίρετες εργοδοτικές πρακτικές όμως, που ενδεχομένως θα αξιοποιήσουν κατά το δοκούν τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις, την απουσία των ελεγκτικών μηχανισμών που προστατεύουν τους εργαζόμενους, αλλά και τις ζοφερές συνθήκες ακρίβειας και οικονομικής ανέχειας που εξαναγκάζουν πολλούς εργαζόμενους να υποκύπτουν στην ανάγκη εξευτελιστικών μισθών και εξαντλητικών ωραρίων εργασίας, δεν είπε κουβέντα ο αρμόδιος υπουργός. Δεν είπε τίποτα ούτε και για τον μισθό του Έλληνα εργαζόμενου των 16 ωρών, που θα ισοδυναμεί με τον μέσο μισθό του ευρωπαίου εργαζόμενου των 8 ωρών.
Ο λαλίστατος υπουργός Εργασίας της κυβέρνησης, μπορεί μεν να είναι αριστούχος στα Αρχαία Ελληνικά και στην ρητορική τέχνη, όμως εμφανίζεται να μένει «μετεξεταστέος», είτε στο Εργατικό Δίκαιο, είτε στα Μαθηματικά. Και αυτό γιατί, σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα ΠΔ88/1999 και το Εργατικό Δίκαιο, η περίοδος ανάπαυσης που ορίζεται ρητά και κατηγορηματικά για κάθε περίοδο 24 ωρών εργασίας, δεν μπορεί να είναι κατώτερη των 11 συνεχών ωρών, διάταξη η οποία συνεχίζει να ισχύει για κάθε εργοδότη στον οποίο εργάζεται ο εργαζόμενος.
Ο αξιότιμος κύριος υπουργός της Εργασίας, με το νομοσχέδιο που προανήγγειλε, εμφανίζεται, είτε να αγνοεί το Εργατικό Δίκαιο, είτε να υστερεί στην πρόσθεση. Γιατί, 8+8=16 και 16+11=27. Θα είχε ένα νόημα το νομοσχέδιό του, αν το 24ωρο είχε… 27 ώρες. Όμως, δυστυχώς για εκείνον, έχει μόνο 24 ώρες!
Η χαρά και η έπαρση του κ. Γεωργιάδη δεν κράτησε καλά-καλά ούτε… 27 ώρες. Μετά την γκάφα ολκής, ο υπουργός προχώρησε σε αναδίπλωση των δηλώσεών του, αναφερόμενος στο νομοσχέδιο που προωθεί το υπουργείο του, αποφεύγοντας όμως ταυτόχρονα να παραδεχτεί την αστοχία του, αλλά και να ζητήσει κάποια συγνώμη για το λάθος του. Όσο για τον νόμο που δεν επιτρέπει 16ωρη απασχόληση ούτε σε έναν εργοδότη, δεν είπε κουβέντα. Αν του κάνουν το χατίρι οι πολίτες και δεν αντιδράσουν, θα τον προσπελάσει…
Ωστόσο, ο κ. Γεωργιάδης, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλει μέσα από την φιλόξενη συχνότητα του ΣΚΑΪ, δεν μας πείθει ότι κόπτεται πραγματικά για τα δικαιώματα των εργαζομένων, αφού είναι νωπά ακόμα τα πρόσφατα παραδείγματα από την σύντομη, μέχρι στιγμής, θητεία του ως υπουργός Εργασίας.
Και αναφέρομαι φυσικά στη θύελλα των αντιδράσεων που προκάλεσαν, τόσο οι συνθήκες εργασίας του «σερβιτόρου κολυμβητή» σε Beach Bar της Ρόδου, όσο και η είδηση του τραγικού θανάτου του διανομέα στη Χαλκίδα, όπου ο άτυχος 46χρονος αναγκαζόταν να εργάζεται ανασφάλιστος και κάτω από συνθήκες ακραίου καύσωνα. Και στις δυο αυτές περιπτώσεις, δεν αποτυπώθηκε ευκρινώς η ευαισθησία του υπουργού εργασίας απέναντι στα δικαιώματα των εργαζομένων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει τα δικά του τρεξίματα αυτόν τον καιρό, αλλά ένα Δελτίο Τύπου το εξέδωσε και το οποίο μεταξύ άλλων αναφέρει: «Ο εκβιασμός βαφτίζεται “επιλογή” την ώρα που η ακρίβεια, η εργοδοτική αυθαιρεσία και οι χαμηλοί μισθοί πλήττουν τον κόσμο της εργασίας.
Να μην διανοηθεί καν ο κ. Γεωργιάδης να φέρει στη Βουλή αυτό το έκτρωμα. Δεν θα βρει απέναντι μόνο τον κόσμο της Αριστεράς, αλλά το σύνολο των εργαζομένων και την ελληνική κοινωνία». Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν συμμερίζομαι καθόλου την σιγουριά του ΣΥΡΙΖΑ που απορρέει μέσα από αυτό το Δελτίο Τύπου. Οι αντιδράσεις των υπολοίπων κομμάτων της αντιπολίτευσης ήταν μάλλον χλιαρές και νωθρές, εναρμονισμένες πλήρως με τους υποτονικούς καλοκαιρινούς ρυθμούς…
Οι τελευταίες ανακοινώσεις του υπουργού Εργασίας αποτελούν επιστροφή σε ζοφερές εποχές για τα εργασιακά δικαιώματα, καθώς προβλέπουν τη θέσπιση της 16ωρης ημερήσιας εργασίας. Πρόκειται για μία ακόμα προσπάθεια καταστρατήγησης των εργασιακών δικαιωμάτων, που έρχεται στην επικαιρότητα ντάλα καλοκαίρι, κατά την περίοδο μάλιστα των αδειών του Αυγούστου, προκειμένου να αιφνιδιάσει τον κόσμο της εργασίας, αλλά και για να αποφύγει τις αντιδράσεις και την κοινωνική κατακραυγή.
Την ώρα που υπάρχει μεγάλη αύξηση των εργατικών ατυχημάτων, εξαιτίας της εντατικοποίησης της εργασίας, της έλλειψης μέτρων ασφαλείας και υγιεινής, αλλά και της επιμελημένης αποδυνάμωσης της Επιθεώρησης Εργασίας, έρχεται ο υπουργός Εργασίας και εξαγγέλλει την δήθεν «εθελοντική» 16ωρη εργασία, όχι βεβαίως για να προωθήσει τα συμφέροντα των εργαζομένων, αλλά για να εξυπηρετήσει τις εργοδοτικές απαιτήσεις, μέσα σε ένα περιβάλλον πρωτοφανούς ακρίβειας, με απαξιωμένους μισθούς, με μεγάλα ποσοστά ανεργίας και με έντονη την αίσθηση της εργασιακής ανασφάλειας.
Αν η ελληνική κοινωνία συνεχίσει να αντιδρά υποτονικά και νωχελικά στις παράλογες απαιτήσεις της εξουσίας – όπως συνηθίζει να κάνει τα τελευταία χρόνια – η 16ωρη εργασία θα είναι σύντομα νόμος του κράτους και ο κ. Γεωργιάδης θα πανηγυρίζει μια ακόμα σημαντική κατάκτηση! Και αυτό θα είναι άλλο ένα χατίρι που θα του έχουν κάνει οι πολίτες. Εκείνο όμως για το οποίο νομίζω ότι δεν θα καταφέρει ποτέ να πανηγυρίσει, είναι να χωρέσει μέσα στο 24ωρο τις 27 ώρες. Αυτό το χατίρι, δεν θα του το κάνουν τα ρολόγια.