Χρόνια Πολλά, λοιπόν, σε όλους μας. Τέλος, πια, τα τρισκατάρατα μνημόνια. Από σήμερα μπαίνουμε σε μια νέα πραγματικότητα. Δεν είναι ανάγκη να ευχηθούμε το απαραίτητο «…και του χρόνου». Όλα έχουν προβλεφθεί. Η πορεία μας είναι προδιαγεγραμμένη. Εδώ ταιριάζει το «οι Βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν»… όμως αυτό έχει ήδη συμβεί! Τί ευχές να κάνουμε, πια… Σε όλα τα άρθρα που γράφτηκαν, σχετικά, αναφέρεται ότι «τίποτα δεν αναμένεται να αλλάξει στη ζωή μας, μετά την άρση των μνημονίων». Λάθος. Μεγάλο λάθος.
Το έχουμε συμφωνήσει και υπογράψει. Επίσης, πρέπει να επιτυγχάνουμε πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5%, ως το 2022, πράγμα που όπως έχουμε ξαναπεί είναι εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο, για τη χώρα μας. Και αυτά είναι τα αμέσως προβλεπόμενα. Αφήνουμε τα απρόβλεπτα κατά μέρος. Από το προστατευτικό δίχτυ των θεσμών (τρόικα, κουαρτέτο…), περνάμε, τώρα, στην πολυπόθητη ελευθερία των αγορών, όπου, όμως, δεν είναι αρκετό να τις θέλουμε, αλλά όπως συμβαίνει και στα φλογερά ειδύλλια, πρέπει να μας θέλουν κι εκείνες, πράγμα που δεν φαίνεται να είναι και τόσο ξεκάθαρο, προς το παρόν. Αφήνουμε το ότι με τις αγορές, η κρίση τους θα είναι άτεγκτη και αυστηρή σε κάθε παραστράτημά μας…
Όλοι και ιδιαίτερα οι αγορές, από τις οποίες θα δανειζόμαστε, μας παρακολουθούν με ενδιαφέρον και περιέργεια για να διαπιστώσουν ποια θα είναι η συμπεριφορά μας έπειτα από οκτώμισι χρόνια μνημονίων και παρακολούθησης από τους θεσμούς. Κάτι δηλ. όπως ο φυλακισμένος ή ο τρόφιμος στο αναμορφωτήριο, που προσπαθεί (αν προσπαθεί) να δώσει «εξετάσεις» καλής διαγωγής κι αν είναι δυνατό, να αφομοιωθεί στο κοινωνικό σύνολο.
Και για να μην κάνουμε στην άκρη τους ειδικούς, να αναφέρουμε τη γνώμη του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννη Στουρνάρα, ο οποίος αναφέρει ότι το τρίτο μνημόνιο θα μπορούσε να αποφευχθεί, αφού οι διαφορές που χώριζαν τις δύο πλευρές, το φθινόπωρο του 2014 ήταν πολύ μικρότερες από τα μέτρα που θεσπίστηκαν αργότερα, με το τρίτο μνημόνιο.
Αυτό το περίφημο τρίτο μνημόνιο, κόστισε στη χώρα μας από 80 έως 200 δισ. ευρώ (sic), όπως αναφέρει ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, Κλάους Ρέγκλινγκ. Αιτία; Το ότι η Ελλάδα, όχι μόνο διέκοψε, αλλά και αντέστρεψε τις μεταρρυθμίσεις κατά το πρώτο μισό του 2015.
Όμως, μέσα στις σκοτεινές και ομιχλώδεις προοπτικές που βρίσκονται μπροστά μας, μπορούμε να θωρακιστούμε με τη δήλωση που είχε κάμει ο σημερινός πρωθυπουργός μας, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το 2012: «Η μόνη σωτήρια εναλλακτική πρόταση είναι η κατάργηση με έναν νόμο και σε ένα άρθρο … όλων των μέτρων λιτότητας, που εξαθλιώνουν την κοινωνία και γεννούν ακόμα μεγαλύτερη ύφεση»!!!
Βέβαια, η λαϊκή σοφία λέει πως «άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας». To ίδιο πρόσωπο, που ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τότε, είναι και πρωθυπουργός μας, σήμερα. Άρα, ποτέ κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει «… με ένα νόμο και σε ένα άρθρο»!!! Το σίγουρο είναι πως αλλιώς τα βλέπει το μάτι μας από την αντιπολίτευση κι αλλιώς από την πλευρά της κυβέρνησης.
Εκτός από τα υψηλά (και εξωπραγματικά) πλεονάσματα που έχουν συμφωνηθεί και εκτός από τα επώδυνα μέτρα που έχουμε υπογράψει (συντάξεις, αφορολόγητο), εκκρεμεί η ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων, τόσο στη δημόσια διοίκηση, όσο και στη Δικαιοσύνη. Είναι και τα «κόκκινα δάνεια», αλλά ας πούμε πως έχουμε αχρωματοψία… Δυστυχώς, αυτές είναι διαδικασίες που προχωρούν πολύ – πολύ αργά … όταν γίνεται σκέψη για προχώρημα.
Εσωτερικός πλούτος δεν παράγεται, λόγω υπερφορολόγησης. Ποιος κάθεται να σκοτώνεται στη δουλειά και να διακινδυνεύει ανά πάσα στιγμή τον χρόνο και την περιουσία του, για να πληρώνει πάνω από τα μισά στο κράτος; Γίνεται λόγος και για φορολογία έως και τα δύο τρίτα από τα ακαθάριστα. Άρα, χρήμα από μέσα, γιοκ. Απ’ έξω, οι επενδυτές, με την πορεία κάποιων επενδύσεων, (Ελληνικό, Σκουριές), ακούνε Ελλάδα και αλλάζουν θέμα συζήτησης… πώς θα σταυρώσουμε Ανάκαμψη;
Η αξιωματική αντιπολίτευση ευαγγελίζεται – έστω και σταδιακά- ελάττωση των φόρων, που είναι ένα από τα κλειδιά για την παραγωγή πλούτου. Όμως, μην ξεχνάμε ότι από τους φόρους πληρώνονται οι συντάξεις μας και οι άλλες υποχρεώσεις του Δημοσίου. Έτσι, αν δεν υπάρξουν άμεσα αντανακλαστικά και αστραπιαία αποτελέσματα, η κατρακύλα θα συνεχιστεί. Οπότε; Στο δίλλημα αυτό, μία είναι η λύση: Ανοίγουμε καφετέρια. Αυτά τα μαγαζιά είναι πάντα γεμάτα!
Σε όσους πρόκειται να εμφανιστούν στην τηλεόραση, τους υποδεικνύεται να περάσουν σε ένα δωμάτιο με καθρέπτη. Εκεί περιμένει η μακιγιέζ και με ένα ταμπόν σε γεμίζει πούδρα, ώστε στο τέλος μοιάζεις με γιαπωνέζα γκέισα. «Είναι για να μη γυαλίζει το πρόσωπο στο φακό», σου εξηγεί. Κάπως έτσι έγινε και με τον Στρώς Καν, σε ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με τη ζωή του, την περίοδο που φλέρταρε με την ιδέα της διεκδίκησης της προεδρίας στη Γαλλία. Όταν ρωτήθηκε τι νομίζει για τους Έλληνες, είχε πει: “Greeks are steeped in shit – and yet, very deep”. (για λόγους δεοντολογικούς, αλλά και περιβαλλοντολογικούς, θα το μεταφράσουμε με όση λεπτότητα γίνεται).
Είπε: «Οι Έλληνες είναι βυθισμένοι στα .. βοθρολύματα – και μάλιστα πολύ βαθειά». Όποια κι αν ήταν η συνέχεια στη ζωή του «μπον βιβέρ» Στρως Καν, κάτι θα ήξερε, ως πρόεδρος του ΔΝΤ, τότε… και φαίνεται ότι βρισκόμαστε «με τα κεφάλια έξω», προς το παρόν.
Περιέργως, Στρως, στα Γαλλικά είναι το γνωστό Στράους στα Γερμανικά και σημαίνει «Στρουθοκάμηλος». Ως γνωστό, η στρουθοκάμηλος χώνει το κεφάλι της στην άμμο, όταν βρίσκεται σε κίνδυνο. Δυστυχώς και σύμφωνα με τα λεγόμενα του Στρως Καν, άμμος τριγύρω δεν υπάρχει. Και από σήμερα, πριν βάλλουμε «τα κεφάλια μέσα», να κοιτάξουμε καλά… Αυτό που φαίνεται στο βάθος, δεν είναι η Ανάκαμψη!