– Μπορεί να είμαι ψεύτης, αλλά κλέφτης δεν είμαι, σας ορκίζομαι! Με πιστεύετε, έτσι δεν είναι; (Αρκάς).
– Άντε, παρόλο που λες πως είσαι ψεύτης, εμείς θα σε πιστέψομε… Ε, και τι έγινε δηλαδή αν πεις ότι είσαι ψεύτης τα τελευταία χρόνια, αφού ούτε ντρέπεσαι, ούτε κοκκινίζεις, ούτε σε νοιάζει, ούτε… μοζωμένο είναι το πρόσωπό σου, ούτε ντρέπεσαι να περάσεις από την… πλατεία του χωριού! Όπου πριν δεν περνούσες, γιατί η μουζουδιά του ψεύτη ήτανε στίγμα βαρύ!
Η Βουλή, εκτός από πολιτική, διδάσκει και ήθος, από το… ανάποδο. Οι ηθικοί κανόνες, οι ηθικές αρετές “ξεχαρβάλωσαν, αλλά τα τρία τελευταία χρόνια, δεν έμεινε ούτε για δείγμα τίποτα.
Αφού το στομάχι μας έχει γίνει… “καθιστικό”. Εκεί κάθονται κάποιοι πολιτικοί μαζί με τα ψέματά τους και δεν χονεύονται με τίποτα!
– Ακόμη και οι… πολιτικοί κάνουνε λάθη! Να, ακόμη και ο Τσίπρας έκανε ένα λάθος! Αντί να παίζει τα νταούλια και τσι ζουρνάδες να χορεύουν οι Ευρωπαίοι, έβαλε εμάς να χορεύομε στο ταψί με το ζόρι, ξέραμε δεν ξέραμε χορό!
– Πανηγυρίζουνε τώρα, γιατί βγήκαμε λέει στις αγορές! Τώρα θα πρέπει να χορεύουμε στ’ αλήθεια και να ξεχάσομε ότι πριν τρία χρόνια είχαμε βγει και με το ίδιο επιτόκιο πάλι.
Χάσαμε τρία χρόνια άδικα! Περάσαμε τρία χρόνια όπως τα κατοχικά σχεδόν, βαριά-βαριά κι ασύκωτα, από επιπλέον φόρους, βάσανα και πόνους. Εκατό δισ. λένε εβαρύναμε με το κράτος επιπλέον! Εγώ λέω και άλλα εκατό που έχασε ο ελληνικός λαός από τους τόκους των καταθέσεων, από το χρηματιστήριο, από τις επιχειρήσεις, από τη μείωση των εισοδημάτων στον ιδιωτικό τομέα, από αύξηση των φόρων, των εισφορών, από τα λουκέτα, τους ανέργους κ.λπ.
Αυτά ποιος θα τα λογαριάσει, στα τρία χρόνια;
Ο πανηγυρισμός αυτός μου θυμίζει τη Γερμανική Κατοχή, όπου πανηγυρίζαμε που πέρασε ο πόλεμος, αλλά οι καταστροφές έμειναν πίσω!
Οι θάνατοι, οι κακουχίες, ο λιμός, η φτώχεια, η πείνα, ο οδυρμός, οι αρρώστιες, οι βασανισμοί, οι χήρες και τα ορφανά κ.λ.π. Περασμένα, ξεχασμένα; Αυτή είναι δηλαδή η μοίρα του Έλληνα, να παθαίνει και να… ξεχνά;!