Με την πανδημία και την συνεχιζόμενη ανασφάλεια από τους σεισμούς ίσως θεωρηθεί ότι η ενασχόληση με την εσωκομματική διαδικασία για την ανάδειξη προέδρου του ΚΙΝ.ΑΛ είναι μικρότερης σημασίας. Συμφωνώ. Όμως για τα πρώτα και αναρμόδιος είμαι και τα υφίσταμαι προσπαθώντας, όσο μπορώ, να κρατήσω την ψυχραιμία μου και να ακολουθώ όσα συνιστούν οι ειδικοί επιστήμονες. Φυσικά διαπιστώνω ακόμη μια φορά ότι δυστυχώς ο ανορθολογισμός, ο λαϊκισμός και ο διχαστικός λόγος διακρίνουν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας και των πολιτικών κομμάτων, που δεν κατανοούν ότι δεν προσφέρονται όλα τα θέματα για φτηνή αντιπολίτευση.
Με τα σοβαρά πρέπει να είμαστε σοβαροί γράφει ο Κ.Π. Καβάφης. Σοβαρότητα φυσικά απαιτείται και στην πολιτική διαδικασία για την ανάδειξη προέδρου ενός κόμματος που κυβέρνησε αρκετά χρόνια και θεσμοθέτησε σημαντικές μεταρρυθμίσεις που είχε ανάγκη ο τόπος μας, ενώ σήμερα παραμένει εγκλωβισμένο σε μονοψήφια ποσοστά έχοντας χάσει το βηματισμό του. Απλώς δηλώνεται η αυτόνομη πορεία του και αγωνίζεται να κρατήσει ίσες αποστάσεις, επιζητώντας τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης με προοδευτικό πρόσημο.
Λέξεις κενές. Ένα κόμμα που δεν διεκδικεί την εξουσία με σαφή χαρακτήρα και προγραμματικό λόγο που εμπνέει και προτείνει λύσεις στα σπουδαία και μεγάλα προβλήματα είναι καταδικασμένο να γίνει ουραγός και συμπλήρωμα. Μεγάλοι πολιτικοί ηγέτες είναι εκείνοι που δημιουργούν ευκαιρίες, μέτριοι εκείνοι που τις αξιοποιούν και μικροί εκείνοι που τις χάνουν. Τα πρόσωπα που σήμερα διεκδικούν την ηγεσία ενός ιστορικού κόμματος είναι γνωστά και έχει καθένας την πολιτική του διαδρομή. Εύκολα μπορεί να κριθούν και η επιλογή θα κρίνει και τους ψηφοφόρους.
Ποιος απ’ αυτούς είναι αυτοδημιούργητος και διαχειρίστηκε ορθά και αποτελεσματικά τη θέση του στο δημόσιο χώρο. Ποιος έχει τη δυνατότητα να εμπνεύσει τους νέους και να ανανεώσει τον πολιτικό λόγο. Ποιος έχει πειθώ και σαφή γνώση της διεθνούς συγκυρίας ώστε να οδηγήσει το κόμμα στην εξουσία.
Είχα την εντύπωση ότι στην προηγούμενη αντίστοιχη διαδικασία είχαμε εκλέξει και πρόεδρο και μελλοντικό πρόεδρο. Σήμερα φαίνεται ότι η φιλοδοξία ορισμένων, όσο κι αν καταστατικά είναι νόμιμη, είναι αδικαιολόγητη. Θα περιοριστώ στην επιστροφή του Γιώργου Παπανδρέου.
Είχα την εντύπωση ότι είχε κλείσει τον κύκλο του και απλώς οι συναντήσεις που επιδίωξε με τους άλλους υποψηφίους ήταν για να τους συστήσει να κρατήσουν ψηλά την προεκλογική διαδικασία κι ότι ο ίδιος θα εγγυηθεί την ενότητα. Αποκαλύφθηκε ότι έπαιζε θέατρο και επιδιώκει εκείνο που δεν πέτυχε με τη δημιουργία του ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ. να το πετύχει τώρα με άλλο τρόπο. Έτσι όμως ζημιώνει και όσα θετικά προσέφερε, αλλά και δεν διαθέτει μια βασική αρετή για έναν πολιτικό άνδρα, που ξέρει πότε αποχωρεί από το προσκήνιο και απέρχεται αφήνοντας την ιστορία να τον κρίνει τελικά, αν έχει αδικηθεί.
Ελπίζω να κρατηθούν τα προσχήματα στην όλη διαδικασία. Θα πρότεινα όλοι οι υποψήφιοι να υπογράψουν ένα πρωτόκολλο ότι θα σεβαστούν το όποιο αποτέλεσμα και θα στηρίξουν εκείνον που θα υπερψηφιστεί, πράγμα, που όπως γνωρίζουμε, δεν έγινε στην προηγούμενη διαδικασία.
Η προσέλευση του κόσμου θα αποτελέσει ένα πρώτο δείγμα ότι υπάρχει ελπίδα να ισορροπήσει το πολιτικό σύστημα και εναλλακτική πρόταση εξουσίας που είναι απαραίτητη στο δημοκρατικό πολίτευμα.
Με την πανδημία και την συνεχιζόμενη ανασφάλεια από τους σεισμούς ίσως θεωρηθεί ότι η ενασχόληση με την εσωκομματική διαδικασία για την ανάδειξη προέδρου του ΚΙΝ.ΑΛ είναι μικρότερης σημασίας. Συμφωνώ. Όμως για τα πρώτα και αναρμόδιος είμαι και τα υφίσταμαι προσπαθώντας, όσο μπορώ, να κρατήσω την ψυχραιμία μου και να ακολουθώ όσα συνιστούν οι ειδικοί επιστήμονες. Φυσικά διαπιστώνω ακόμη μια φορά ότι δυστυχώς ο ανορθολογισμός, ο λαϊκισμός και ο διχαστικός λόγος διακρίνουν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας και των πολιτικών κομμάτων, που δεν κατανοούν ότι δεν προσφέρονται όλα τα θέματα για φτηνή αντιπολίτευση.
Με τα σοβαρά πρέπει να είμαστε σοβαροί γράφει ο Κ.Π. Καβάφης. Σοβαρότητα φυσικά απαιτείται και στην πολιτική διαδικασία για την ανάδειξη προέδρου ενός κόμματος που κυβέρνησε αρκετά χρόνια και θεσμοθέτησε σημαντικές μεταρρυθμίσεις που είχε ανάγκη ο τόπος μας, ενώ σήμερα παραμένει εγκλωβισμένο σε μονοψήφια ποσοστά έχοντας χάσει το βηματισμό του. Απλώς δηλώνεται η αυτόνομη πορεία του και αγωνίζεται να κρατήσει ίσες αποστάσεις, επιζητώντας τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης με προοδευτικό πρόσημο.
Λέξεις κενές. Ένα κόμμα που δεν διεκδικεί την εξουσία με σαφή χαρακτήρα και προγραμματικό λόγο που εμπνέει και προτείνει λύσεις στα σπουδαία και μεγάλα προβλήματα είναι καταδικασμένο να γίνει ουραγός και συμπλήρωμα. Μεγάλοι πολιτικοί ηγέτες είναι εκείνοι που δημιουργούν ευκαιρίες, μέτριοι εκείνοι που τις αξιοποιούν και μικροί εκείνοι που τις χάνουν. Τα πρόσωπα που σήμερα διεκδικούν την ηγεσία ενός ιστορικού κόμματος είναι γνωστά και έχει καθένας την πολιτική του διαδρομή. Εύκολα μπορεί να κριθούν και η επιλογή θα κρίνει και τους ψηφοφόρους.
Ποιος απ’ αυτούς είναι αυτοδημιούργητος και διαχειρίστηκε ορθά και αποτελεσματικά τη θέση του στο δημόσιο χώρο. Ποιος έχει τη δυνατότητα να εμπνεύσει τους νέους και να ανανεώσει τον πολιτικό λόγο. Ποιος έχει πειθώ και σαφή γνώση της διεθνούς συγκυρίας ώστε να οδηγήσει το κόμμα στην εξουσία.
Είχα την εντύπωση ότι στην προηγούμενη αντίστοιχη διαδικασία είχαμε εκλέξει και πρόεδρο και μελλοντικό πρόεδρο. Σήμερα φαίνεται ότι η φιλοδοξία ορισμένων, όσο κι αν καταστατικά είναι νόμιμη, είναι αδικαιολόγητη. Θα περιοριστώ στην επιστροφή του Γιώργου Παπανδρέου. Πιστεύω ότι όλοι θυμούνται τη φράση του Ανδρέα Παπανδρέου ότι το ΠΑΣΟΚ ούτε τεμαχίζεται, ούτε κληρονομείται. Ο Γιώργος Παπανδρέου τιμήθηκε ως Βουλευτής, Υπουργός, Πρωθυπουργός. Παρέλαβε ένα κόμμα με υψηλά ποσοστά. Διέγραψε τον Κώστα Σημίτη. Παρέδωσε οικιοθελώς την εξουσία και σε μια κρίσιμη στιγμή δημιούργησε δικό του κόμμα διχάζοντας μια ιστορική παράταξη. Τα πρόσωπα που επέλεξε σε κορυφαίες θέσεις ήταν πρώτα από εκείνους που τον εγκατέλειψαν, πράγμα που δείχνει ότι δεν διαθέτει την αναγκαία για έναν ηγέτη ικανότητα να επιλέγει συνεργάτες.
Είχα την εντύπωση ότι είχε κλείσει τον κύκλο του και απλώς οι συναντήσεις που επιδίωξε με τους άλλους υποψηφίους ήταν για να τους συστήσει να κρατήσουν ψηλά την προεκλογική διαδικασία κι ότι ο ίδιος θα εγγυηθεί την ενότητα. Αποκαλύφθηκε ότι έπαιζε θέατρο και επιδιώκει εκείνο που δεν πέτυχε με τη δημιουργία του ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ. να το πετύχει τώρα με άλλο τρόπο. Έτσι όμως ζημιώνει και όσα θετικά προσέφερε, αλλά και δεν διαθέτει μια βασική αρετή για έναν πολιτικό άνδρα, που ξέρει πότε αποχωρεί από το προσκήνιο και απέρχεται αφήνοντας την ιστορία να τον κρίνει τελικά, αν έχει αδικηθεί.
Ελπίζω να κρατηθούν τα προσχήματα στην όλη διαδικασία. Θα πρότεινα όλοι οι υποψήφιοι να υπογράψουν ένα πρωτόκολλο ότι θα σεβαστούν το όποιο αποτέλεσμα και θα στηρίξουν εκείνον που θα υπερψηφιστεί, πράγμα, που όπως γνωρίζουμε, δεν έγινε στην προηγούμενη διαδικασία.
Η προσέλευση του κόσμου θα αποτελέσει ένα πρώτο δείγμα ότι υπάρχει ελπίδα να ισορροπήσει το πολιτικό σύστημα και εναλλακτική πρόταση εξουσίας που είναι απαραίτητη στο δημοκρατικό πολίτευμα.
*Ο Ζαχαρίας Καραταράκης είναι φιλόλογος