Τα τελευταία χρόνια ολοένα και πληθαίνουν τα δημοσιεύματα που αφορούν τον περιβόητο οργανισμό αμυντικής συνεργασίας που ακούει στο όνομα Βορειοατλαντική Συμμαχία ή ΝΑΤΟ. Τι σκοπό, συγκεκριμένα, εξυπηρετεί σήμερα αφού είναι γνωστό ότι το Σύμφωνο της Βαρσοβίας ή η Συνθήκη Φιλίας Συνεργασίας και Αμοιβαίας Βοήθειας δεν υφίσταται πλέον λόγω της θεαματικής κατάρρευσης της πρώην Σοβιετικής Ένωσης;
Είναι γνωστό εδώ και κάποια χρόνια ότι ο μέχρι πρότινος Αμερικανός πρόεδρος είχε προειδοποιήσει τους ευρωπαίους εταίρους και συμμάχους του ότι καλά θα κάνουν να αρχίσουν να σκέπτονται λύσεις για αμυντική συνεργασία μεταξύ τους γιατί δεν μπορεί η Αμερική να επωμίζεται όλο το βάρος της άμυνας της Ευρώπης. Τα λόγια αυτά φρόντισε και τα έκανε πράξη με την σταδιακή αποχώρηση των στρατευμάτων του από πολλά εύφλεκτα σημεία του πλανήτη.
Σχετικά πρόσφατα ο Γάλλος πρόεδρος ακόμα ωμότερος και ίσως περισσότερο ρεαλιστής, αμφισβήτησε τον σημερινό ρόλο ύπαρξής του και το ονόμασε οργανισμό εγκεφαλικά νεκρό. Η θέση της Γερμανίας ακόμα δεν εκφράστηκε δημόσια, αλλά δεν παύει να αιωρείται η άποψη και υπόνοια ότι και αυτή βρίσκεται σε παράλληλη πορεία με εκείνη των προηγούμενων. Μπορεί το 1949, όταν ιδρύθηκε το ΝΑΤΟ να υπήρχε πράγματι κάποιου είδους ασφάλεια για τις χώρες που ανήκαν σε αυτό, αλλά σήμερα; Υφίσταται άραγε κίνδυνος εξ’ ανατολών, όπως λεγόταν τόσο χαρακτηριστικά παλιότερα;
Πέρα απ’ αυτές, τις ούτως ή άλλως, σοβαρές δηλώσεις των πολιτικών ανδρών, υπάρχουν χώρες οι οποίες παραβιάζουν σοβαρά κάποιες πτυχές της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας χωρίς να υφίστανται τις περιβόητες κυρώσεις που ακούμε τελευταία. Για παράδειγμα, η Τουρκία προκλητικά αγνοεί τους πάντες και εφαρμόζει τις πολιτικές που εξυπηρετούν το δικό της όραμα, ή των πολιτικών της για να είμαστε σαφέστεροι.
Απειλεί και επιτίθεται κατά το δοκούν, εκβιάζει με πόλεμο όταν δεν συναντά ευχάριστα ώτα στις εμμονικές της ορέξεις, διατηρεί δεκάδες χιλιάδες κατοχικό στρατό στην ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία, προμηθεύεται οπλικά συστήματα από αλλότριες χώρες, στέλνει στρατιώτες σε άλλα εμπόλεμα μέρη από τα οποία οπωσδήποτε προσδοκά κάπου είδους αντάλλαγμα, πρόσφατα πυροδοτεί και δοκιμάζει τα γνωστά ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα κοντά στη Μαύρη Θάλασσα, και τόσα άλλα που αφθονούν στις σελίδες της σχετικής αρθρογραφίας.
Παρά τις κατά καιρούς γνωστές συστάσεις ειδικά από τον παντοδύναμο αμερικανικό παράγοντα, αλήθεια τι ειρωνεία να μην υπάρχουν κυρώσεις, το αποτέλεσμα είναι και παραμένει προκλητικά το ίδιο και απαράλλαχτο. Η συγκεκριμένη χώρα αδιαφορεί πλήρως για όσα λέγονται γι’ αυτήν και την εξωτερική της πολιτική που τόσο προκλητικά εφαρμόζει σε διάφορα μήκη και πλάτη με τη δικαιολογία ότι κάποτε είχαν σχέση με την Οθωμανική Αυτοκρατορία!
Για τη χώρα μας όλα τα παραπάνω γεγονότα έχουν ύψιστη σημασία, ειδικά τον τελευταίο καιρό που υφιστάμεθα επίθεση με τελικό σκοπό βεβαίως την αλλαγή και τροποποίηση γνωστών και υπογεγραμμένων συνθηκών. Κι αν ο αμερικανικός παράγοντας, παρά τις επισκέψεις υψηλόβαθμων στελεχών του στα μέρη μας, τουλάχιστον έως τώρα, δείχνει ανίκανος και μάλλον αδιάφορος να επιβάλει κάποια στοιχειώδη τάξη στα τεκταινόμενα, παρατηρείται κάποια κινητικότητα από μεριάς της μόλις αποχωρήσασας χώρας από την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τα αλλεπάλληλα ταξίδια του Γερμανού υπουργού εξωτερικών στις εμπλεκόμενες χώρες της νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Για πολλούς φανερώνει το αυξημένο ενδιαφέρον αυτής της μεγάλης οικονομικά χώρας για όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό της Ένωσης. Δείχνει όμως, και αυτό δεν είναι τυχαίο, εξαιρετική απροθυμία στην επιβολή κυρώσεων στην εξ’ ανατολών γείτονα χώρα, για όλα όσα γράφονται και φυσικά ισχύουν και αφορούν στην ουσία οικονομικές παραμέτρους, τουτέστιν διακρατικές σχέσεις και συμφωνίες.
Όμως το βαθύτερο διακύβευμα όλων αυτών μάλλον βρίσκεται αλλού! Η Γερμανία δεν διαθέτει επί του παρόντος για διάφορους λόγους, που δεν είναι του παρόντος, τον στρατό που επιθυμεί, αλλά προσπαθεί να αποκτήσει πρόσβαση σε μέρη μακρυνά ειδικά προς την κατεύθυνση της ανατολής. Οι καλές σχέσεις τελικά με την Τουρκία, διαχρονικά βέβαια και όχι τελευταία, την εξυπηρετούν στο συγκεκριμένο στόχο της παράλληλα με την «γερμανοποίηση» της ευρωπαϊκής ηπείρου από οικονομικής σκοπιάς.
Δεν είναι τυχαίο ότι η πρώην Υπουργός Άμυνας της Γερμανίας, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, σήμερα είναι Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Τη θέση της στο γερμανικό Υπουργείο Άμυνας, από τον Ιούλιο του 2019, πήρε η Άνεγκρετ Κραμπ-Κάρενμπαουερ. Την ίδια στιγμή ορισμένα ξένα δημοσιεύματα κάνουν λόγο για επιστροφή του γερμανικού μιλιταρισμού με την ισχυρή υποστήριξη γνωστών βιομηχανικών ομίλων που ενεργοποιούνται στην κατασκευή όπλων. Απομένει να δούμε τον επόμενο γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, μετά το έτος 2022 που πιθανότατα θα αποχωρήσει ο νυν Γενς Στόλτενμπεργκ και τότε ίσως ξεκαθαρίσουν πολλά πράγματα και υποθέσεις, όπως και η παρατηρούμενη ομίχλη στην προαναφερόμενη περιρρέουσα ατμόσφαιρα.