Τι θα λέγατε εάν μαθαίνατε ότι στο Ηράκλειο υπάρχει μια νέα πρόταση για την παιδική εκγύμναση και ψυχολογία;
Το αϊκίντο, μια μη επιθετική πολεμική τέχνη, διδάσκεται πλέον σε 135 χώρες και πολλά παιδιά ασκούνται σε αυτό καθημερινά και με ενθουσιασμό. Βασικοί λόγοι που έχουν κάνει το αϊκίντο τόσο δημοφιλές είναι: αφαιρεί κάθε μορφή επιθετικότητας, μηδενίζει την σχέση “νικητή – νικημένου”, την “καλύτερη επίδοση” ή το “καλύτερο ρεκόρ”.
Το αϊκίντο μέσο των βασικών τεχνικών και ασκήσεων συνεργασίας είναι για τα παιδιά μια τέχνη που προπαντός τους δίνει χαρά και τα μαθαίνει:
- Την σημασία της συνεργασίας, αφού είναι απαραίτητη για το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
- Την σωματική επαφή, που καλλιεργεί την ανθρώπινη ευαισθησία και αλληλεγγύη.
- Την επικοινωνία των παιδιών μεταξύ τους.
- Την αυτοπεποίθηση και τη διαμόρφωση ανεξάρτητου χαρακτήρα μέσα από τη σχέση του με τους άλλους.
Το αϊκίντο ξεκίνησε από την Ιαπωνία και ο ιδρυτής του, Μοριχέι Ουεσίμπα(1883-1969), κορυφαίος των πολεμικών τεχνών της εποχής του αλλά και ανήσυχο φιλοσοφικά πνεύμα, στη πορεία της ζωής του συνειδητοποίησε κάτι που άλλαξε τον γνωστό κόσμο των πολεμικών τεχνών:
“…Πέρασα τη ζωή μου εξελίσσοντας το αϊκίντο και έχω πολύ δρόμο μπροστά μου ακόμα, αλλά ξέρω ότι είναι ένα μονοπάτι που προάγει την αγάπη και την καλοσύνη ανάμεσα στους ανθρώπους. Κι ενώ δεν θα έπρεπε να κάνουμε τίποτα που να αμαυρώνει την μνήμη των μεγάλων δασκάλων του παρελθόντος και να είμαστε ευγνώμονες για την κληρονομιά τους, πρέπει ωστόσο να χτίσουμε πάνω στο παράδειγμά τους και να δημιουργήσουμε μια τέχνη που θα είναι σύμφωνη με την αρμονία της φύσης και που θα εκπέμπει συνεχώς φρεσκάδα και ζωτικότητα.
Ο κόσμος θα συνεχίσει να αλλάζει με δραματικό τρόπο, αλλά ο πόλεμος και οι διαμάχες μπορούν να μας καταστρέψουν ολοκληρωτικά. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι τεχνικές αρμονίας και όχι αντιπαράθεσης. Η Τέχνη της Ειρήνης είναι απαραίτητη, όχι η τέχνη του πολέμου…”.
Νίκος Ιλαρίδης, 3 νταν Αϊκίντο