Πάει κι αυτό. Μια επίσκεψη ήταν. Ήρθε και πέρασε, όπως η ΕΡΕ, το ΠΑΣΟΚ, ο τυφώνας Ίρμα και τόσα άλλα. Μια 28ωρη επίσκεψη, που η καθαρά πολιτική σημασία της ήταν μικρότερη από την επίπτωση που είχε στην ψυχολογία, στις συνήθειες και στην καθημερινή ζωή των Αθηναίων, από τη διακοπή της κυκλοφορίας στο κέντρο της πόλης. Ευτυχώς, όμως, ήταν μια επίσκεψη χωρίς κραδασμούς… εκτός, ίσως, από τη ΝΔ, η οποία δεν κολακεύτηκε ιδιαίτερα από την επίσκεψη αυτή, πράγμα που την έκανε να επιχειρήσει μια προσπάθεια υποβάθμισης του γεγονότος.
Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να αποκομίσει κέρδη από την επίσκεψη και από την ευγενική συμπεριφορά του κ. Μακρόν, που όπως και να το κάνουμε, οι Γάλλοι φημίζονται για την ευγένειά τους… Εμείς, για να ξεκινήσουμε από τα πιο σημαντικά, με τα διαπιστευτήρια της «ΠΑΤΡΙΣ», είχαμε την ευκαιρία να βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή των γεγονότων, με την αυτονόητη διακριτικότητα που μας διέπει! Ήμασταν συνεχώς δίπλα στο προεδρικό ζεύγος της Γαλλίας, από την άφιξη, ως την αναχώρησή τους, στα γεύματα και στις βόλτες τους, κρατώντας μια μικρή απόσταση από την κρεβατοκάμαρά τους, που ούτως ή άλλως δεν θα είχε και ιδιαίτερο ενδιαφέρον ή μήπως;… Δεν σπεύσαμε, όμως, να θριαμβολογήσουμε, καθώς αφήσαμε τους δημοσιογράφους, που από αυτό βγάζουν το ψωμί τους και περιμέναμε υπομονετικά να έρθει η Τρίτη και η αναμενόμενη στήλη του Εποχούμενου Περιπατητή.
Αυτές οι επισκέψεις έχουν ένα κάποιο ρόλο και εξυπηρετούν ένα σκοπό. Όμως, οι ομιλητές είναι προσεκτικοί στις διατυπώσεις τους, τόσο οι προσκεκλημένοι, όσο και οι οικοδεσπότες. Ιδιαίτερα εδώ στην Ελλάδα, που η φιλοξενία ήταν και είναι θρησκεία, αν θυμηθούμε τον δικό μας, τον Ξένιο Δία. Κι αν με τα χρόνια αλλάξαμε θρησκεία, κανείς δεν κατηγόρησε το συγκεκριμένο θεό και εκείνο που αντιπροσωπεύει. Εμάς, πάντως, μας έμεινε το «pacta sunt servanda», (Οι συνθήκες πρέπει να τηρούνται), που είπε ο πρόεδρός μας Προκόπιος Παυλόπουλος και μάλιστα δις, για να μπορέσουμε να το εμπεδώσουμε (Repetitio est matter studiorum). Στο επίσημο δείπνο, τόσο ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, όσο και ο Έλληνας πρωθυπουργός, ξεδίπλωσαν όλες τις μεγάλες ιδέες τους, για την Ευρώπη και το μέλλον της.
Ο δικός μας δεν έβγαλε λέξη για κομμουνισμούς και αριστερόστροφες κινήσεις, πράγμα που επέτρεψε στο Γάλλο πρόεδρο να κάμει την επισήμανση ότι με τις θυσίες της, η Ελλάδα κάνει βήματα μπροστά. Αυτό ήθελε να ακούσει και να φυλάξει «δια πάσαν νόμιμον χρήσιν» ο έλληνας πρωθυπουργός. Εκείνο, όμως, που μονοπώλησε το ενδιαφέρον όλων ήταν οι αμφιέσεις των κυριών, με πρώτη τη Μπριζίτ Τρονιέ και το κόκκινο συνολάκι της. Το ίδιο και η Μπέττυ Μπαζιάνα με την all black αμφίεσή της. Αντίθετα, η σύζυγος του αρχηγού της αντιπολίτευσης, Μαρέβα, έκαμε αίσθηση με τη λευκή αμφίεσή της, με κόκκινες και μαύρες λεπτομέρειες.
Όταν ρώτησα γυναίκα δημοσιογράφο, τι εννοούμε στη μόδα λέγοντας «λεπτομέρειες», μου εξήγησε ότι «λεπτομέρεια» είναι ό,τι συνοδεύει μιαν αμφίεση και δεν μπορούμε, δεν ξέρουμε ή δεν θέλουμε να περάσουμε σε επεξηγήσεις. Ας είναι… Από πλευράς εμφάνισης, πρέπει να είμαστε «εθνικά υπερήφανοι», που το πρωθυπουργικό μας ζεύγος, σφύζει από ζωή και νεανικότητα και δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από τα αντίστοιχα ζευγάρια της Ευρώπης.
Βέβαια, στην πολιτική, η εμφάνιση παίζει ρόλο ως ένα σημείο, διαφορετικά δεν θα υπήρχαν στο προσκήνιο, ούτε ο Σόιμπλε, ούτε ο Ντάιζελμπλουμ κ.ά. Ειδικά, ο πρωθυπουργός μας χρειάζεται ακόμη κάποια μαθήματα κινησιολογίας, καθότι δείχνει άβολα, όταν κάθεται απέναντι σε ξένους ηγέτες, πρόσωπο με πρόσωπο, στις γνωστές δύο μεγάλες πολυθρόνες. Το ίδιο και όταν βρίσκεται όρθιος, προσπαθεί να παίξει με το κουμπί από το σακάκι του. Επιπλέον, σε «στατικές φάσεις», δηλ. όταν βρίσκεται σε πηγαδάκια, έχει τα χέρια του σταυρωμένα μπροστά στο στήθος. Αυτό, ερμηνευόμενο με τη Γλώσσα του Σώματος, δείχνει ότι βρίσκεται σε «αμυντική» στάση! Δεν είναι, όμως, κάτι που δεν μαθαίνεται ή δεν διορθώνεται. Χρόνος υπάρχει…
Τώρα… το να απευθύνουμε το λόγο σε ένα υψηλό προσκεκλημένο μας (υπό το πρόσχημα της δημιουργίας οικειότητας), ειδικά στην περίπτωση του Γάλλου προέδρου, είναι ατυχής. Αφενός επειδή στις περιπτώσεις αυτές τηρείται ένα πρωτόκολλο. Τα γαλλικά είναι μια γλώσσα όπου διακρίνεται αν μιλάμε στον ενικό ή στον πληθυντικό (όχι δηλ. όπως στα αγγλικά, όπου είναι you σε ενικό και πληθυντικό) και τέλος, τη χρήση του πληθυντικού, όταν μιλάμε σε ένα πρόσωπο, την έχουμε πάρει από τους Γάλλους. Για να μην αναφερθούμε στην ακραία –για μας, περίπτωση- όπου στη Γαλλία υπάρχουν ζευγάρια, που χρησιμοποιούν τον πληθυντικό και στην καθημερινή τους ζωή, στο σπίτι – αυτό θα πει ευγένεια … γαλλιστί!!!
Προσωπικά, μου άρεσε η γαλλική ανεμελιά του ζεύγους Μακρόν – Τρονιέ. Λίγο έλλειψε να τους χάσω από τα μάτια μου. Από το Κολωνάκι, έδωσαν εντολή στον οδηγό τους να κατευθυνθεί στο κέντρο της Αθήνας, για μια βόλτα. Κέντρο, τώρα, είναι ο άξονας Ερμού, Μοναστηράκι. Απερίγραπτα θερμές οι εκδηλώσεις του κόσμου προς το προεδρικό ζεύγος.
Δεν αρνήθηκαν να βγάλουν selfies με πολλούς. Αντάλλαξαν χειραψία με αρκετούς ιδιοκτήτες επιχειρήσεων … ίσως, από τη χαρούμενη και φιλόξενη χειραψία τους, ο πρόεδρος Μακρόν, να οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι με τα μέτρα της κυβέρνησης είναι όλοι ικανοποιημένοι (έως ενθουσιασμένοι) και τα πράγματα πάνε προς το καλύτερο… Νομίζω, όμως, ότι η ιδέα για τη βόλτα είχε σκοπό την κατάληξη στο Μοναστηράκι, όπου ο Emanuel (με ένα m, όπως λέμε Γιάνης, με ένα ν), ζήτησε να γευτεί το παγκοσμίως γνωστό έδεσμα, που λέγεται «σουβλακί»!!! Πάνω στον ενθουσιασμό του κοινού, κάποιος, για να βγάλει selfie, τον φώναξε: «Μανώλη, μου…». Ήταν κι αυτή μια ελληνική νότα…
Ο χρόνος περνά… Στο Ελ.Βενιζέλος, ο πρωθυπουργός μας κατευοδώνει τους υψηλούς προσκεκλημένους, οι οποίοι για λόγους ασφαλείας (;) πετούν χωριστά, με διαφορά επτά λεπτών. Στον τελευταίο εναγκαλισμό, ο πρωθυπουργός μας ψιθυρίζει στο αυτί του Μακρόν: «Αύριο πετάω για Θεσσαλονίκη. Μου πάει πολύ αυτή η πόλη. Ό,τι και να τους πω εκεί, θα το πιστέψουν. Θα δεις…». Και ο Μακρόν απάντησε: «Καλό ταξίδι και σε σένα, λοιπόν. Ίσως χρειαστεί, στο μέλλον, να κάνουμε μαζί μια επίσκεψη, εκεί. Κανείς δεν ξέρει…»!!!