Τελευταία στις ειδήσεις ακούμε τον Ερντογάν να φανατίζει συνεχώς τον λαό του με ρητορική μίσους εναντίον των Ελλήνων. Αυτό είναι πάρα πολύ επικίνδυνο. Φουντώνει τους Τούρκους εναντίον μας. Αυτό το μίσος θα μείνει για πολύ. Δεν είναι εύκολο να σβήσει. Θα το έχομε και στο μέλλον. Και απορώ πώς μπορεί να συνυπάρξουν μισούμενοι μεταξύ τους γείτονες χωρίς να γίνει καβγάς.
Πιθανώς ο Ερντογάν πιστεύει ότι τώρα, με την αναστάτωση που έφερε ο πόλεμος στην Ουκρανία και με την «κατανόηση» που δείχνει ο ίδιος προς την Ρωσία (κάνει και τον διαμεσολαβητή στις συζητήσεις!), του δίνεται η κατάλληλη ευκαιρία, που πρέπει να την εκμεταλλευτεί. Πιθανώς πιστεύει ότι, αν ό ίδιος ξεκινήσει πόλεμο εναντίον της Ελλάδας, θα έχει την υποστήριξη του Πούτιν. Βέβαια άλλο που δεν θα ήθελε ο κυβερνήτης της Ρωσίας. Τον συμφέρει να δει να διαλύεται το ΝΑΤΟ, που πολύ τον ενοχλεί και το μισεί.
Και ασφαλώς, αν εμπλακεί η Ρωσία με βοήθεια προς τον Ερντογάν εναντίον μας, τότε πια θα αναγκαστεί και η Αμερική να ξεσηκωθεί. ΝΑΤΟ. Αλληλεγγύη. Παγκόσμιος πόλεμος… Καταστροφή! Πιστεύω ότι όλο αυτό είναι απλή φαντασία, που δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί. Δυστυχώς όμως ο Ερντογάν, απρόβλεπτος όπως είναι, συνεχίζει όλο και εντονότερα τον χαβά του εξαπολύοντας πύρινους λόγους μίσους με ύβρεις εναντίον μας.
Και το ακροατήριό του, όλοι οι επιτελείς του, τον χειροκροτούν ενθουσιασμένοι. Ο ίδιος, μέσα στην οικονομική κρίση που μαστίζει την χώρα του έτσι που την κατάντησε με τους παράλογους εξοπλισμούς, έχει μυριστεί κοιτάσματα πετρελαίου στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, τα οποία, αν γίνουν δικά του, θα κάνουν την Τουρκία πλούσια. Και θα αποκτήσει ο ίδιος δόξα. Σωτήρας του έθνους. Σουλτάνος! Πειρασμός μεγάλος.
Εμείς οι Έλληνες πρέπει οπωσδήποτε να ετοιμαζόμαστε για άμυνα, για κάθε ενδεχόμενο. Διότι οι Τούρκοι ήδη μας προκαλούν με θρασύτητα. Να σταματήσει η φαγωμάρα μεταξύ μας. Μονοιασμένοι οι Έλληνες όλοι, με το πολιτικό σύστημα της χώρας μας ενωμένο, να ετοιμαζόμαστε να αντιμετωπίσομε τον επερχόμενο κίνδυνο. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς ακριβώς πρόκειται να εξελιχθούν τα πράγματα. Αν όμως κάτι κακό συμβεί, στην αρχή οπωσδήποτε θα είμαστε μόνοι.
Αργότερα, ανάλογα με τα αποτελέσματα της σύγκρουσης και τα συμφέροντα του καθενός, θα έχομε εμπλεκομένους και φίλους αλλά και εχθρούς της χώρας μας. Εχθρούς ίσως και από εκείνους που σήμερα μας υποστηρίζουν.
Διότι τα συμφέροντα σε κάνουν να αλλάξεις διάθεση. Ως παράδειγμα αναφέρω το γεγονός ότι ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ πριν από λίγες μέρες έσπευσε να συγχαρεί την Τουρκία για την εθνική της εορτή της 30ης Αυγούστου, που «οι Τούρκοι το 1922 νίκησαν τους Έλληνες της Μικράς Ασίας και τους πέταξαν στην θάλασσα». Ο Ερντογάν, ή οποιοσδήποτε άλλος κυβερνήτης της Τουρκίας, δεν πρέπει να μας βρει διηρημένους και μισούμενους μεταξύ μας. Και σιγουριά πρέπει να έχομε μόνο στον εαυτό μας. Μακάρι πόλεμος να μη γίνει. Θεός φυλάξοι!