«Όντως φοβερότατο το του θανάτου μυστήριον. Η ψυχή βιαίως χωρίζεται εκ της αρμονίας» λέει ο ιερός υμνογράφος σ’ ένα από τα πιο αριστουργηματικά ορθόδοξα θεολογικά κείμενα της νεκρώσιμης ακολουθίας. Δεν υπάρχει στον πεπερασμένο ανθρώπινο νου τίποτα πιο φοβερό απ’ το θάνατο. Το Τέλος. Χρέος βαρύ, ασήκωτο πήρα πάνω μου, κ. Ριρίκα, να σας αποχαιρετίσω εκ μέρους όλων όσων σήμερα χάνουμε ένα ξεχωριστό, μονάκριβο, δικό μας άνθρωπο…
Και είναι αλήθεια είχες ένα μοναδικό τρόπο να συνδέεσαι με τους ανθρώπους όλους, αλλά περισσότερο με τους βασανισμένους, με όσους είχαν ανάγκη από ένα καλό λόγο και λίγη αγάπη…
…Που την έδινες απλόχερα και γενναιόδωρα, όπως ήταν η ψυχή σου γεμάτη καλοσύνη και αισθήματα…
Η αρχόντισσα της πόλης μας δεν είναι πια ανάμεσα μας…
Και πώς μπορούσε να κάτσει άλλο κοντά μας …
Της έγνεφε ο Στρατηγός από ψηλά, ήταν πλέον πολλά τα χρόνια χώρια..
Ο Στρατηγός Αντώνης Πρωτοπαπαδάκης από το Καμπανό Σελίνου (ένα λεβεντοχώρι των Χανίων που βγάζει ανδρείους) υπηρέτησε την πατρίδα από τα 17 του, στην αρχή ως εθελοντής και στην συνέχεια αγωνιζόμενος, πέτυχε στην Σχολή Ευελπίδων και έφτασε στα ανώτατα στρατιωτικά αξιώματα με το σπαθί της ψυχής του!
Στάθηκες δίπλα του σε όλη σας τη ζωή γενναία, ακούραστη, υπομονετική, χωρίς να λυγίσεις στις δυσκολίες που είχαν οι δύσκολοι περίοδοι που γνώρισε η χώρα και που βιώσατε μαζί με τον Αντώνη…
Η Ριρίκα Πρωτοπαπαδάκη γεννήθηκε εδώ στο Ηράκλειο από σπουδαίους γονείς… Πατέρας της ήταν ο Μανώλης Βουμβουλάκης από τον περήφανο Προφήτη Ηλία και η μητέρα της Μαρία Δουβάκη από την καρπερή Μεσσαρά.
Μια από τις πιο αξιοσέβαστες και λαμπρές οικογένειες της πόλης μας, με επιστήμονες, άνθρωποι με κύρος και δύναμη στην κοινωνία, που έμαθε όμως τη Ριρίκα το μοναχοπαίδι της οικογένειας, να διακρίνει τις αξίες από μικρή και να επιλέγει το σωστό, το ενάρετο, το άξιο.
Αγαπητοί μου, Μαρία και Μανώλη, η μητέρα σας διακόνησε σε όλη της τη ζωή τον πονεμένο συνάνθρωπο. Έζησε και πρόσφερε στο συνάνθρωπο με ένα άλλο πρότυπο, ζώντας με αρχές και αξίες που δεν υπόκειντο σε εκπτώσεις και απαξία όπως στις μέρες μας.
Είμαστε σήμερα όλοι εδώ κοντά σας για να την αποχαιρετήσουμε, σαν μόνιμο ένοικο πια στην Πολιτεία του Θεού και των Αγγέλων.
Επισφραγίζετε σήμερα το τέλος του κύκλου μιας εφήμερης επίγειας ζωής και επιστρέφει δικαιωμένη στο χώμα, σ’ εκείνο από το οποίο προήλθαμε και εκεί που όλοι θα επιστρέψουμε.
Λίγοι έχουν το ακριβό προνόμιο να αφήνουν πίσω τους ζώσα την μνήμη τους και η μητέρα σας ήταν από τους λίγους, από τους εκλεκτούς πολίτες αυτού του τόπου που το κατόρθωσε.
Ας κρατήσουμε σήμερα, ειδικά σ’ αυτές τις εξαιρετικά δύσκολες ώρες, ως παρακαταθήκη μονάχα τις αξίες και τις αρχές που άνθρωποι όπως η Ριρίκα Πρωτοπαπαδάκη υπηρέτησαν.
Τότε θα μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα ζήσουμε σ’ ένα καλύτερο κόσμο.
Καλό ταξίδι, κ. Ρίρικα.