Τι ειρήνη, τι ευδοκία!
Κανόνια και βόμβες, σφαγές και πυρηνικά επί Γης,
βλακεία και τρέλα, θηριωδία και ανθρωποκτονία εν ανθρώποις!
Και πλησιάζει και Πάσχα!
Ανοίγω την τηλεόραση, με την πρωινή χαρά, και αμέσως ένα κύμα αποπνικτικό με περιέλουσε, γεμάτο αρνητική ενέργεια:
Άγρια σφαγή της 28χρονης από τον 39χρονο άντρα της μπροστά από το Αστυνομικό Τμήμα, όπου η δύστυχη γυναίκα είχε καταφύγει και ζήτησε να την προστατέψουν!
-Συμπλοκή μεταξύ ανηλίκων στην Κέρκυρα. Μαθητής μαχαίρωσε δυο εφήβους και ένα περαστικό!
-Ασθενής διέφυγε από ψυχιατρείο και κυκλοφορεί με μαχαίρι!
Αλλάζω κανάλι, μήπως φυσάει εκεί πιο καθαρός αέρας.
-Εφιαλτικές στιγμές από τους βομβαρδισμούς και το αιματοκύλισμα στη Γάζα! Τώρα δεν δίστασαν να χτυπήσουν και τα οχήματα που μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια και σκοτώθηκαν υπάλληλοι της WCK (World Central Kitchen).
Είναι να τρελαίνεσαι! Εδώ οι νεκροί στη Γάζα ξεπερνούν τις 32.000 και κάποιοι επί μέρες νοιάζονταν να μας ενημερώσουν ότι πήγε καλά η εγχείρηση κοίλης του Νετανιάχου!
Τώρα, θα μου πεις, άνοιξε το CNN να δεις, αυτή τη στιγμή σίγουρα κάποιος παρανοϊκός θερίζει κόσμο με καλάσνικοφ!
-Γι’ αυτό σου λέω, ποιά ειρήνη, ποιά ευδοκία!
Ιλί, ιλί, λαμά σαβαχθανί (να το πω και εβραϊκά)!
Τέτοια παρακμή, τέτοιος εκφυλισμός, τέτοια αυτοκαταστροφική μανία! Αυτός είναι τελικά ο τρελός πίθηκος!
Σκέφτομαι, δεν μπορεί, κάποιος τρόπος θα υπάρχει, να συνέλθει ο κόσμος από αυτή την τρέλα!
-Μήπως, να κάνουμε αγιασμούς!
Την ίδια στιγμή που το σκέφτηκα, βλέπω στην τηλεόραση τον αρχιμανδρίτη που έσπαγε στο ξύλο τον κακόμοιρο μητροπολίτη!
-Μήπως, θα έφερνε τελικά αποτέλεσμα, το “μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβεις”! Άστο καλύτερα, βία στη βία, φαύλος κύκλος!
-Ήρθε στον νου μου, δεν γινόταν να μείνει έξω η αρχαιομάθεια, και το προσφιλές γνωμικό: “κάλλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν”! Ναι, αλλά πώς;;
Κι όσο το σκεφτόμουν, όλο και φωτίζονταν μέσα μου οι λέξεις οι σωστές, με ουσία και νόημα και περιεχόμενο: παιδεία, μόρφωση, αγωγή, πολιτικό σύστημα, κοινωνικές συνθήκες, ανισότητες, κοινωνική δικαιοσύνη, αγωνιστικό φρόνημα!
Πώς γίνονται πράξη όλα αυτά, πώς συνταιριάζονται, για να καρποφορήσουν, αυτό είναι το χρέος του ανθρώπου, να μοχθήσει, να παλέψει και να πιστέψει ότι ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος!