Δεν χωρά καμιά αμφιβολία ότι η πανδημία που ενέσκηψε και στα ημέτερα εδάφη λόγω του κοροναϊού, δημιούργησε πάμπολλα προβλήματα σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, κι’ ίσως ήταν λίγο απότομο το ξάφνιασμα εν όψει της διαφαινόμενης άνοιξης.
Το να κλειστείς ετούτη την εποχή στο σπίτι σου για κάποιες μέρες ίσως εβδομάδες, ακόμα δεν γνωρίζουμε, και να περιορίσεις τις εξόδους σου όσο πιο πολύ γίνεται, κινδυνεύοντας να μολυνθείς από τον αόρατο και άγνωστο στη συμπεριφορά, επί του παρόντος, ιό, δεν είναι και μικρό πράγμα, για έναν, κατά βάση, απείθαρχο και ατίθασο σε κεντρικές επιταγές, λαό.
Έτσι σιγά-σιγά φαίνεται πως με την έξαρση της πανδημίας δημιουργείται μια αλλαγή στις καθημερινές συνήθειες όλων μας, κάποιες από αυτές πρόσκαιρες, αλλά και μερικές άλλες, μάλλον, μόνιμες. Για παράδειγμα, η διακοπή όλων των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων θα στερήσει την έξοδο στους νεαρούς, κυρίως, με αποτέλεσμα την μεγαλύτερη παραμονή στο σπίτι τους.
Παρά τα μειονεκτήματά της η τελευταία φαίνεται να εμπεριέχει και κάποια θετικά αποτελέσματα, όπως την σύσφιξη των σχέσεων παιδιών και γονέων. Είναι ευκαιρία για τους γονείς να έρθουν σε στενότερη επαφή με τα προβλήματα των παιδιών τους τα οποία, ως γνωστόν, πολλοί παραμελούσαν για διάφορους λόγους.
Το ίδιο θα γίνει και με τους μεγάλους, όσο και να μη φαίνεται εκ πρώτης όψεως, ειδικά τους συζύγους, αφού θα φανούν πιο καθαρά τα ειλικρινή, βαθύτερα και υφέρποντα αισθήματα του ενός απέναντι στον άλλο, ή και τα αντίθετα, φυσικά, δηλαδή της αδυναμίας συνέχισης μιας, κατά το μάλλον ή ήττον, καταστροφικής σχέσης!
Ο εγκλεισμός μας έχει ως αναπόφευκτη συνέπεια την μικρότερη επαφή με όλους εκείνους τους γνωστούς και συνήθεις από την προηγούμενη καθημερινότητά μας. Θα αναγκαστούμε να αναμένουμε περισσότερο στη ουρά, στη σειρά δηλαδή υπομονετικά, όσο κι’ αν φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο και όχι να προσπαθούμε να σπρωχνόμαστε διεκδικώντας τα δικαιώματα του άλλου, καταστάσεις που ανήκουν σε άλλα έμβια όντα και συνομοταξίες.
Ο πολιτισμός ενός λαού, έλεγε κάποιος, είναι συνάρτηση του μήκους της σειράς όταν πολλοί περιμένουν ή προσδοκούν κάτι, και όχι της απαράδεκτης και ντροπιαστικής κατάστασης που έχουμε βιώσει διαχρονικά άπαντες. Θα μάθουμε και θα εξασκηθούμε σε καλύτερη ατομική υγιεινή, τόσο δική μας όσο και των ευρισκομένων γύρω μας. Η καλή προσωπική καθαριότητα, δεν θα μας προστατέψει μόνο από τον επικίνδυνο κοροναϊό, αλλά και από πληθώρα άλλων δυσμενών καταστάσεων.
Θα πρέπει να συνηθίσουμε σε καλύτερη εφαρμογή των μέτρων υγιεινής στους χώρους δουλειάς, ωσάν οι τελευταίοι να αποτελούν περιουσία μας και όχι πάρεργο για ένα οκτάωρο. Θα μάθουμε κι’ εμείς και οι ιδιοκτήτες δημοφιλών καταστημάτων, όπως εστιατόρια, μπαρ και άλλα γνωστά, ότι ο συγχρωτισμός μόνο δυσμενή προβλήματα δημιουργεί στο σύνολο των παρευρισκόμενων εκεί.
Η διακοπή του καπνίσματος ίσως ήταν η αρχή και τώρα δίνεται άλλη μια καλύτερη ευκαιρία για περαιτέρω συνέχιση και εφαρμογή άλλων μέτρων, πέρα από κατασκευασμένες και ακατανόητες δικαιολογίες ότι δήθεν μειώνονται τα δικαιώματα των πολιτών.
Η παραμονή στο σπίτι σίγουρα θα δώσει σε επιχειρήσεις το έναυσμα κι’ ίσως το κίνητρο για εργασία κατ’ οίκον σε κάποιες ομάδες πληθυσμού, χωρίς την παρουσία τους, όλες τις μέρες, στους αρχικούς χώρους εργασίας. Κι’ ετούτο φυσικά θα απαιτήσει και καλύτερο και γρηγορότερο ίντερνετ που θα ομοιάζει με εκείνο όλων των ανεπτυγμένων χωρών κι’ όχι να «σέρνεται», κατά την δημοφιλή έκφραση όλων, όπως εδώ στα ημέτερα χώματα.
Οι εταιρείες που μας παρέχουν αυτές τις συγκεκριμένες υπηρεσίες θα πρέπει να πιεσθούν και να υποχρεωθούν να μας προσφέρουν σωστό και ασφαλές διαδίκτυο και όχι το σημερινό, και το χειρότερο απ’ όλα με την προκλητική αδιαφορία ή έστω ανεκτικότητα του επίσημου κράτους. Η επικοινωνία είναι απ’ τις πρώτες προτεραιότητες για κάτι τέτοιο, και το παράδειγμα της μικρής και εγκαταλελειμμένης Εσθονίας για μερικές δεκαετίες, είναι αρκούντως χαρακτηριστικό.
Η θρησκευτική συμπεριφορά μας βρέθηκε με την παρουσία του ιού να αρχίζει να αλλάζει κάπως, με την έννοια όχι της αλλαγής θρησκεύματος, προς Θεού, αλλά με επανεξέταση κάποιων σχετικών ατομικών και συλλογικών συμπεριφορών η ανάλυση των οποίων ξεφεύγει προφανώς του παρόντος κειμένου. Το ίδιο θα μπορούσαμε να αναφέρουμε για τη σχέση μας με το βιβλίο.
Είναι καιρός να γυρίσουμε λίγο τα ενδιαφέροντά μας και να βρούμε καταφύγιο στις σελίδες γνωστών και άγνωστων συγγραφέων απ’ τους οποίους θα κερδίσουμε αναμφίβολα πολλά. Δεν είναι μικρή υπόθεση, υποστήριζε κάποιος, να γνωρίζεις έναν ξένο άνθρωπο, τις ιδέες και τις γνώσεις του διαβάζοντας ένα βιβλίο του!
Γιατί διαβάζοντας αυτό μαθαίνουμε πράγματα που δεν ξέραμε, ενώ από την άλλη μεριά, οι συγγραφείς είναι καταφανώς «αδικημένοι» γιατί γράφοντας ένα βιβλίο εξιστορούν εκείνα που ξέρουν χωρίς να έχουν και αυτοί το προνόμιο να «μαθαίνουν» παράλληλα κάτι άλλο!
Πάνω απ’ όλα, όμως, να πούμε κλείνοντας, πως η παρουσία του απρόσκλητου και επικίνδυνου ιού γύρω μας, θα μας δώσει την ευκαιρία για μεγαλύτερο βαθμό και υψηλότερο επίπεδο αυτογνωσίας, να δούμε τα πλεονεκτήματα καθώς και τα μειονεκτήματα του χαρακτήρα μας, να τροποποιήσουμε προβληματικές και απορριπτέες συμπεριφορές, ή και να υιοθετήσουμε άλλες ομορφότερες και πιο ανθρώπινες.