Κατά καιρούς έρχεται στη δημοσιότητα κάποια είδηση που έχει να κάνει με μια σοβαρή κρίση στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καταστάσεις γενικώς οι οποίες επηρεάζουν και τη χώρα μας ως αναπόσπαστο μέλος της. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, βιώσαμε αρκετά και σοβαρά γεγονότα.
Αν θελήσουμε να σημειώσουμε και απαριθμήσουμε τα κυριότερα, θα αναφέραμε την επικίνδυνη πανδημία του πρωτοεμφανιζόμενου στον πλανήτη κορονοϊού, την μεταναστευτική κρίση που αφορούσε περισσότερο κάποιες χώρες στις γεωγραφικές παρυφές της, αργότερα τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία με την αναπόφευκτη δραματική ενεργειακή κρίση που προέκυψε από αυτή.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πρόσφατα το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνταράχτηκε συθέμελα από το σκάνδαλο του Κατάρ, στο οποίο δυστυχώς ενεπλάκη, μεταξύ των άλλων, και γνωστή Ελληνίδα ευρωβουλευτής.
Απέναντι σε όλα αυτά θα ήταν σκόπιμο να φέρουμε τους πολίτες των ευρωπαϊκών χωρών οι οποίοι σε μεγάλο ποσοστό και βαθμό βρίσκονται ιδεολογικά διχασμένοι με αρκετές ακραίες φωνές ανάμεσά τους και τους πασίγνωστους λαϊκιστές και δημαγωγούς να παραμονεύουν στη γωνία. Βέβαια, είναι παρήγορο το γεγονός ότι μετά το πέρας του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, πολλές χώρες της τελευταίας, δρομολογήθηκαν στα νάματα της ευρωπαϊκής προσαρμογής με προσχώρηση σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, μια διαδικασία η οποία συνεχίζεται με τα όποια, πρόσκαιρα συνήθως, προβλήματα αναφύονται σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Όμως, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ήρθε να ταράξει ξανά τα σχετική ήρεμα νερά της Γηραιάς ηπείρου. Και μπορεί τις τελευταίες δεκαετίες να φάνηκε κερδισμένη η Ευρώπη από την πολύχρονη αντιπαλότητά της με την ΕΣΣΔ, αλλά φαίνεται πως ξαναμπαίνουμε σε καινούργιες αναταράξεις, όχι μόνο λόγω του τελευταίου πολέμου, αλλά και της ενεργειακής κρίσης την οποία η Ρωσία χρησιμοποιεί καταλλήλως εναντίον της υπόλοιπης Ευρώπης.
Κι όπως πολύ σωστά σχολιάστηκε, μπορεί η Δύση να βγήκε κερδισμένη απ’ τον Ψυχρό Πόλεμο, αλλά δεν κατοχύρωσε σε μακροχρόνια βάση την ειρήνη, σε αντίθεση από κάποια άλλα θέματα στα οποία ακολουθήθηκε κοινή γραμμή, μετά από πολλούς αγώνες, συνελεύσεις και συμφωνίες μεταξύ των χωρών, ειδικά της ευρωζώνης.
Είδαμε, για παράδειγμα, τον κοινό εφοδιασμό των εμβολίων για τον κορονοϊό παρά τις αρχικές διαφωνίες και αντεγκλήσεις, τις ευέλικτες σε ένα βαθμό παροχές του Ταμείου Ανάκαμψης στα κράτη-μέλη, ειδικά σε εκείνα με ευάλωτες οικονομίες, και γενικώς πολυποίκιλες εκφάνσεις που αφορούσαν την υπόθεση της αναζητούμενης ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.
Πρόσφατα, βιώσαμε πάλι ανάλογες διαπραγματεύσεις γύρω από την προμήθεια της τόσο πολύτιμης ενέργειας, ώστε να αντιμετωπισθούν όσο γινόταν καλύτερα οι πληθωριστικές τάσεις της ευρωπαϊκής οικονομίας σε κάθε χώρα ξεχωριστά και σε διάφορο βαθμό.
Και εδώ υπεισέρχονται κάποια διφορούμενα ζητήματα στα οποία δεν βρέθηκε ακόμα κοινός βηματισμός. Πού βρίσκεται σήμερα η κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική της Ευρώπης, για την οποία τόσο ενδιαφερόμαστε εμείς ως λαός στις μέρες μας; Πώς μπορεί να συνυπάρξει εκείνη παράλληλα με τα βέτο τα οποία κάθε χώρα υψώνει σε αντίδραση νόμων που δείχνουν πως στρέφονται εναντίον της ή τουλάχιστον δεν συμβαδίζουν με τα δικά της συμφέροντα;
Λίγο οξύμωρο αναμφίβολα σχήμα που έρχεται κατάφωρα σε αντίθεση με όσα συζητήσαμε παραπάνω! Όμως όλα αυτά έχουν να κάνουν με το εξής ουσιώδες ερώτημα: Πόσα κρίσιμα θέματα είναι κάθε μια απ’ αυτές πρόθυμη να παραχωρήσει στο βωμό της υπόθεσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ώστε κάποια στιγμή αυτή να επιτευχθεί, και το σπουδαιότερο χωρίς να εμφανισθούν λαϊκισμοί και ακραία ρητορική πολλών;
Ποιο δίδαγμα μπορούμε να αντλήσουμε αναλογιζόμενοι το παράδειγμα του Ηνωμένου Βασιλείου στις μέρες μας και πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, τι μέλλει γενέσθαι όταν αρχίσουν οι γνωστές και χρονίζουσες αποσχιστικές τάσεις της Σκωτίας και της Βόρειας Ιρλανδίας, κάποια άλλα παρόμοια στην Ισπανία κοκ.; Πολλά αναμφίβολα τα προβλήματα στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα!
Κι’ όταν βέβαια κάνουν την εμφάνισή τους και ζητήματα όπως το πρόσφατο με την υψηλόβαθμη Ελληνίδα ευρωβουλευτή ακόμα περισσότερα, γιατί με τα εθνικά υπεισέρχονται και τα αμιγώς προσωπικά! Αλλά που συμπαρασύρουν κι ένα ολόκληρο έθνος μαζί τους!