Το ηλεκτρικό ρεύμα είναι απαραίτητο στον σύγχρονο άνθρωπο. Χωρίς ρεύμα δεν μπορεί να ζήσει. Μέχρι σήμερα παρήγαμε ενέργεια (κίνηση, θέρμανση, ηλεκτρικό ρεύμα…) με ορυκτά καύσιμα, ιδίως με καύση κάρβουνου, πετρελαίου, φυσικού αερίου.
Βέβαια τα ορυκτά καύσιμα γεμίζουν την ατμόσφαιρα με διοξείδιο του άνθρακα (CO2) που είναι πολύ βλαβερός. Εξαιτίας του κυρίως γίνεται μια προοδευτική αύξηση της θερμοκρασίας της γης, που, αν συνεχιστεί, θα καταστήσει τον πλανήτη μας μη κατοικήσιμο.
Ύστερα χρησιμοποιήθηκαν ανεμογεννήτριες για παραγωγή ρεύματος. Δυστυχώς όμως αέρας δεν φυσάει πάντοτε. Τελευταία χρησιμοποιήθηκαν και οι φωτοβολταϊκοί καθρέφτες (φωτοβολταϊκά πάνελ). Όμως ούτε ο ήλιος λάμπει πάντοτε. Εξάλλου οι πυρηνικοί σταθμοί παραγωγής ενέργειας είναι πολύ επικίνδυνοι. Θυμηθείτε το Τσερνομπίλ.
Το υγραέριο, που τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης χρησιμοποιούσαν για παραγωγή ενέργειας, το αγοράζαμε, μέχρι πρόσφατα, από την Ρωσία. Ο Πούτιν, με την μεσολάβηση της Άνγκελας Μέρκελ που αυτός την συμπαθούσε, μας το πουλούσε σχετικώς φτηνά. Και η πηγή του ήταν κοντά μας. Συνεπώς εύκολη ήταν η μεταφορά του μέσω σωλήνων. Και φυσικά το NLG (φυσικό υγροποιημένο αέριο) είναι αρκετά φιλικό στο περιβάλλον.
Όμως με τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Πούτιν θύμωσε, επειδή η Ευρώπη υποστηρίζει την Ουκρανία. Και μας κόβει το υγραέριο ή μας το δίνει με το σταγονόμετρο. Εμείς τώρα τι θα κάνομε; Το πρόβλημα είναι μεγάλο. Πού είσαι Άνγκελα Μέρκελ! Λύση πάντως φαίνεται να υπάρχει, μάλλον μακροπρόθεσμα. Είναι οι πλωτοί σταθμοί παραγωγής ενέργειας. Αυτοί εκμεταλλεύονται τα θαλάσσια ρεύματα (όχι τα επιφανειακά κύματα), άμπωτη και παλίρροια, της θάλασσας. Ως γνωστό, το φαινόμενο της άμπωτης και της παλίρροιας το δημιουργεί η έλξη της σελήνης επί της γης.
Το φαινόμενο αυτό είναι σταθερό, συνεχές και αιώνιο, μη διακοπτόμενο σε καμία περίπτωση. Συνεπώς και η παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από τέτοιους σταθμούς θα είναι σταθερή, προβλέψιμη, διαρκής και κυρίως καθαρή. Δεν θα μολύνει την ατμόσφαιρα. Και επειδή το νερό είναι οχτακόσιες φορές πιο πυκνό από τον αέρα, η δύναμη κινήσεως της θαλάσσιας τουρμπίνας είναι ισχυρότατη. Με τέτοιους σταθμούς αποφεύγεται και η απρέπεια που δημιουργούν οι ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά πάνελ στο περιβάλλον.
Δοκιμή παραγωγής ρεύματος με αυτόν τον τρόπο επιτυχώς έχει ήδη γίνει. Ο πλωτός σταθμός που το παράγει βρίσκεται, στερεά και σταθερά αγκυροβολημένος, κοντά στα νησιά Σέτλαντ (Shetland), που βρίσκονται στα βόρεια της Σκοτίας (πιο συγκεκριμένα βορείως των Ορκάδων νήσων- Οrkney Ilands). O σταθμός εκμεταλλεύεται το επιτόπιο θαλάσσιο ρεύμα με υποθαλάσσιες υδροτουρμπίνες, που κρέμονται γερά στερεωμένες κάτω από τον πάτο του πλωτού σταθμού.
Η παραγωγή έχει πολύ χαμηλό κόστος. Τέτοιοι σταθμοί μπορούν να στηθούν σε πολλά μέρη της θάλασσας, όπου υπάρχουν ρεύματα. Το κόστος παραγωγής είναι πολύ μικρό. Όμως προς το παρόν υπάρχει μία επιφύλαξη: μήπως η αλλαγή της συμπεριφοράς των θαλάσσιων ρευμάτων, την οποία θα επιφέρουν οι σταθμοί αυτοί, επηρεάσουν αρνητικά την ζωή της θαλάσσιας πανίδας και χλωρίδας. Θα δούμε.
Δυστυχώς ο άνθρωπος αποτελεί το μικρόβιο της γης. Την αρρωσταίνομε την Γη. Είμαστε το μικρόβιό της.
* Ο Αιμίλιος Ψαθάς είναι εκπαιδευτικός