Πριν από έναν χρόνο, στις 7 Οκτωβρίου του 2023, το Ισραήλ δέχτηκε μια ταπεινωτική δολοφονική επίθεση από τη Χαμάς, που έπιασε κυριολεκτικά στον ύπνο τις περίφημες μυστικές υπηρεσίες του.
Σήμερα, έναν χρόνο μετά, το Ισραήλ, κάνοντας χρήση – ή και κατάχρηση – του δικαιώματός του στην άμυνα, έχει σκοτώσει 40 φορές περισσότερους Παλαιστίνιους στη Γάζα, απ’ όσους Ισραηλινούς σκότωσε η Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου.
Αλλά και οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες έχουν πραγματοποιήσει μαζικά μερικές από τις εντυπωσιακότερες επιχειρήσεις στην ιστορία τους, εξουδετερώνοντας ηγετικά στελέχη της Χαμάς και της Χεσμπολάχ, που επί χρόνια κρύβονταν.
Οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις, αφού ισοπέδωσαν τη Λωρίδα της Γάζας και κατέλαβαν την Δυτική όχθη, στη συνέχεια εισέβαλαν στον Νότιο Λίβανο και βομβάρδισαν την Βηρυτό και την Δαμασκό. Το Ισραήλ δείχνει αποφασισμένο να τελειώνει μια και καλή με τους ιστορικούς εχθρούς του. Το Ιράν έχει απαντήσει μέχρι τώρα στις ισραηλινές προκλήσεις, με τις πρόσφατες πυραυλικές επιθέσεις της Τεχεράνης κατά του Ισραήλ, αλλά υπόσχεται και συνέχεια στην εκδίκηση.
Μέχρι στιγμής φαίνεται να κερδίζει τον πόλεμο το Ισραήλ, καταγράφοντας εντυπωσιακές νίκες απέναντι στους δηλωμένους εχθρούς του, όμως ο μεγάλος χαμένος είναι αναμφίβολα η ειρήνη στην πολύπαθη αυτή περιοχή.
Οι Παλαιστίνιοι, όχι μόνο δεν πρόκειται να ξεχάσουν ότι δεν έχουν δικό τους κράτος – ενώ βιώνουν και έναν συστηματικό διωγμό εδώ και 76 χρόνια – αλλά επιπλέον δημιουργείται μια ακόμα γενιά ορκισμένων εχθρών του Ισραήλ, που θέλει να πάρει εκδίκηση για τα όσα συνέβησαν τον τελευταίο χρόνο. Αλλά και η πλευρά της Χεσμπολάχ στον Λίβανο την ίδια εκδίκηση υπόσχεται.
Στην πρώτη Ιντιφάντα οι Παλαιστίνιοι πολέμησαν με πέτρες. Στη δεύτερη με τους βομβιστές αυτοκτονίας και σήμερα με πυραύλους, και τους συμμάχους τους στην ευρύτερη περιοχή να είναι πρόθυμοι να εκτοξεύουν κι εκείνοι τους δικούς τους πυραύλους εναντίον του κοινού τους εχθρού, που είναι το Ισραήλ.
Αύριο, ποιος ξέρει πώς; Ίσως με πυρηνικά όπλα! Το Ιράν έχει τώρα περισσότερους λόγους από ποτέ να τρέξει γρήγορα το πυρηνικό του πρόγραμμα και να καταστεί διεθνώς υπολογίσιμη πυρηνική δύναμη. Μια ενδεχόμενη επίθεση του Ισραήλ στην πυρηνική υποδομή του Ιράν, θα προκαλούσε πιθανώς σοβαρές συνέπειες, συμπεριλαμβανομένης και της προσπάθειας του Ιράν να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα.
Ταυτόχρονα όμως πληθαίνουν και οι φόβοι όλων εκείνων που υποστηρίζουν την άποψη ότι, ίσως ένας πυρηνικός πόλεμος να μην ξεκινήσει από τη Ρωσία του Πούτιν, αλλά από τη Μέση Ανατολή.
Κρατώντας ένα τουφέκι στο χέρι του, εμφανίστηκε στο πρώτο δημόσιο κήρυγμα μετά από πέντε χρόνια, στο μεγάλο ιερό τέμενος Μοσάλα της Τεχεράνης και ενώπιον χιλιάδων Ιρανών, ο ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης του Ιράν, παρουσιάζοντας τις προθέσεις της Τεχεράνης και διαμηνύοντας ότι, «δεν θα καθυστερήσουμε, αλλά ούτε και θα βιαστούμε να απαντήσουμε στο Ισραήλ.
Τα μουσουλμανικά έθνη έχουν έναν κοινό εχθρό», είπε μεταξύ άλλων ο Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ.
Οι επιτυχίες των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων και των μυστικών υπηρεσιών τους (θυμίζουμε την πρόσφατη μαζική επίθεση του Ισραήλ με βομβητές κατά της Χεσμπολάχ), έχουν ανεβάσει κατακόρυφα τη δημοφιλία του ισραηλινού πρωθυπουργού, μετά τα ισχυρά στρατιωτικά πλήγματα που έχουν καταφέρει κατά της Χαμάς, της Χεσμπολάχ, αλλά και κατά των πρωτοεμφανιζόμενων πειρατών, Χούθι.
Ο ανεξέλεγκτος ακροδεξιός πρωθυπουργός Νετανιάχου, σε συνεργασία με παράφρονες κυβερνητικούς εταίρους, δεν διστάζει να βάλει μπουρλότο σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Με αυτόν τον τρόπο, εκτός από το ότι υλοποιεί τα παρανοϊκά, ιμπεριαλιστικά του οράματα, καταφέρνει να κερδίσει χρόνο και να γλυτώσει την φυλακή όπου θα έπρεπε να βρίσκεται, από τα τεράστια σκάνδαλα διαφθοράς στα οποία πρωταγωνιστεί.
Αντίθετα, μετράει τις μέρες που του απομένουν, με τις νίκες που κερδίζει στα πεδία της μάχης. Η ιστορία όμως μας διδάσκει πως, κάθε φορά που σημειώνονται τέτοιες νίκες, η γενικότερη κατάσταση κλιμακώνεται και μαζί με τους κατοίκους που εγκαταλείπουν άρον-άρον τις εμπόλεμες περιοχές, απομακρύνεται και η ειρήνη ακόμα περισσότερο.
Ο Νετανιάχου αιματοκυλεί σήμερα ανελέητα τη Μέση Ανατολή, γιατί μπορεί και το κάνει. Γιατί έχει απέναντί του έναν αδιάφορο και ανεπαρκή πλανητάρχη Μπάιντεν, και σύντομα ίσως να έχει απέναντί του έναν ακόμα πιο φιλικό Τραμπ. Γιατί απολαμβάνει την παροιμιώδη ανεκτικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για όλα όσα συμβαίνουν.
Γιατί έχει εταίρους που, αντί να τον πιέζουν για εκεχειρία και για εξεύρεση πολιτικής λύσης, τον στηρίζουν εμφατικά, επικαλούμενοι διαρκώς το δικαίωμα της χώρας του να αμύνεται. Ανάμεσά τους είναι και ο Έλληνας πρωθυπουργός. Η χώρα μας, τηρούσε διαχρονικά μια διπλωματική στάση ουδετερότητας στις εχθροπραξίες που κατά καιρούς λάμβαναν χώρα στη Μέση Ανατολή, ενώ πρωταγωνιστούσε μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις στην αναζήτηση και εξεύρεση πολιτικών λύσεων.
Εξαίρεση αποτελεί η τωρινή κυβέρνηση που έχει επιλέξει μια ξεκάθαρη θέση υπέρ του Ισραήλ. Εύχομαι μόνο, να μην χρειαστεί να πληρώσουμε ακριβά αυτήν την επιλογή…
Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί η παθητική στάση της Ευρώπης, που αν και είναι ο βασικός αποδέκτης των συνεπειών αυτού του πολέμου, παραμένει έξω απ’ όλα αυτά που συμβαίνουν στη γειτονιά της. Οι συνέπειες δεν θα αργήσουν να εμφανιστούν και εντοπίζονται σε τρεις κυρίως άξονες: Στις αθρόες προσφυγικές ροές που εκ των πραγμάτων θα προκληθούν.
Στις πληθωριστικές τάσεις που θα δημιουργηθούν, λόγω της αναμενόμενης ανόδου της τιμής του πετρελαίου. Στις ενδεχόμενες τρομοκρατικές επιθέσεις που είναι πολύ πιθανό να πραγματοποιηθούν μελλοντικά σε μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Η σημερινή Ευρώπη που χαρακτηρίζεται από την επικίνδυνη άνοδο της ακροδεξιάς, κινδυνεύει να πληρώσει πολύ ακριβά την αδράνειά της. Μια γενίκευση του πολέμου θα δημιουργούσε ένα τεράστιο προσφυγικό κύμα προς την Ευρώπη, πολύ μεγαλύτερο από αυτό που δημιούργησε η κρίση του 2015. Περισσότεροι από 1.200.000 υπολογίζονται οι εκτοπισμένοι στο Λίβανο και από αυτούς, πάνω από 100.000 άνθρωποι κατέφυγαν στη Συρία.
Γυρίζοντας πίσω το χρόνο, κανένας δεν περίμενε – ή δεν ήθελε να φανταστεί – ότι ο πόλεμος που ξεκίνησε στις 7 Οκτωβρίου 2023, θα είχε τόση διάρκεια και θα προκαλούσε αυτήν την τεράστια καταστροφή! Έναν χρόνο μετά, παρακολουθούμε μουδιασμένοι όλο αυτό που σήμερα συμβαίνει.
Το Ισραήλ, αφού πρώτα ισοπέδωσε – στην κυριολεξία – τη Γάζα, με ένα συνεχές ανελέητο σφυροκόπημα, επέκτεινε τις επιθέσεις του στο Λίβανο και στην Υεμένη, ενώ βρίσκεται στα πρόθυρα ενός ακόμα καταστροφικού πολέμου με το Ιράν.
Ένα μήνα πριν από τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές στην Ουάσιγκτον, κανένας δεν φαίνεται σήμερα ικανός ή διατεθειμένος να βάλει φρένο στον ισραηλινό πρωθυπουργό και σε μια άνευ προηγουμένου σύγκρουση του εβραϊκού κράτους με τον ιρανικής έμπνευσης και καθοδήγησης «άξονα της αντίστασης».
Ο Μακρόν πρότεινε εμπάργκο όπλων στο Ισραήλ και αμέσως ξέσπασε διπλωματική κρίση που ανάγκασε το Ελιζέ να ανασκευάσει, ώστε να εκτονωθεί η κατάσταση. Με τα συμφέροντα δεν παίζουνε! Μόνο με τις ανθρώπινες ζωές…
Χωρίς όμως την επίλυση του μακροχρόνιου προβλήματος, κανένας από τους λαούς της Μέσης Ανατολής, ούτε ο παλαιστινιακός, ούτε ο ισραηλινός, δεν θα μπορέσει να ζήσει ανθρώπινα και ειρηνικά. Αλλά και κανένας άνθρωπος σήμερα δεν θα πρέπει να παραμένει αδιάφορος και αδρανής.
Τα γεγονότα που συμβαίνουν σε αυτήν την μαρτυρική περιοχή, είναι κοσμοϊστορικής σημασίας. Κανένας δεν είναι αμέτοχος σε αυτόν τον πόλεμο, γι’ αυτό καλά κάνουν και διαδηλώνουν σε όλο τον κόσμο. Είναι ένας πόλεμος που απειλεί την παγκόσμια ασφάλεια και θα επηρεάσει αναγκαστικά την καθημερινότητα όλων μας.
Γιατί, κανένας δεν γνωρίζει σήμερα πόσο ακριβό θα είναι το τίμημα που θα κληθούν να πληρώσουν, όχι μόνο οι λαοί της Μέσης Ανατολής, αλλά και όλοι εμείς.