Είκοσι οκτώ χρόνια πέρασαν από τότε που έφυγε από την ζωή o Νικόδημος Κριτσωτάκης.
Περίμενε με αγωνία να γυρίσει η εγγονή του από την Πάντοβα της Ιταλίας με το πτυχίο της.
Ήθελε να κάνει μάζωξη της οικογένειας όλης για να ευχαριστήσει, να προσφέρει με το χαμόγελο του, για την αγάπη που υπήρχε ανάμεσα σε όλους.
Μετά από λίγες μέρες μας έδωσε την ευχή του ενώνοντας τα χέρια όλων και ξεψύχησε.
Ήταν ο πατέρας, ο παππούς, ο επιστήμονας, o αγωνιστής, o αντιστασιακός, ο άνθρωπος που έδινε και δεν έπαιρνε, ήταν ο άγγελος της καλοσύνης που κανείς μας δεν ξεχνά, ήταν ο μοναδικός, o Νικόδημος Κριτσωτάκης.
Η σύντροφος του παιδιού του Ελένη (Έλλη), το αντίγραφο του, o εγγονός του Νικόδημος και η σύντροφός του Ιωάννα, η εγγονή του Πολυξένη αναπολούν κάθε χρόνο αυτές τις μέρες την κληρονομιά της αγάπης που άφησε.
Πατέρα Νικόδημε έχεις κοντά σου την γιαγιά Μελπομένη και τον μονάκριβό σου Κώστα και τους χαμογελάτε.
Έχετε την συνεχή σκέψη μας και περιμένετε κάποια στιγμή να βρεθούμε πάλι μαζί.
Αείμνηστε πατέρα, παππού Νικόδημε γέννημα της Κρήτης που τόσο αγαπήσατε πάντα θα βρίσκεστε στην σκέψη μας και θα μας οδηγείτε. Αιωνία η μνήμη.
Έλλη Κριτσωτάκη