Γράφω αυτές τις γραμμές αδυνατώντας να πιστέψω πως τον Μανώλη Μακράκη δεν θα τον ξαναδώ στο γραφείο του, στο πατάρι του καταστήματός του – Εβανς 77.
Σκυμμένος στα χαρτιά, στα βιβλία και στις εφημερίδες τα παρατούσε, για να μοιραστεί και με τους άλλους φίλους προσωπικές ανησυχίες και έγνοιες.Άνθρωπος του καθήκοντος, αυτοδημιούργητος ήταν η ενσάρκωση εντιμότητας, αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς. Χωρίς να το επιδιώκει ακτινοβολούσε πολιτισμό και αγάπη και προς την πατρίδα, όπως έδειχναν οι γεμάτες ιστορικό υλικό βιτρίνες του καταστήματός του, στις εθνικές επετείους.
Χαιρόσουν την παρέα ενός ανθρώπου με φιλοπεριέργεια, που ήταν πάντα πρόθυμος να δώσει και να πάρει. Τον μάγευαν οι πολιτιστικές εκδηλώσεις και τα παλιά θεατρικά προγράμματα, δεμένα σε τόμους, οι παλιές φωτογραφίες και ιστορίες.
Υπηρέτησε όχι μόνο τον Κερδώο Ερμή, αλλά και τον λόγιο. Μέγα κατόρθωμα της ζωής του η έκδοση και η 18χρόνη δωρεάν πνευματική προσφορά του εξαμηνιαίου περιοδικού «Πνευματικοί Σταλακτίτες», έντυπο ποικίλης ύλης. Ταιριαστό δίδυμο, Σύνταξης και Ύλης διαλεχτής, με τον αγαπητό φίλο Κωνσταντίνο Στρατάκη, τον φιλόλογο, οι «Πνευματικοί Σταλακτίτες», «στάζοντας μυριάδας χαρίτων», δικαιωματικά κέρδισαν χιλιάδες φανατικούς αναγνώστες.
Ο Μανώλης Μαρκάκης, σε μια εποχή ηθικής κρίσης τίμησε το αξίωμα του ανθρώπου.
* Ο Γιάννης Χλουβεράκης είναι φαρμακοποιός.