Τριάντα εννιά κι εννιά! Σαν πυρετός ακούγεται… Όμως πρόκειται για το νικηφόρο εκλογικό αποτέλεσμα που κατέγραψε το κόμμα της ΝΔ, κατά τις τελευταίες εθνικές εκλογές. Ένα αποτέλεσμα που οδήγησε την συντηρητική παράταξη στην δημιουργία αυτοδύναμης κυβέρνησης, καταρρίπτοντας ρεκόρ δεκαετίας.
Όπως κάθε εκλογική αναμέτρηση, έτσι και αυτή είχε τα δικά της χαρακτηριστικά, θετικά και αρνητικά. Στα αρνητικά δεν μπορώ παρά να συμπεριλάβω το ποσοστό της αποχής του 42,08% που αποτέλεσε ρεκόρ, ως δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό, για την περίοδο της μεταπολίτευσης (Στις εκλογές του 2015, το 43,43% των ψηφοφόρων απείχε της εκλογικής διαδικασίας).
Πρόκειται σίγουρα για μια αρνητική παράμετρο, που θα πρέπει να δουν σοβαρά και να προβληματιστούν όλα ανεξαιρέτως τα πολιτικά κόμματα. Το πρώτο θετικό-αναμφισβήτητα αποτέλεσμα που μας επιφύλαξε η κάλπη της 7ης Ιουλίου ήταν ο αποκλεισμός του φασιστικού μορφώματος από τις λειτουργίες του κοινοβουλευτικού μας βίου. Είναι μια εξέλιξη που ενισχύει το δημοκρατικό μας φρόνημα.
Δεν μπορώ παρά να καταγράψω στα θετικά, την πολιτισμένη «ατμόσφαιρα» που επικράτησε σε μια εξαιρετικά δύσκολη – συναισθηματικά -στιγμή, όπως είναι αυτή της παράδοσης-παραλαβής της εξουσίας. Ήταν μια αισιόδοξη υπενθύμιση πως, ο πολιτικός μας πολιτισμός δεν «απεβίωσε» οριστικά, όπως νομίσαμε πριν από τέσσερα χρόνια σε αντίστοιχα δύσκολη στιγμή, αλλά είναι σε θέση, έστω και με αρκετή δόση υποκριτικής, να παραμένει ακόμα «ζωντανός».
Επίσης, οι περιορισμένοι πανηγυρισμοί των νικητών συνέβαλαν θετικά στη διατήρηση του πολιτισμένου κλίματος, αγνοώντας και υποτιμώντας την «δόξα» από τις υπερβολές άλλων εποχών…
Στα θετικά θα καταλογίσω και την αισιοδοξία που επικράτησε μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εκλογών, στις περισσότερες από τις παρατάξεις που συμμετείχαν.
Όλοι έδειχναν να είναι ικανοποιημένοι, ο καθένας για τους δικούς του λόγους βέβαια.
Ο κ. Μητσοτάκης είναι ο αδιαμφισβήτητος νικητής αυτών των εκλογών, με οποιονδήποτε τρόπο και αν ερμηνεύσει κάποιος το εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό που έλαβε. Ακόμα και αν θεωρούν ορισμένοι πως, το θετικό για εκείνον αποτέλεσμα ήταν περισσότερο ψήφος διαμαρτυρίας για τον απερχόμενο πρωθυπουργό παρά αναγνώριση της υπεροχής στο πρόσωπο του ιδίου.
Θα πρέπει όμως επιτέλους οι Έλληνες ψηφοφόροι να καταλάβουν πως, όταν υπερψηφίζουν έναν πολιτικό, αναγνωρίζουν αυτόματα την υπεροχή του έναντι των άλλων και τίποτα περισσότερο! Εάν και εφόσον ωριμάσουμε κάποτε ως υπεύθυνοι και σκεπτόμενοι πολίτες, θα καταλάβουμε πως η ψήφος μας έχει ουσιαστική αξία για εμάς τους ίδιους, μόνο όταν αυτή είναι τιμητική και όχι εκδικητική!
Ο κ. Μητσοτάκης έχει τώρα ένα πολύ δύσκολο έργο μπροστά του να επιτελέσει. Αναλαμβάνει την εξουσία σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή. Είναι ακριβώς η στιγμή όπου η ελληνική κοινωνία, διανύοντας μια μακρά περίοδο λιτότητας, έχει εξαντλήσει όλα τα περιθώρια ανοχής και αντοχής που διαθέτει και η υπομονή της έχει πλέον «στερέψει»!
Οι Έλληνες πολίτες θέλουν τώρα να δουν άμεσα να βελτιώνεται το βιοτικό τους επίπεδο. Έτσι, ένας σημαντικός αντίπαλος του νέου πρωθυπουργού θα είναι σίγουρα ο χρόνος.
Επίσης, ένα μεγάλο στοίχημα, για το οποίο διατηρώ τις επιφυλάξεις μου ότι μπορεί τελικά να κερδηθεί, είναι να διατηρηθούν οι ισορροπίες στην κοινωνία, από την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων της νέας κυβέρνησης.
Για παράδειγμα, ο κ. Μητσοτάκης δεσμεύθηκε προεκλογικά να μειώσει τη φορολογία για όλους τους Έλληνες. Όταν όμως γνωρίζουμε ότι, περισσότερο από το 90% των εσόδων του κράτους προέρχονται από τους φόρους, εύκολα οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως κάποιες κοινωνικές ομάδες θα «πληρώσουν» την προεκλογική του αυτή υπόσχεση, αν βέβαια τηρηθεί!
Δεν ξέρω γιατί, αλλά οι πρώτοι που μου έρχονται στο μυαλό είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, αλλά μαζί με αυτούς και όλες οι κοινωνικές δομές δημόσιου χαρακτήρα.
Ο κ. Τσίπρας μπορεί να αποχώρησε από το Μέγαρο Μαξίμου περνώντας μπροστά από τις τηλεοπτικές κάμερες, με σκυμμένο μεν το κεφάλι αλλά με την αξιοπρέπεια εκείνου που ξέρει και να χάνει, όμως γνωρίζουν πολλοί και φοβούνται ακόμα περισσότεροι πως, το πολιτικό του μέλλον αναμένεται ευοίωνο σε τούτη τη χώρα.
Το ποσοστό του 31,5% που αποτελεί ρεκόρ δεκαετίας για κόμμα αντιπολίτευσης, κατατάσσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε βασικό παίκτη και ρυθμιστή στη νέα πολιτική σκακιέρα που μόλις άρχισε να διαμορφώνεται.
Θα πρέπει όμως επίσης, εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα που είναι ακόμα νωπό το αίσθημα της πολιτικής (και όχι της στρατηγικής) ήττας, να κάνουν την αυτοκριτική τους, με ειλικρίνεια και σοβαρότητα και χωρίς καμία αλαζονεία, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν τι πραγματικά έφταιξε και να διορθώσουν όλα εκείνα τα κακώς κείμενα που τους αποξένωσαν από την κοινωνία και τους απομάκρυναν από το «πηδάλιο» της διακυβέρνηση της χώρας.
Μα και η κυρία Γεννηματά από το ΚΙΝΑΛ φάνηκε να πανηγυρίζει, πιότερο μάλιστα και από τη ΝΔ, την αυτοδυναμία της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Εκείνη μάλλον ξέρει το γιατί…
Το ΚΚΕ, σταθερό στις θέσεις και τα ποσοστά του, δεν μας έχει συνηθίσει σε εκπλήξεις. Θα ήταν έκπληξη αν δεν έβγαζε έδρα στο Ηράκλειο, αλλά τελικά τα κατάφερε. Καλωσορίζουμε βεβαίως και τους «νεοφώτιστους» στη Βουλή (Ελληνική Λύση και ΜέΡΑ25), οι αρχηγοί των οποίων θα έχουν την ευκαιρία να κριθούν αυτή τη φορά όχι ως «τηλεπερσόνες», αλλά ως κοινοβουλευτικοί παράγοντες.
Δεν μπορώ όμως να μην σημειώσω και ένα, κατά κάποιον τρόπο οξύμωρο σχήμα, ετούτων των εκλογών. Μετά από 29 ολόκληρα χρόνια εξελέγη ξανά ένας Κρητικός πρωθυπουργός και όμως ο τόπος που κατ’ εξοχήν τον αποδοκίμασε εκλογικά ήταν η ίδια η Κρήτη! Ας το κρατήσουμε κι αυτό…
Εύχομαι σε όλους τους κοινοβουλευτικούς μας εκπροσώπους καλή δύναμη και με γνώμονα την συνείδησή τους και μόνο να υπηρετήσουν το κοινό συμφέρον.
Εύχομαι ιδιαίτερα το 39,9% με το οποίο τίμησε ο ελληνικός λαός τον κ. Μητσοτάκη και το κόμμα του σε τούτες τις εκλογές να αποτελέσει και την ουσιαστική δέσμευσή τους, να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής όλων των Ελλήνων! Έτσι, θα έχουν την ευκαιρία οι κυβερνώντες να δουν το παραπάνω ποσοστό να καταγράφεται ιστορικά, ως πραγματική πολιτική τους επιτυχία.
Διαφορετικά, θα καταγραφεί ως ακόμα μία ένδειξη «πυρετού» της κοινωνίας μας, για την οποία θα περιοριστούμε και πάλι στην ταπεινή και τετριμμένη ευχή «περαστικά μας»!