Καταστρέφονται ολόκληρες χώρες, καίγονται πόλεις και χωριά, σκοτώνονται αθώες γυναίκες και παιδιά, ισοπεδώνονται νοσοκομεία και υποδομές. Τσιμέντο και σκόνη, ερείπια και ερήμωση.
Εκεί που κάποτε η μέρα ξεκινούσε με το καλημέρα του γείτονα, την ετοιμασία των παιδιών για το σχολείο, τα ξέγνοιαστα χαμόγελα και τα γέλια, το τιτίβισμα των πουλιών, το ζευγάρωμα, οι συναντήσεις των ανθρώπων, τα γλέντια και οι χαρές, εκεί που κάποτε συναντιόταν ο έρωτας και η αγάπη, το σμίξιμο των χειλιών σε ένα γλυκό φιλί, τώρα, ανείπωτος πόνος, δάκρυα και κλάμα.
Το κλάμα των χαροκαμένων μανάδων και το τρεμάμενο κλάμα των μικρών παιδιών, όψη του θανάτου και ο φόβος στα μάτια τους, η απόγνωση και η απογοήτευση. Τούτο το ανείπωτο δράμα δεν είναι κάποιο ακραίο φυσικό φαινόμενο, αποτέλεσμα της λεγόμενης κλιματικής αλλαγής, δεν είναι σεισμός, ούτε πλημμύρες, δεν είναι καν οι φωτιές που βάζουν οι επιτήδειοι, καίγοντας τα δάση, για να γεμίσουν με ανεμογεννήτριες.
Είναι ο πόλεμος
Είναι οι χιλιάδες τόνοι βομβών που ισοπέδωσαν και διαμέλισαν την Γιουγκοσλαβία, τα εκατομμύρια σφαίρες και οβίδες που δολοφόνησαν αθώους στο Αφγανιστάν, στο ΙΡΑΚ στη ΣΥΡΙΑ, τα άρματα μάχης που ισοπεδώνουν τη Γάζα, τα αεροπλάνα που αφανίζουν νοσοκομεία και καταυλισμούς στη Ράφα, τη γενοκτονία των Παλαιστινίων από το Σιωνιστικό, φασιστικό κράτος του Ισραήλ.
Είναι τα δισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ, τόσο σε σύγχρονα όπλα όσο και ρευστό χρήμα, στο αντιδραστικό καθεστώς του αχυράνθρωπου Ζελένσκυ στην Ουκρανία, για να διαιωνίζεται ένας ενδοϊμπεριαλιστικός πόλεμος ανάμεσα στο ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ και ολιγαρχών της Ρωσίας και ανάμεσα σε δύο λαούς πουν πριν ήταν αδέλφια.
Τούτα τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας είναι αποτέλεσμα των προσπαθειών των αστικών τάξεων, και των μονοπωλιακών ομίλων για το πού θα επικρατήσουν τόσο γεωπολιτικά, ελέγχοντας τους δρόμους της ενέργειας και του φυσικού αερίου, όσο και των τεράστιων κερδών που αποκομίζουν.
Και βέβαια σε ένα κατ’ επίφαση νομικό πλαίσιο, που οι ίδιοι έχουν καθορίσει μέσω των κυβερνήσεων του αστικού καπιταλιστικού συστήματος. Το δράμα των προσφύγων, άλλο ένα τεράστιο έγκλημα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το αποτέλεσμα όλων αυτών των πολέμων.
Άνθρωποι ξεριζωμένοι γεμάτοι πόνο εγκαταλείπουν τις εστίες τους άρον-άρον, μπας και σωθούν οι ίδιοι ή τουλάχιστον να σωθούν τα παιδιά τους.
Η Μεσόγειος έχει μετατραπεί σ’ ένα υγρό νεκροταφείο, με τον αριθμό των καταγεγραμμένων νεκρών και αγνοούμενων να έχει φτάσει τους 28.000 από το 2014. Μόνο μέσα στο 2023, καταγράφηκε ο χαμός 3.155 ανθρώπων.
Το ναυάγιο εκατοντάδων ξεριζωμένων ανοιχτά της Πύλου στις 14 Ιούνη 2023, οι συνθήκες του οποίου επιχειρείται να συγκαλυφθούν, θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της Μεσογείου.
Ο αριθμός των ξεριζωμένων σε όλο τον κόσμο έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, καθώς το 2023 έφτασε στον αριθμό των 117,3 εκατ. και ήδη σήμερα υπολογίζεται πάνω από 120 εκατ. Το 40% περίπου είναι παιδιά. Κάθε χρόνο σημειώνεται νέο ρεκόρ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, τουλάχιστον 27,2 εκατ. άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους μέσα στο 2023, δηλαδή 2 εκατ. άνθρωποι τον μήνα ή 75.000 περίπου τη μέρα! Περισσότεροι από τους μισούς προέρχονται από 5 μόλις χώρες που μαστίζονται από συγκρούσεις και επεμβάσεις, Σουδάν, Κονγκό, Σομαλία, Παλαιστίνη, Μιανμάρ.
Εάν σ’ αυτούς προσθέσουμε τους 6,5 εκατ. περίπου Ουκρανούς πρόσφυγες της περασμένης χρονιάς, φανερώνεται η πρόκληση και το ψέμα της αστικής στρατηγικής για τη δήθεν αντιμετώπιση της “παράτυπης μετανάστευσης” σύμφωνα με τους διάφορους “δημοκράτες” ή της “λαθρομετανάστευσης” σύμφωνα με τους ακροδεξιούς εθνικιστές.
Μέσα στο έτος 2023, θεωρείται ότι ο αριθμός των ένοπλων συγκρούσεων έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο! Αυτός είναι ο περιβόητος “κόσμος της ειρήνης και της ασφάλειας”, που θα επικρατούσε τάχα μετά από την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες.
Είναι ο κόσμος, που οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, ένας κόσμος που ποτέ άλλοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας, δεν υπήρξε τόσος συσσωρευμένος πλούτος, σε τόσα λίγα χέρια. Πλούτος από την εκμετάλλευση, τον ιδρώτα και την υπεραξία της εργατικής τάξης των εργαζομένων, της μικρομεσαίας τάξης και της φτωχιάς αγροτιάς.
Αμύθητος πλούτος, αμύθητα κέρδη σε πολύ λίγα χέρια, όχι μόνο παγκόσμια, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στη χώρα μας, όπου τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων ενέργεια, τράπεζες, ξενοδοχειακοί όμιλοι αυξάνονται χρόνο με τον χρόνο στο άπειρο, καταπατώντας κάθε εργασιακό δικαίωμα με την βούλα της ΕΕ και του αστικού κράτους με το ελαστικό ωράριο, τις δεκατρείς ώρες δουλειάς την ημέρα χωρίς πληρωμή υπερωριών, με υπερεντατικοποίηση και θανάτους, δολοφονίες από εργατικά ατυχήματα.
Με αυτόν τον πλούτο στα χέρια τους, τον δικό μας παραγόμενο πλούτο ξοδεύουν τρισεκατομμύρια για στρατιωτικούς εξοπλισμούς, με αυτόν το πλούτο διεξάγουν πολέμους, λεηλατούν και σκοτώνουν μόνο και μόνο για να διατηρούν την εξουσία τους.
Έχουμε πληρώσει βαρύ τίμημα με την προσφυγιά, κι εμείς, με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1912 και με την Μικρασιατική καταστροφή. Αυτός ο κόσμος δεν είναι ο δικός μας κόσμος, γιατί σκοτώνει τα όνειρά μας, τα όνειρα των παιδιών μας σκοτώνει την ίδια τη ζωή.
Ο δικός μας κόσμος θα γεννηθεί μέσα από το καμίνι της φωτιάς και του αγώνα, για την ανατροπή του παλιού και σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, που δήθεν μας το προβάλλουν σαν το πιο δημοκρατικό και δίκαιο και τη θέση του θα πάρει ο δικός μας κόσμος, ο κόσμος της Ειρήνης, της αλληλεγγύης, της φιλίας ανάμεσα στους λαούς όλου του κόσμου.
Της κατάργησης της εκμετάλλευσης, ανθρώπου από άνθρωπο. Και αν οι συσχετισμοί των δυνάμεων είναι ακόμη αρνητικοί παντού, η σπορά έχει γίνει και η γη θα καρπίσει με νέα βλαστάρια της δικαιοσύνης και της αγάπης, γιατί, όπως λέει και ο ποιητής μας Φώτης Αγγουλές «η νίκη στα στήθη του λαού, σαν ένα μαργαριτάρι μεγαλώνει».