Ζούμε σε μια εποχή, που δυστυχώς μας δείχνει συνέχεια την απειλητική της διάθεση: εξαφανίζει κάθε ίχνος γαλήνης και ηρεμίας και μας γεμίζει αγωνία. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης
(ΜΜΕ) λες και βάλθηκαν να μας εξουθενώσουν με τις σκηνές βίας με τις άδικες επεμβάσεις και απαιτήσεις, για τη βασανισμένη ανθρωπότητα. Όσοι δε συμμετέχουν στα δύσκολα περιστατικά κάθονται στον καναπέ αμέτοχοι, αλλά γεμάτοι αγωνία και φόβο για όσα βλέπουν να διαδραματίζονται: σκηνές φρίκης στην άσφαλτο, άδιες απώλειες ζωής και μάλιστα νέων ανθρώπων, πνιγμοί, πλημμύρες, καταποντισμοί ή ανίκητες λαίλαπες φωτιάς και ολέθρου… Ποιος μας δίνει υπομονή; Ζητούμε να ηρεμήσει το μυαλό μας, να γαληνέψει το περιβάλλον, κοντινό και απώτερο. Αλλά πώς;
Υπάρχουν όμως ή εκτυλίσσονται και ορισμένα περιστατικά, που ίσως θα μπορούσαν με μικρή προσπάθεια ή μια σταλιά θετική θέληση και απόφαση να μετριαστούν ή να εκλείψουν.
Αναφέρω εδώ ένα περιστατικό αληθινό, όπως μας το διηγήθηκε ο παθών, ο καλός φίλος κύριος Γενετζάκης Γεώργιος, καθηγητής φιλόλογος. Ήταν τον περασμένο Αύγουστο 18 του μήνα, 11 π.μ. στο ενυδρείο, στις Γούρνες, στο λιμανάκι, που φαίνεται ήσυχο, έχει όμως και τα κρυφά και ύπουλα τερτίπια του, τα οποία πρέπει να γνωρίζουν οι λουόμενοι και να τα αποφεύγουν. Κάπου εκεί στο νότιο μώλο παραμονεύει μια “ρουφήχτρα”.
Αν βρεθείς χωρίς να ξέρεις το χώρο αυτό, εύκολα μπορεί να καταπιεί το λουόμενο, να του πάρει τη ζωή του και να τον πάει άψαλτο στο βυθό. Κατάλαβε τη δυσκολία, έκανε μια-δυο προσπάθειες να βγει. Δεν τα κατάφερε. Φώναξε βοήθεια αλλά ο θόρυβος των κυμάτων εξαφάνιζε τη φωνή. Τον είδε και ο γιος του, αλλά ένας νεαρός, ο Κωστής ο Ασβεστόπουλος, έτρεξε πιο γρήγορα και τον βοήθησε να πιάσει ένα κάβο, που ήταν κοντά και να βγει.
Τον ευχαρίστησε πάρα πολύ, το σωτήρα του. Μέσα όμως στην ένταση και την συγκίνηση των πρώτων στιγμών χάθηκαν τα ίχνη τους. Ο καλός φίλος θέλει να τον ξαναδεί και να τον ευχαριστήσει, όπως μπορεί. Κάνει έκκληση αν κάποιος δικός του ή γνωστός διαβάσει αυτό το άρθρο να επικοινωνήσει μαζί του στα τηλ. 2810 752230 ή 698 6946502.
Τις επόμενες μέρες αφού ηρέμησε ένιωσε την ανάγκη να ενημερώσει τους αρμόδιους φορείς: Ο.Λ.Η, Λιμεναρχείο, Λιμενική Αστυνομία. Ο ένας τον παρέπεμπε στον άλλο. Μια αδιαφορία… καταστροφική… γιατί; Τους ζήτησε να τοποθετηθεί εκεί μια πινακίδα… εισέπραξε άρνηση.
Ενημέρωσε την Περιφέρεια, τους Δήμους Αρχανών-Αστερουσίων, Χερσονήσου και παρα πολλούς απλούς πολίτες. Έχει την αγωνία και το φόβο μήπως συμβεί κάτι κακό. Είναι άδικο να χάνονται ζωές από αδιοφορία.
Μια σοφή παροιμία λέει: “Καλύτερα να προλαμβάνεις παρά να θεραπεύεις”. Ας φροντίσουν οι αρμόδιοι για τα περαιτέρω.