Η επικαιρότητα είναι αμείλικτη! Κι ενώ έχουμε μύρια όσα σοβαρά θέματα να ασχολούμαστε, αναγκαζόμαστε να συζητάμε ό,τι μας σερβίρει η κυβερνητική προπαγάνδα. Συζητώντας αναπόφευκτα με φίλους μού ζήτησαν να τους πω την άποψη μου για το νομοσχέδιο της αλλαγής φύλου.
Για να μην θεωρηθώ πρόχειρος δεσμεύτηκα να το μελετήσω και να απαντήσω εμπεριστατωμένα, όπως θα έκανα αν ήμουν βουλευτής.
Με την πρώτη ανάγνωση κατάλαβα ότι το θέμα αφορά σε μια μειονότητα. Την κοινωνική ομάδα των διεμφυλικών. Επιστημονικά, τα άτομα που γεννιούνται ερμαφρόδιτα δηλαδή με ορμονικές λειτουργίες αναντίστοιχες με την ανατομία τους, δεν υπερβαίνουν τα 10 στο ένα εκατομμύριο. Μιλάμε λοιπόν για έναν νόμο που αναλογικά με τον πληθυσμό μας αφορά, αυστηρά επιστημονικά, 110 άτομα όλα κι όλα.
Ο νομοθέτης έχει προνοήσει για αυτούς. Στην περίπτωση που αισθάνονται άβολα διότι “γεννήθηκαν σε λάθος σώμα”, μπορούν να προσφύγουν στα Δικαστήρια, να προσκομίσουν τα δέοντα δικαιολογητικά και η Πολιτεία να αποκαταστήσει το “λάθος της φύσης” πιστοποιώντας την αλλαγή φύλου στην ταυτότητά τους. Το αυτό μπορεί ακόμα να συμβεί και χωρίς τον, πράγματι, απάνθρωπο “ακρωτηριασμό”, αν δεν το επιθυμούν, όπως συνέβη με τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου Αθηνών το 2016. Θα μπορούσε λοιπόν με μια απλή τροπολογία, να καλυφθεί το κενό του νόμου (σημ: η Πολιτεία επικυρώνει αλλαγή φύλου με προϋπόθεση τη χειρουργική επέμβαση) και το θέμα να κλείσει χωρίς τυμπανοκρουσίες.
Τότε γιατί τόση φασαρία; Οι λόγοι είναι απλοί και είναι πολιτικοί.
Η κυβέρνηση βρήκε μια αφορμή για να αλλάξει την ατζέντα και να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από τα φλέγοντα θέματα της οικονομίας η οποία καταποντίζεται εμφανώς. Και το έκανε σε μια συγκυρία όπου ο κυβερνητικός συνεταίρος ήταν ευάλωτος, σε μια φθηνή πολιτική συναλλαγή. Ο Τσίπρας στήριξε τον Καμένο στην υπόθεση του Noor I και ο Καμένος πήγε στη Βραζιλία να κάνει γαργάρα το νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου για το οποίο μέχρι πρότινος εναντιωνόταν υπερασπιζόμενος, υποτίθεται, τις ηθικές αξίες, τις παραδόσεις και φυσικά τις επιθυμίες της Εκκλησίας.
Ένας άλλος λόγος είναι να εμφανιστεί “προοδευτική” και “κοινωνικά ευαίσθητη” και “προστατευτική” σε ομάδες αναξιοπαθούντων. Δεν είναι η πρώτη φορά. Έτσι, πολιτεύεται διαχρονικά και υποκριτικά όπως πάντα αποδεικνύεται.
Εδώ η ταμπακιέρα είναι τα ψηφαλάκια και όχι η υπεράσπιση ενός ατομικού δικαιώματος. Ποιο είναι το δικαίωμα εν προκειμένω; Το δικαίωμα του καθενός στον αυτοπροσδιορισμό. Δηλαδή να δηλώνει ό,τι θέλει να είναι κι όχι ό,τι είναι. Θέλω π.χ. εγώ να λέω πως είμαι 1.90 ύψος, η Πολιτεία να το σεβαστεί και να γράψει στην ταυτότητα μου ότι είμαι 1.90.
Όμως, τη φύση μας δεν την επιλέγουμε ελεύθερα. Δικαίωμα ελεύθερης επιλογής έχουμε στον τρόπο συμπεριφοράς μας σύμφωνα με όσα ορίζουν οι νόμοι της Πολιτείας και του εθιμικού Δικαίου. Αυτό το στοιχειώδες το γνωρίζουν οι απανταχού σοβαροί φιλελεύθεροι – όχι οι γιαλαντζί. Αλλιώς, ενεργοποιούμε πολυεπίπεδες νομικές και διοικητικές δυσλειτουργίες, που καταστρατηγούν ατομικά δικαιώματα άλλων πολιτών και συντείνουν εν τέλει στην απόλυτη αποσύνθεση της κοινωνικής συνοχής.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση δε, δεν μιλάμε για περιφρούρηση ατομικού δικαιώματος, συζητάμε για προνομιακή μεταχείριση μιας μειονότητας. Που δεν είναι ούτε γυναίκες (αλίμονο, τις γυναίκες τις ρωτήσαμε αν αισθάνονται βολικά που οι τρανσέξουαλ θα λέγονται γυναίκες και θα έχουν τα ίδια με αυτές δικαιώματα;) που δεν είναι ούτε άντρες (ούτε καν ομοφυλόφιλοι διότι οι ομοφυλόφιλοι δεν θέλουν να εξισώνονται με τους τραβεστί), αλλά είναι κάτι άλλο… Τι; Ούτε οι ίδιοι ξέρουν… Και οι γαλαντζί προοδευτικοί της Αριστεράς σπεύδουν να ικανοποιήσουν τα φαιδρά τους αιτήματα, αδιαφορώντας για το πλήγμα που προκαλούν στον πυρήνα της ελληνικής οικογένειας.
Κι εδώ είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Ο εθνικός κίνδυνος! Η οικογένεια στον τόπο μας είναι το τελευταίο οχυρό του Έθνους. Η οικογένεια μάς κράτησε όρθιους τις κρίσιμες ώρες και στις μεγάλες δυσκολίες. Η οικογένεια μάς κρατά και σήμερα την περίοδο της κρίσης. Από κοντά και η Εκκλησία. Για αυτό και οτιδήποτε πλήττει τον θεσμό της οικογένειας και της Εκκλησίας στρέφεται εναντίον της ύπαρξης του Έθνους.
Σήμερα, η Ελλάδα γεμίζει λαθρομετανάστες που απειλούν να αλλοιώσουν τα πληθυσμιακά και πολιτισμικά μας χαρακτηριστικά. Την ίδια ώρα, το δημογραφικό πρόβλημα εντείνεται και οι νέοι μεταναστεύουν. Ποιοι θα μείνουν στο τέλος στη χώρα; Αντί να συντηρούμε το οικογενειακό πρότυπο, αντί να παρακινούμε και να διευκολύνουμε τους Έλληνες να φτιάχνουν οικογένειες, τους διευκολύνουμε να αλλάξουν φύλο; Με μια δήλωση;
Πώς το σκέφτηκαν; Τι είδους σχέδιο επιτελούν; Πού το είδαν; Σε καμία σοβαρή ευρωπαϊκή χώρα δεν υφίσταται τέτοια …fast track αλλαγή φύλου. Οι άνθρωποι εκεί ξέρουν να ξεχωρίζουν την ισονομία από την προνομιακή μεταχείριση μιας κοινωνικής ομάδας. Και κατανοούν πως η προνομιακή μεταχείριση έναντι μιας ομάδας τη μετατρέπει σε συντεχνία, η οποία τελικά στρέφεται εναντίον των πολλών για τα προνόμια των λίγων και εντέλει στρέφεται ενάντια στο δημόσιο συμφέρον.
Και το αφήνουμε να συμβεί έτσι αψήφιστα; Αν ήμουν στη Βουλή θα καταψήφιζα χωρίς δεύτερη σκέψη το νομοσχέδιο – έκτρωμα που ανοίγει την κερκόπορτα για τον εκφυλισμό της κοινωνίας μας.
* Ο Μάξιμος Σενετάκης είναι τ. βουλευτής ΝΔ Ηρακλείου και ειδικός σύμβουλος του Προέδρου της ΝΔ για θέματα ανάπτυξης Κρήτης