-Θέλω να συγχαρώ και μου αρέσει το δημοσίευμα της κ. Ελένης Μπριτζολάκη στην «ΠΑΤΡΙΔΑ» της 14-6-2022 γιατί κρατά «ζωντανό» ένα τόσο καυτό θέμα για τον τόπο μου (μας).
Αφορά τη βεβήλωση του ταφικού μνημείου του μεγάλου Εθνικού Ευεργέτη και υποστηρικτή των απελευθερωτικών αγώνων της Κρήτης,
ΑΝΤΩΝΙΟΥ Φ.ΠΑΠΑΔΑΚΗ.
-Ωστόσο επιτρέψτε μου δυό τρεις παρατηρήσεις για πληρέστερη ενημέρωση σας, αλλά κυρίως της αρθρογράφου κ. Μπριτζολάκη που πράγματι με θέρμη υποστηρίζει και αναδεικνύει ιστορικά ντοκουμέντα, αλήθειες και πραγματικότητες (όπως και αρκετοί άλλοι συντοπίτες μας), και που αφορούν αυτό το τόσο σοβαρό θέμα για τη Κρήτη ολόκληρη και τους απανταχού Κρητικούς…
Τα λέω όχι για «αυτοπροβολή», όπως κατηγορήθηκα από συγχωριανούς μου (!), λες και αυτό έχω ανάγκη ύστερα από εικοσαετή τουλάχιστον παρουσία σε προνομιακά πεδία κοινωνικών δράσεων (ηγεσία τοπικής αστυνομίας, πολύχρονη ενασχόληση στην αυτοδιοίκηση και με ό,τι αυτά συνεπάγονται στην προβολή…), αλλά για τους εξής δυο λόγους:
- Η κ. Μπριτζολάκη δεν θέλω να εκτίθεται σε όσους γνωρίζουν τι έγινε τα χρόνια των θητειών μου ως δήμαρχος που προφανώς δείχνει να αγνοεί (ελπίζω όχι σκόπιμα).
- Για να κρατώ κι εγώ «ζωντανό» ένα θέμα που κάποτε πρέπει να αποφασίσει να κλείσει, στη βάση του ηθικού και του νόμιμου, η τοπική και κεντρική πολιτική «νομενκλατούρα», αφού εκεί προσδιορίζεται τελικά η ευθύνη και η αρμοδιότητα.
Να μην μακρηγορώ:
-Στην είσοδο της Πανεπιστημιακής Λέσχης ( από την οδό Ιπποκράτους), τοποθετήθηκε την ίδια περίοδο μαρμάρινη πλάκα στη μνήμη του ευεργέτη του ΕΚΠΑ, με αναφορά επ’ αυτής και στο τόπο καταγωγής του, το Ψυχρό.
-Ο Πολιτιστικος Όμιλος Φοιτητών Πανεπιστημίου Αθηνών (Π.Ο.Φ.Π.Α.), έδωσε τρεις τουλάχιστον παραστάσεις (Αθήνα-Πανεπιστημιακή Λέσχη, Ψυχρό και Τζερμιάδων) με αφορμή εκδηλώσεις για την Κρητική επανάσταση και τη συμμετοχή σε αυτήν του Λασιθιώτη ευεργέτη του Πανεπιστημίου. Δεν το έκανε από μόνος του ο Π.Ο.Φ.Κ.Α. Ρωτήστε τον τότε δήμαρχο…
-Συνέβησαν κι άλλα πολλά εκείνη την περίοδο για το ταφικό μνημείο με πρωτεργάτη την ακούραστη δασκάλα από το Ψυχρό, αείμνηστη Δανάη Χαλαμπαλάκη που πίεζε ασφυκτικά τη τότε δήμαρχο και υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων και του Α’ Νεκροταφείου. Ήμασταν πάντα μαζί και σε συνεργασία.
Δεν μπορώ να ξέρω τι γίνεται σήμερα με τους διαδόχους μας στις ευθύνες και στις αρμοδιότητες. Πάντως τη δική σας τότε και τώρα ιδέα να γίνει περιουσία της Κρήτης το ταφικό μνημείο του ευεργέτη, για περαιτέρω νομικές διεκδικήσεις αποκατάστασης του μνημείου, μετουσίωσα σε πρόταση προς τον Περιφερειάρχη που συμφώνησε και παρέπεμψε το θέμα στο ΠΣ. Όμως άλλες ήταν οι βουλές των αρμοδιοϋπεύθυνων του τόπου μας. Αρκέστηκαν σε ψήφισμα διαμαρτυρίας . Ήταν σαφές (και αποδείχτηκε) πως ήταν ανεπαρκές…
Ούφ! τα είπα όλα! Όχι. Ήταν και είναι επιλογή μου να μην μιλάω για τα «κατορθώματά» μου. Όχι όμως να ξεχάσουμε και το όνομα μας…ε; Είναι γνωστό πως δεν έκανα απολογισμό του έργου μου ως δήμαρχος 12 χρόνια. Θα μιλούσα μέρες . Τα είπα όμως όλα με τη γνωστή μαντινάδα, που έγραψα στα μπουκάλια της ρακής που μοιράσαμε τη βραδυά που το ΤΕΙ Κρήτης (αείμνηστος Καραναστάσης ), τίμησε τον μεγάλο δημοσιογράφο Λέοντα Καραπαναγιώτη:
«Δεν είναι πρέπος του αντρούς, τι κάνει να καυχάται,
μόνο να κάνει ότι μπορεί κι άλλος να το διηγάται…».