Έφθασε προχθές στα χέρια μου το περισπούδαστο έργο του ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Μιχάλη Κασσωτάκη «ΤΟ ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΙΔΙΩΜΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΡΟΠΕΔΙΟΥ ΛΑΣΙΘΙΟΥ», έκδοση με τη χορηγία της Περιφέρειας Κρήτης, που μου έστειλε ο συγγραφέας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που με εκστασιάζει η συγγραφική δουλειά του συντοπίτη μου πανεπιστημιακού δασκάλου, αφού είναι σοφός και πολυγραφότατος και πολλές φορές, στις δημαρχιακές μου θητείες, συνεργαστήκαμε και υποστήριξε με την πνευματική του υπερεπάρκεια τις προσπάθειες που κάναμε για την ανάδειξη της ιστορίας του τόπου μας και όχι μόνο…
Μα τούτο το εντυπωσιακό λεξικό που μου έστειλε, με ξεπερνά…
Όχι μόνο για την πληρότητά του και τις πολύτιμες τοπικές πληροφορίες που κληροδοτεί στις επόμενες γενιές, αλλά και γιατί αυτό καθαυτό το λεξικό με τα μητρικά γλωσσικά ιδιώματα που με άνδρωσαν εξ «απαλών ονύχων» αποτελούν την ιδιαίτερη αδυναμία μου στη ντοπιολαλιά μας.
Τη χρησιμοποιώ άλλωστε κυρίαρχα στις κουβέντες μου αλλά και στα ηθογραφήματα που κατά καιρούς δημοσιεύω, κάθε φορά που θυμάται να με τσιμπήσει ο λογοτεχνικός μου οίστρος… (ευτυχώς, για τους άλλους, πολύ αραιά…)
Οι παραπομπές μάλιστα του συγγραφέα, σε αυτά τα ηθογραφήματά μου, ως «βιβλιογραφία», μου φουσκώνουν την «αυταρέσκεια» αλλά ευτυχώς όχι τα μυαλά …
-ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΣΣΩΤΑΚΗ, κατά γενική ομολογία είσαι πολύτιμος για τον τόπο μας, την Κρήτη και την επιστήμη που έχεις αφιερώσει τη ζωή σου…
Σε ευχαριστώ που με τιμάς με τη φιλία σου…