Toυ Γιάννη Μοσχονά
Δυο λέξεις που μοιραία συνδέθηκαν μεταξύ τους τον καιρό της πανδημίας, είναι το «κλικ» και το «μακριά». Η πρώτη παραπέμπει στον ήχο του πλήκτρου και η δεύτερη στην εικόνα της απόστασης. Προσδιορίζουν ουσιαστικά αντίθετες έννοιες. Χρονικά, το «κλικ» αντιπροσωπεύει τη στιγμή, ενώ το «μακριά» τη διάρκεια. Τοπικά, το «κλικ» προσδιορίζει το «εδώ» και το «μακριά» το «εκεί». Και τα δυο μαζί αλληλεπιδρούν, αλληλοσυμπληρώνονται και «συνωμοτούν», προτάσσοντας την τεχνολογία και την αποστασιοποίηση αντίστοιχα, ως βασικές άμυνες του ανθρώπου απέναντι στη μεγάλη επιδημία. Είναι δυο λέξεις που λειτουργούν έτσι ώστε, να κάνουν το «μακρινό», «κοντινό». Δημιουργούν την ψευδαίσθηση της «ελάχιστης απόστασης». Σχήμα οξύμωρο βέβαια για τον καιρό της πανδημίας, αφού μόνο ως ψευδαίσθηση μπορούμε να την αποδεχτούμε, στην «εποχή της μεγάλης απόστασης» που διανύουμε.
Το «click away», μπορεί μεν να εκνευρίζει τον Μπαμπινιώτη, ως προϊόν της υποταγής μας στην ξενοκρατία των όρων, όμως «έρχεται» εύστοχα να ενισχύσει αυτήν την ψευδαίσθηση και στο χώρο της αγοράς. Την ψευδαίσθηση των καταναλωτών ενισχύει, όχι όμως και την ίδια την αγορά, που έχει φτάσει στα όρια της επιβίωσης, για πολλές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις στη χώρα μας, και όχι μόνο. Αυτές, βρίσκονται ένα «κλικ» μακριά από το «λουκέτο». Ένα «κλικ» επίσης μακριά από την ανεργία, βρίσκονται και όλοι οι εργαζόμενοι σε αυτές τις επιχειρήσεις που πλήττονται ανεπανόρθωτα από τα διαδοχικά lockdowns.
Ένα «κλικ» μακριά από αρκετές ψυχοσωματικές ασθένειες, βρίσκεται και ένας σεβαστός αριθμός υπερευαίσθητων ανθρώπων, που «δεν την παλεύουν» πια με τον εγκλεισμό. Μόνο που αυτές οι ασθένειες θα «αναδυθούν στην επιφάνεια», μερικά «κλικ» αργότερα…
Ένα «κλικ» μακριά από την «αμαρτία» βρέθηκαν πρόσφατα και ορισμένοι ευερέθιστοι ιεράρχες, που είχαν «λάβει εν κρανίω» τις απαγορεύσεις που αρχικά επεβλήθησαν από την κυβέρνηση στο «ποίμνιό» τους, κρατώντας το για δεύτερη φορά (μετά το προηγούμενο Πάσχα) μακριά από τα ιερά μυστήρια της εκκλησίας, τις ημέρες των Χριστουγέννων. Όμως έγινε το «θαύμα» πριν από το «κακό» και έφερε έγκαιρα το «Άγιο ΦΕΚ», που «διόρθωνε» τη σύνθεση των πιστών μέσα στους ναούς, κατευνάζοντας έτσι τα εξεγειρόμενα πνεύματα. Ένα «κλικ» μακριά από τους δασκάλους τους, βρίσκονται και οι περισσότεροι μαθητές της χώρας, που πασπατεύουν καθημερινά και αδιάκοπα τις οθόνες τους, μπαινοβγαίνοντας μέσα στις δαιδαλώδεις και ενίοτε προβληματικές πλατφόρμες της τηλεκπαίδευσης. Γράφω «οι περισσότεροι», γιατί όπως πολύ καλά όλοι γνωρίζουμε, υπάρχουν δυστυχώς κι εκείνοι οι μαθητές, που όλο αυτό το διάστημα, δεν έχουν την δυνατότητα να παρακολουθούν τα μαθήματα της εξ’ αποστάσεως εκπαίδευσης, και δεν είναι λίγοι αυτοί. Είναι «τα παιδιά ενός κατώτερου θεού» που, δεν μπορούν να τα κάνουν να νιώσουν ισότιμα με τους άλλους συμμαθητές τους που συμμετέχουν στη διαδικασία, μερικά λιγοστά tablets που στάλθηκαν στα σχολεία «για τα μάτια του κόσμου». Ένα μόνο «κλικ» μακριά βρισκόμαστε από τη διάθεση του εμβολίου και στη χώρα μας. Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, τα πρώτα εμβόλια κατά της πανδημίας COVID-19 θα γίνουν και στην Ελλάδα μέσα στο 2020, λίγο πριν εκπνεύσει η πολυτάραχη χρονιά. Μόνο που αυτά τα εμβόλια που πρόκειται να έρθουν, θα είναι πολύ λιγότερα από όσα αρχικά εκτιμούσαν οι Αρχές της χώρας, ότι θα είχαμε στη διάθεσή μας για να ξεκινήσει το πρώτο κύμα του εμβολιασμού. Την ευθύνη για αυτό φέρουν οι «υπεύθυνοι» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που γενικά τα έχουν κάνει «θάλασσα» στη διαχείριση της πανδημίας.
Ένα «κλικ» μακριά από τη σωτηρία τους, βλέπουν αυτό το εμβόλιο πολύ συνάνθρωποί μας, που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, έχουν τώρα λόγο να ελπίζουν και να χαμογελούν, αφού σε όλο το προηγούμενο διάστημα της επέλασης της μεγάλης αρρώστιας, ένιωθαν τον θάνατο ένα «κλικ» μακριά τους.
Ένα «κλικ» μακριά από το να νιώσουν περισσότερο ασφαλείς, βρίσκονται και οι υγειονομικοί μας, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, που δίνουν, εδώ και 10 μήνες, έναν τεράστιο αγώνα ζωής, που όλοι οφείλουμε να τον αναγνωρίζουμε.
Ένα μόνο «κλικ» μακριά από τα όρια της κατάρρευσης, βρίσκονται και οι ΜΕΘ στα Δημόσια Νοσοκομεία της χώρας, που εξακολουθούν όμως πεισματικά να λειτουργούν με τον αυτοσχέδιο «αναπνευστήρα» του φιλότιμου, παρά την απαξίωση και την εγκατάλειψή τους διαχρονικά από την Πολιτεία.
Ένα «κλικ» μακριά από την παράνοια, βρίσκονται και αρκετοί συνάνθρωποί μας που αρνούνται να συστρατευτούν σε αυτόν τον κοινό αγώνα που δίνει η υπόλοιπη κοινωνία για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Δεν αποτελούν όμως όλοι αυτοί ένα ενιαίο αντιδραστικό υποσύνολο της κοινωνίας. Δεν είναι όλοι τους «ψεκασμένοι» και συνωμοσιολόγοι. Νομίζω ότι μέσα σε αυτό το κομμάτι του πληθυσμού, υπάρχουν πολλές υποκατηγορίες απόψεων και τάσεων, που χαρακτηρίζουν όλους εκείνους που τις υπερασπίζονται. Υπάρχουν βεβαίως οι συνωμοσιολόγοι και οι κατά συνείδηση αρνητές της πανδημίας, οι οποίοι αμφισβητούν και αυτήν ακόμα την ύπαρξη του ιού. Υπάρχουν εκείνοι που καθορίζουν τη στάση τους με αμιγώς πολιτικά κριτήρια. Υπάρχουν ακόμα και κάποια αναγνωρίσιμα δημόσια πρόσωπα, που βλέπουν τώρα να τους δίνεται, μια καλή επιπλέον ευκαιρία για δημοσιότητα.
Υπάρχουν όμως και αρκετοί άλλοι συμπολίτες μας, σε ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό, που ενώ αναγνωρίζουν το πρόβλημα που υπάρχει, δεν εμπιστεύονται το εμβόλιο. Είναι άκρως επιφυλακτικοί για το πόσο ασφαλές μπορεί να είναι αυτό το εμβόλιο, που τόσο γρήγορα παρασκευάστηκε, και φοβούνται για τις πιθανές παρενέργειες που ενδεχομένως μπορεί να προξενήσει, μακροπρόθεσμα στον οργανισμό τους. Είναι αρκετά μπερδεμένοι και ανησυχούν. Στις παραπάνω κατηγορίες ανθρώπων που εκφράζουν επιφυλάξεις, θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και όλους εκείνους που διαφωνούν με τους χειρισμούς της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση της πανδημίας, και δεν είναι λίγοι αυτοί.
Η Πολιτεία οφείλει να σέβεται την διαφορετική άποψη, όταν όμως αυτή δεν θέτει σε κίνδυνο την Δημόσια Υγεία. Θα πρέπει η κυβέρνηση, αντί να χρησιμοποιεί μόνο την κοινωνική καταστολή, ως θεματοφύλακα των ενεργειών της, να προσπαθήσει να πείσει αυτούς τους ανθρώπους, ότι τα μέτρα που λαμβάνονται είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, ώστε να κάμψει και τις όποιες αμφιβολίες και επιφυλάξεις τους. Θα πρέπει να δίνει περισσότερες λογικές εξηγήσεις για τις αποφάσεις της, γιατί ο απλός κόσμος μπερδεύεται με τους αμέτρητους «ειδικούς» που «παρελαύνουν» καθημερινά στις οθόνες μας, προκαλώντας ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση. Ας μας εξηγούσε κάποιος, για παράδειγμα, πως ακριβώς «εμπνεύστηκαν» τον «μαγικό αριθμό 9», ως ανώτατο όριο της ομήγυρης στα γιορτινά οικογενειακά τραπέζια; Διαφορετικά, θα συνεχίσουν να δίνουν «έμπνευση» σε κάποιους άλλους, που αρέσκονται να μετατρέπουν τις «ιδέες» τους, σε… ανέκδοτα.
Οι ατομικές μας ελευθερίες έχουν αναμφίβολα περιοριστεί, αλλά υπάρχει βασικός υγειονομικός λόγος που συμβαίνει αυτό. Οφείλουμε ως πολίτες να εφαρμόζουμε τους κανόνες εγκλεισμού, που διασφαλίζουν την Δημόσια Υγεία. Θα πρέπει όμως και η κυβέρνηση να είναι περισσότερο προσεκτική στην επιλογή των μέτρων που αποφασίζει και των πρωτοκόλλων που επιβάλει, ώστε αυτά να είναι δίκαια και λογικά. Να τηρούνται οι αρχές της ισότητας, της αναλογικότητας, της αναγκαιότητας και της αποτελεσματικότητας. Βρισκόμαστε σήμερα ένα «κλικ» μακριά από τα Χριστούγεννα και λίγα ακόμα «κλικ» πριν από την Πρωτοχρονιά. Εύχομαι, να είναι ετούτες οι γιορτές, οι τελευταίες που θα νιώθουμε την ανάγκη κάποιου «κλικ» για να μας φέρει πιο κοντά!
Καλά Χριστούγεννα σε όλους!