– Μου λείπουν τα παιδιά είπε το Σχολείο σε μια πολύβουη Πλατεία.
– Ξεκουράσου τώρα, καλοκαίρι είναι θα έρθουν το Σεπτέμβρη τα παιδιά, απάντησε η Πλατεία
– Μου λείπουν τα παιδιά ξαναείπε το Σχολείο…
-Κι εμένα μου λείπουν, ψιθύρισε η Πλατεία και χαμήλωσε τη σκιά της πάνω στο ερειπωμένο περίπτερο!
-Πλατεία!Πλατεία!
Ξύπνα, φώναζε τώρα το Σχολείο, χάνεις τα καλύτερα.
Η πλατεία τεντώθηκε, χασμουρήθηκε, άνοιξε τα μάτια της…
–Τι χάνω καλέ;
Πάλι οι άνθρωποι παρκάρουν πάνω μου, πάλι κορνάρουν τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια. Πάλι κυκλοφορούν κάποιοι άνθρωποι με ένα κινητό και κάποιοι άλλοι κάθονται στα μαγαζιά μου και πίνουν καφέ, συζητάνε, τρώνε παγωτό αγοράζουν ψωμί, τσιγάρα!
Κάθε μέρα τα ίδια. Τίποτα δε διακόπτει το ρυθμό της ζωής! Μόνο τον πρωινό μου ύπνο μου χάνω! Τι άλλο;
– Χάνεις μια αναγέννηση, κοίτα το περίπτερο Πλατεία!
Μαζεύτηκαν οι άνθρωποι και έδιωξαν την σκόνη, πέταξαν τα σκουριασμένα σίδερα του και τώρα, κοίτα, το ζωγραφίζουν ήρθαν και τα παιδιά και οι μεγάλοι ξεσκονίζουν και εκείνοι τις δικές τους αναμνήσεις και μιλούν για τα δικά τους περίπτερα, που πουλούσαν γαριδάκια “Μπόζο” και “Φοφίκο”, τι αστεία ονόματα!
Λένε ότι τότε έβαζαν κέρματα στα τηλέφωνα για να μιλήσουν και τα παιδιά γελάνε, τα θαρρούν χωρατά, κοίτα…
-Απίστευτο, είπε η Πλατεία σαν να γύρισε ο χρόνος πίσω και αυτός ο Περιπτεράς με το στριφτό μουστάκι, αυστηρός μου φαίνεται!
Σίγουρα δεν θα αφήνει να αγοράζει κανένας χωρίς να πληρώνει!
Σα να έκανε η ζωή μου κύκλο… Κυκλικό κόμβο δεν έχω, αλλά κάτι σε κύκλο ζω τώρα πάνω στους κυβόλιθους μου!
-Τυχερή Πλατεία σε άγγιξαν πάλι τα παιδιά, είπε το σχολείο και μια ατίθαση σκοτεινιά σκέπασε τους τοίχους του.
-Σχολείο, τι μέρα είναι σήμερα; ρώτησε η Πλατεία μετά από μια εβδομάδα.
-Είναι Σάββατο 16 Ιούλιου, είπε το Σχολείο!
– Δεν είναι Σεπτέμβρης;
-Όχι!
-Γιατί μου λες ψέματα, Σχολείο;
Αφού η αυλή σου είναι γεμάτη παιδιά;
Άνοιξαν τα σχολεία, τελείωσε κιόλας το καλοκαίρι και δεν το πήρα είδηση;
-Καλοκαίρι είναι ακόμα, είπε το Σχολείο, αλλά κάποιοι άνθρωποι αποφάσισαν να διοργανώνουν ένα παιδικό Φεστιβάλ.
“Καμινοπαιδείες” ακούω και το λένε, Καμινοπαιδείες γράφει και το πανό που σκαρφάλωσε στα κάγκελα μου και κοίτα τι γίνεται στην αυλή μου!
Διαβάζουν παραμύθια σε τεράστια ημικύκλια, φτιάχνουν μουσικά όργανα με χάρτινα κουτιά και λουλούδια φτιάχνουν από πολύχρωμα φύλλα χαρτιού. Ηρθε και μια κυρία οδοντίατρος και τους μίλησε για τα δοντάκια τους, τους έφερε και δώρα!
Οι ψυχούλες μου ενθουσιάστηκαν!
Αχ, Πλατεία μου, πόσο χαρούμενο είμαι!
Θα ξανάρθουν είπαν κι αύριο να παίξουν ξεχασμένα παιδικά παιχνίδια, το αλάτι ψιλό-αλάτι χονδρό, το δακτυλίδι και άλλα και να δουν τον”Ψαροτρομάρα”.
-Τον Ψαροτρομάρα;
Και δεν θα τρομάξουν με αυτόν τον Ψαροτρομάρα;
-Χαχα! Σιγά μην τρομάξουν, τα βλέπεις πόσο χαρούμενα είναι;
Τρέχουν και κουβαλάνε καρέκλες για να καθίσουν όλοι, μαζεύουν τα σκουπίδια, χορεύουν πάνω στο καλοκαιρινό μου δάπεδο, τραγουδάνε και τα μάτια τους λάμπουν. Μου φαίνεται ότι δε τα έχω δει ποτέ να λάμπουν ετσι!
Συγκινήθηκα Πλατεία μου!
Αγαπώ ό,τι κάνει τα παιδιά να φωτίζονται σαν αστέρια και αυτές οι “Καμινοπαιδείες” έκαναν την αυλή μου να γεμίσει πεφταστέρια.
Μακάρι να γίνει θεσμός αυτό το Φεστιβάλ!
Μακάρι να γίνουν θεσμός τα πεφταστέρια σε κλειστά σχολεία και παλιές πλατείες!
-Μακάρι Σχολείο μου, ψιθύρισε η παλιά Πλατεία!
Οι “Καμινοπαιδείες” διοργανώθηκαν για δεύτερη φορά από τον Π.Σ. Καμινίων στις 16 και 17 Ιουλίου 2022 στο 26 Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου και στην Πλατεία Ελευθέρνης στα Καμίνια!
Με πολύτιμους συνεργάτες τον Διευθυντή του 26ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου Ν. Λέριο, τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του ιδίου σχολείου, τον ζωγράφο Χρήστο Μαρκάκη, την Οδοντίατρο Βάλια Δαφέρμου, την καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής Μαρία Λαγουδιανάκη και το Κουκλοθέατρο Κρήτης!
Τα κεράσματα των παιδιών ήταν προσφορά των:
S M.Smart.
Φούρνος BREADIES
Φούρνος ΧAΡΩΝΙΤΗΣ.