Θέλω να πω λίγα λόγια για τον φιλόλογο, ποιητή και λογοτέχνη Σταμάτη Χαχλάκη, όπως και ο ίδιος με δίδαξε να λέω και να γράφω.
Ο Σταμάτης Χαχλάκης ήτανε ένας πνευματικός άνθρωπος, ταπεινός, αθόρυβος, χωρίς εγωισμό, έχοντας μια καρδιά ενός μικρού παιδιού.
Έδινε με απλοχεριά τα πάντα στους άλλους, μα για τον εαυτό του δεν κρατούσε τίποτα.
Τα βιβλία του τα χάριζε πληρώνοντάς τα από την τσέπη του, χωρίς ποτέ να καταδεχτεί να πάρει έστω και μια δραχμή.
Κάνοντας στην πράξη αυτό που δίδαξε και ο σωτήρας Χριστός “Δωρεάν λάβετε, δωρεάν δότε”.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που μου είχενε ειπωμένο για τους φωτισμένους, εκείνους Έλληνες που ξεχώρισαν, αδικήθηκαν, ξευτιλίστηκαν και πέθαναν εξόριστοι στην ξενιθιά, πικραμένοι και ξεχασμένοι από την Ελλάδα. Γι’ αυτή μας την κακομοιριά, μου είπε πει το εξής:
«O Ήλιος δεν θαμπώνεται, κι όταν μαύρα σύννεφα τον σκεπάσουν, εκείνος θα βρει τον τρόπο του και θα περάσει τις ακτίνες του, για να δώσει και πάλι το “φως” στη βασανισμένη πατρίδα μας».
Ήταν, είναι και θα είναι ο πνευματικός μου πατέρας, ο φίλος και αδελφός. Στη σύζυγό του, τα παιδιά και τα εγγόνια του ένα έχω να τους πω:
– Nα είναι υπερήφανοι, όπως είμαι και εγώ, που με είχε ξεχωρίσει και ήμουν φίλος του. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ.
* Ο Νίκος Σκουραδάκης είναι συνταξιούχος φραγκοράφτης στο Μεγάλο Κάστρο