O Άγιος Πατέρας θέλει με κάθε τρόπο να μας βοηθήσει να εκκλησιαζόμαστε, γιατί αυτός που εκκλησιάζεται ευλογείται και σιγά – σιγά τα πάθη και οι αδυναμίες θεραπεύονται. Και μας λέει: Όταν έχεις ένα τραύμα και βάλεις φάρμακο στο τραύμα σου και δεν το επουλώσει την ίδια μέρα, δεν θα ξαναβάλεις και την επόμενη;
Αν ο ξυλοκόπος, που θέλει να κόψει μια βελανιδιά, δεν κατορθώσει να τη ρίξει με την πρώτη τσεκουριά, δεν τη χτυπάει και δεύτερη και πέμπτη και δέκατη φορά; Κάνε κι εσύ το ίδιο. Με τα λόγια του αυτά ο Άγιος Ιωάννης θέλει να μας δώσει θάρρος στον αγώνα μας αυτό.
Αλλά, θα μου πεις, σ’ εμποδίζουν να εκκλησιαστείς η φτώχεια και η ανάγκη να εργαστείς. Δεν είναι εύλογη ούτε τούτη η ανάγκη, ούτε τούτη η πρόφαση. Εφτά μέρες έχει η εβδομάδα. Αυτές τις εφτά μέρες τις μοιράστηκε ο Θεός μαζί μας. Και σ’ εμάς έδωσε έξι, ενώ για τον εαυτό Του κράτησε μόνο μία.
Αυτή τη μοναδική μέρα, λοιπόν, δεν δέχεσαι να σταματήσεις τις εργασίες; Και γιατί το λέω για ολόκληρη μέρα; Εκείνο που έκανε στην περίπτωση της ελεημοσύνης η χήρα του Ευαγγελίου, το ίδιο κάνε κι εσύ στη διάρκεια αυτής της μιας μέρας.
Έδωσε εκείνη δύο λεπτά και πήρε πολλή χάρη από τον Θεό. Δάνεισε κι εσύ δύο ώρες στον Θεό, πηγαίνοντας στην εκκλησία και θα φέρεις στο σπίτι σου κέρδη αμέτρητων ημερών. Αν όμως δεν δέχεσαι να κάνεις κάτι τέτοιο, σκέψου μήπως μ’ αυτή σου τη στάση χάσεις τους κόπους πολλών ετών.
Γιατί ο Θεός, όταν περιφρονείται, γνωρίζει να σκορπίζει τα χρήματα που συγκεντρώνεις με την εργασία της Κυριακής. Μα κι αν ακόμα έβρισκες ολόκληρο θησαυροφυλάκιο γεμάτο από χρυσάφι, και εξαιτίας του απουσίαζες από τον Ναό, θα ήταν πολύ μεγαλύτερη η ζημιά σου· και τόσο μεγαλύτερη, όσο ανώτερα είναι τα πνευματικά από τα υλικά.
(Συνεχίζεται)
Του Εμμ. Λιοδάκη, ιεροκήρυκος