Γιατί δεν εκκλησιάζεσαι; Αυτό ρωτάει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Αυτή η μεγάλη μορφή της εκκλησίας μας. Η Σάλπιγξ η χρυσοειδής, λαμπρώς αναβοώσα τα θεία μεγαλεία, εδείχθης Ιωάννη εις τα του κόσμου πέρατα”.
Τι να πει κανείς και πώς να το πει για τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο; “Ολην την αίγλην του Αγίου Πνεύματος πάτερ δεξάμενος ολολαμπής ώφθης στύλος προηγούμενος της εκκλησίας, Οσιε, φωτεινή τε νεφέλη, παμμάκαρ, επισκιάζουσα τα των Ορθοδόξων συστήματα”! Τι άγια ψυχή! Τι άγια καρδιά! Τι άγιος νους! Τι άγιος λόγος!
Παρ’ όλα αυτά, λίγοι είναι εκείνοι που έρχονται στην εκκλησία. Ρωτάει ο Άγιος Πατέρας. Τι θλιβερό! Στους χορούς και στις διασκεδάσεις τρέχουμε πρόθυμα.
Τις ανοησίες των διαφόρων τις ακούμε με ευχαρίστηση. Τις αισχρολογίες άλλων τις απολαμβάνουμε για ώρες δίχως να βαριόμαστε. Και μόνο όταν μιλάει ο Θεός, βαριόμαστε. Ναι, μόνο όταν μιλάει ο Θεός χασμουριόμαστε, ξυνόμαστε και ζαλιζόμαστε.
Μα και στα ιπποδρόμια μολονότι δεν υπάρχει στέγη για να προστατεύει τους θεατές από τη βροχή, τρέχουν οι περισσότεροι σαν μανιακοί ακόμα και όταν βρέχει ραγδαία, ακόμα και όταν ο άνεμος σηκώνει τα πάντα. Δεν λογαριάζουν ούτε την κακοκαιρία, ούτε το κρύο, ούτε την απόσταση.
Τίποτα δεν τους κρατάει στα σπίτια τους. Οταν όμως πρόκειται να πάμε στην εκκλησία, τότε και το ψιλόβροχο τούς γίνεται εμπόδιο. Κι αν τους ρωτήσεις ποιος είναι ο Αμώς ή ο Οβδιού, πόσοι είναι οι προφήτες ή οι Απόστολοι, δεν μπορούν ν’ ανοίξουν το στόμα τους. Για τ’ άλογα όμως, αυτά τους τραβούν πάντα. Είναι κατάσταση αυτή;
Γιορτάζουμε μνήμες Αγίων και σχεδόν κανένας δεν παρουσιάζεται στο ναό. Φαίνεται πως η απόσταση παρασύρει τους Χριστιανούς στην αμέλεια. Ή μάλλον όχι η απόσταση, αλλά η αμέλεια μόνο τους εμποδίζει.
Του Εμμ. Λιοδάκη, ιεροκήρυκος
(Συνεχίζεται)