Συνηθίσαμε πια, χρόνια τώρα! Ακριβώς! Κι’ αυτό γιατί κάθε καλοκαίρι, κάθε λίγο και λιγάκι, βιώνουμε πυρκαγιές κι’ άλλες καταστροφές σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, οι οποίες στερούν την κοινωνία μας από ανθρώπινες ζωές, αμύθητες περιουσίες και αθώα ζώα.

Φέτος σειρά είχε η δύσμοιρη περιφέρεια της Αττικής, οι κάτοικοι της οποίας θα στερηθούν, μεταξύ των άλλων,  και το τόσο πολύτιμο οξυγόνο.

Και τώρα που κατακάθισε ο κουρνιαχτός της υπόθεσης και ακούσαμε όλα εκείνα από εκπροσώπους της κυβέρνησης και της ακόμη παραπαίουσας και αδύναμης αντιπολίτευσης, η κυβέρνηση δείχνει ότι αναζητά εκ νέου ένα άλλο πλάνο για τις πυρκαγιές που θα μας επισκεφτούν μαθηματικά σε κάποια άλλη χρονική στιγμή και σε κάποιο άλλο γεωγραφικό μέρος.

Η ίδια πολλάκις στο παρελθόν είχε υπερηφανευτεί για το επιτελικό της κράτος, το κέντρο τουτέστιν που συντονίζει όλες τις ενέργειες, τις συμπεριφορές και επιχειρήσεις, εντός και εκτός της επικράτειας.

Όμως οι τελευταίες πυρκαγιές γύρω από την πρωτεύουσα, με την έκδηλη ανικανότητα των υπεύθυνων να την τιθασεύσουν έγκαιρα, απέδειξαν για ακόμα μια φορά ότι η έννοια του επιτελικού κράτους στην κοινή γνώμη, δεν υφίσταται παρά μόνο ως ανέκδοτο.

Προφανώς η κυβέρνηση θα προσπαθήσει με τις γνωστές της, διαχρονικά, μεθόδους, να περιορίσει, όσο φυσικά γίνεται, τις ευθύνες που της αναλογούν, το όποιο πολιτικό κόστος που αναμφίβολα θα έχει και να αναθεωρήσει, εάν μπορέσει, τις στρατηγικές της απέναντι σε τέτοιου είδους καταστροφές.

Έτσι λοιπόν οι πολίτες για ακόμα μια φορά θα ακούσουν πράγματα τα οποία άκουσαν πολλές φορές στο παρελθόν από άυπνους πολιτικούς, αξύριστους, με ταλαιπωρημένα πουκάμισα και βρώμικα ρούχα, με δεμένα χέρια και άλλες έξυπνες και πρωτοποριακές μεθόδους επίδεσης του σώματος, τις οποίες η επιστήμη της Επιδεσμολογίας θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπ’ όψιν της, με βιβλία τα οποία ενώ δήλωσαν ότι θα διαβάσουν να μένουν τελικά αδιάβαστα και τόσα άλλα σοβαρά και συνάμα χιουμοριστικά.

Σε αναζήτηση λοιπόν νέας στρατηγικής και καινούργιων σχεδίων για την κυβέρνηση, γι’ ακόμα μια φορά, όμως! Ας μην επαναπαυόμαστε όμως, πολίτες και πολιτικοί, στη συνήθη δικαιολογία της επελαύνουσας κλιματικής κρίσης.

Τις υψηλές θερμοκρασίες της χώρας, τους ανέμους που τις ευνοούν, την ξηρασία του εδάφους, τα μαζεμένα ξερόχορτα, το δύσβατο του εδάφους και τόσα άλλα.  Γιατί όλοι έχουν ευθύνη για όλες τις καταστροφές.

Αλλά η θρυλούμενη αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού, αποδείχτηκε άνευ νοήματος. Το χάος της πρωτεύουσας το αποδεικνύει περίτρανα!  Η λειτουργία και η όλη αντιμετώπιση προβληματική, παρά τις φιλότιμες ενέργειες όλων των πυροσβεστών και των εθελοντών που ενεπλάκησαν.

Πού βρισκόταν, πριν ξεσπάσει το κακό, το φημισμένο δορυφορικό σύστημα ανίχνευσης πυρκαγιών σε χρονική στιγμή που θα μπορούσε να ελεγχθεί έγκαιρα και ικανοποιητικά, και μάλιστα σε μια εποχή που όλα τα δελτία ειδήσεων προειδοποιούσαν για την επερχόμενη τραγωδία; Η κυβέρνηση βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας πάνω από πέντε χρόνια.

Ενθυμείται άραγε τι ακριβώς υποστήριζε κάποτε για το θέμα των πυρκαγιών; Μάλλον όχι! Γιατί αν θυμάται, θα έπρεπε να κάνει άλλα πράγματα, τα οποία δεν έκανε παρά τις υποσχέσεις της.

Τι ακριβώς έκαναν οι Δήμοι, και ποια συγκεκριμένα είναι η κατάσταση όλου του πυροσβεστικού μας μηχανισμού, επίγειου και εναέριου,  που είναι έτοιμος και  διαθέσιμος για εκείνη την μαύρη ώρα;

Με τόσα που γίνονται κάθε χρόνο, δεν θα έπρεπε να ετοιμασθούν και να δράσουν διαφορετικά; Πρέπει εσαεί να στηριζόμαστε στο φιλότιμο, την αυταπάρνηση και τον ηρωισμό των πυροσβεστών;

Οι περισσότερες πυρκαγιές στην καλοκαιρινή περίοδο αφορούσαν διάφορα σημεία της χώρας, αλλά προχθές χτύπησε στην Αττική και στην οποία δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα από τα τηλεοπτικά κυρίως μέσα, και γι’ αυτό το πολιτικό κόστος είναι, όπως είναι ευνόητο, μεγαλύτερο του συνήθους.

Κι’ αν για την κυβέρνηση όλα αυτά είναι συνηθισμένα,  τι άραγε θα μπορούσαμε αφελώς να υποθέσουμε ότι γίνεται και στον υπόλοιπο κρατικό μηχανισμό, σε άλλα κυβερνητικά πεδία, όπως είναι της ασφάλειας, της άμυνας, της εξωτερικής πολιτικής, έτσι για να αναφερθούμε σε μερικά;

Ποια είναι η ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού σε άλλες δύσκολες και πιο επικίνδυνες καταστάσεις για τη χώρα; Κάποια  πράγματα αλήθεια είναι καλύτερα να μην τα σκέφτεσαι! Κι’ αυτό γιατί πολύ φοβάμαι ότι θα ακούσουμε και τότε τα ίδια!

Όπως πάντα! Και μπορεί κι’ εδώ να ισχύει ακέραια το  «Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται», αλλά στην προκειμένη περίπτωση η κυβέρνηση μόνη της και συνεχόμενα πριονίζει τον κορμό της!