Η χώρα μας έχει φέτος ρεκόρ αφίξεων τουριστών, αλλά τα έσοδα δεν θα εμφανίσουν την ανάλογη αύξηση και ως δικαιολογία προβάλλεται το επιχείρημα ότι υπάρχει πολύ υψηλή φορολογία, με αποτέλεσμα η κατανάλωση να είναι σημαντικά μειωμένη. Η κύρια αιτία όμως οφείλεται στο γεγονός ότι, επειδή οι φορολογικοί συντελεστές είναι πολύ υψηλοί, υπάρχει μεγάλο κίνητρο για τη μη χορήγηση αποδείξεων κατά την πώληση υπηρεσιών και εμπορευμάτων, προκειμένου να έχουν μεταλύτερα έσοδα.
Ακόμη όμως και αν η κατανάλωση είναι ελαφρώς μειωμένη, τα έσοδα με τους σημερινούς υψηλούς φορολογικούς συντελστές θα έπρεπε και πάλι να είναι πολύ αυξημένα, αλλά δυστυχώς εμφανίζονται αρκετά μειωμένα και οφείλεται στο γεγονός ότι αυτά καταλήγουν σε διαφορετικές από τις νόμιμες τσέπες.
Όταν για παράδειγμα ο πελάτης επισκέπτεται καφετέρια ή άλλο κατάστημα κυρίως ποτών και φαγητών και δίδεται στον πελάτη απόδειξη η οποία έχει εκδοθεί πολύ πριν την ώρα επίσκεψης του στο κατάστημα, αυτό σημαίνει ότι η απόδειξη ανήκε σε κάποιο προηγούμενο πελάτη, ο οποίος δεν πήρε την απόδειξη, παρέμεινε στο κατάστημα και έτσι επαναχρησιμοποιήθηκε για τον επόμενο πελάτη και αν δεν την πάρει και ο επόμενος μπορεί να χρησιμοποιειθεί και σε τρίτο πελάτη, δηλαδή με ένα σμπάρο όχι δύο αλλά τρία τρυγόνια.
Δεν ξέρω λοιπόν τι μέτρα πρέπει να εφαρμόσει η Πολιτεία, η οποία όμως πρέπει να γνωρίζει ότι η φοροδιαφυγή στη χώρα μας είναι αρκετά μεγάλη και πρέπει να βρει τρόπους για την αντιμετώπισή της, είτε με την αύξηση των ελέγχων είτε με την υποχρέωση της κράτησης των αποδείξεων είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.
Ο περιοδικός φορολογικός έλεγχος ο οποίος γίνεται από κλιμάκια του ΣΔΟΕ έχει αποδειχθεί ότι δεν είναι αποτελεσματικός, αφού με την άφιξη του κλιμακίου σε μια περιοχή και ιδιαίτερα σε νησιά ή μικρότερες τουριστικές περιοχές, “πέφτει σύρμα” και ενημερώνονται οι πάντες για την άφιξη του καθώς επίσης και για την αναχώρησή του, με αποτέλεσμα να παίρνουν τα μέτρα τους και να είναι απολύτως εντάξει μόνο κατά το χρονικό διάστημα που βρίσκεται το κλιμάκιο στην περιοχή και μετά πάλι γίνεται το “έλα να δεις”.
Με τέτοιους ελέγχους λοιπόν που γίνονται μια φορά τη βδομάδα ή τον μήνα, δεν μπορεί παρά τα αποτελέσματα να είναι πολύ πενιχρά, διότι όταν ο έλεγχος δεν είναι συνεχής και διαρκής, είναι φυσικό και τα έσοδα να είναι αρκετά μειωμένα.
Υπάρχει επίσης και το υπαίθριο εμπόριο, το οποίο είναι εντελώς ανεξέλκτο και σε κάθε στέκι υπάρχει και ένας μικροπωλητής και απόδειξη “μηδέν εις το πηλίκον”.
Με τον τρόπο λοιπόν που αντιμετωπίζεται σήμερα η φοροδιαφυγή, είναι φυσικό να μην έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα και να καλούνται μονίμως οι ίδιοι και οι ίδιοι να βάζουν το χέρι βαθειά στην τσέπη.
* Ο Ιωάννης Ξηρουχάκης είνα πρώην δ/ντής ΕΛΤΑ