Και ενώ ο καιρός ήταν καλός και ο ουρανός αίθριος, ξαφνικά έπεσε ο κεραυνός. Δεν μας έφτανε η ανομβρία που μαστίζει, ως και Νοέμβρη μήνα τις πιο πολλές περιοχές της χώρας μας. Ανακοινώθηκε, την περασμένη Τρίτη, το πλαίσιο συμφωνίας μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας, από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο και τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Το ακανθώδες, αφ’ εαυτού, πρόβλημα, κατήντησε «ακάνθινο στεφάνι».
Ο λόγος είναι ότι πίσω από τον Αρχιεπίσκοπο βρίσκονται οι ουκ ολίγοι 82 ιεράρχες και πίσω από τον πρωθυπουργό βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ, με τις τόσες και τόσες συνιστώσες του, τις τάσεις και τα ρεύματά του. (Αφήνουμε κατά μέρος τους ΑΝΕΛ. Αν αυτοί ήσαν κυβέρνηση, λέμε τώρα… θα είχαμε υποχρεωτικό εκκλησιασμό των σχολείων… ακόμα και όλων «ημών», κατά συνοικία, και αφού απολύσει η θεία λειτουργία, σε παράταξη κατά τετράδες, ή μάλλον κατά τριάδες –λόγω εκκλησίας- στο προαύλιο, με απουσιολόγο, για απουσίες. Άλλη διαφωνία και με αυτό εδώ το κόμμα…).
Και στην περίπτωση των ιεραρχών, ο Θεός πρέπει να μην μείνει στο φιλεύσπλαχνος, αλλά να είναι και απλόχερος στη φώτιση που θα τους δώσει. Στον τόπο μας, «Στους τρεις οι δύο δεν συμφωνούν», φανταστείτε, τώρα, μέσα στους 82 τι σκέψεις και απόψεις υπάρχουν. Όμως, όταν η θεία χάρις είναι παρούσα, όλα λύνονται… Στο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, που είναι κόμμα αριστερό, που κάνει ντεμπούτο για πρώτη φορά ως κυβέρνηση, ορκίζει υπουργούς και πρωθυπουργούς με πολιτικό και όχι με θρησκευτικό όρκο, τι φώτιση χρωστάει για να τους δώσει ο Θεός;
Τα πράγματα είναι μια δόση πιο εύκολα για το ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα, που μέσα στα τρία χρόνια που βρίσκεται στην κυβέρνηση, έχει απαλλαγεί από τα πολύ αριστερόστροφα μέλη του, όπως Λαφαζάνης, Ζωή κ.λπ. χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουν μείνει και μέλη που δεν είναι ιδιαίτερα θρησκευόμενοι (δηλ. καμία σχέση με εκκλησία), με πρώτο και καλύτερο τον πρωθυπουργό μας, που δηλώνει «μη θρησκευόμενος».
Στο σύνολό του, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει «στρογγυλέψει» αρκετά, ξεκίνησε και με την ενίσχυση των εν πολλοίς θεοσεβούμενων αλλά διαφωνούντων με το ΠΑΣΟΚ (πού το θυμήθηκα) και ούτε λίγο, ούτε πολύ, φιγουράρει ως ένα αριστεροκεντρώο (όχι κετροαριστερό) κόμμα, με τη δυναμική του νεοφώτιστου. Παρόλα ταύτα, επειδή η σχέση Εκκλησίας – Πολιτείας δεν αφορά σε συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά στο σύνολο, σχεδόν, του λαού μας, οι προσωπικές μας θέσεις μπορεί και πρέπει να παραμερίζονται, προκειμένου να δοθεί … «μια κάποια λύσις».
Και μπορεί ο αγώνας Εκκλησίας – Πολιτείας να είναι ντέρμπυ, όμως και στα ντέρμπυ γίνονται φάουλ και μάλιστα, μπορεί να είναι και «εκ προθέσεως». Και να το αξιολογήσουμε κατά το δικό μας συμφέρον, μια και … «ο παπάς, πρώτα τα γένια του ευλογεί!». Γιατί δηλ. δεν έλαβαν υπόψη τους την Εκκλησία της Κρήτης; Γιατί δεν είχε προσκληθεί (και μάλιστα από την αρχή) ο Αρχιεπίσκοπός μας; Δεν είμαστε και μικρό νησί, για να δικαιολογηθούν ότι δεν το είδαν και προσπέρασαν…
Η Κρήτη, με τους περίπου 1.000 ιερείς της, υπάγεται απ’ ευθείας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Το ίδιο και η Ρόδος… Λοιπόν; Δικαιολογημένη και η δυσφορία από το Φανάρι, διότι δεν ενημερώθηκε έγκαιρα, αλλά πληροφορήθηκε το γεγονός από τα ΜΜΕ. Επιτρέπονται τέτοιες παραλήψεις; Τι να σου κάμει και η εκ των υστέρων εσπευσμένη επίσκεψη του υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων στο Φανάρι, προς ενημέρωση; Να διορθώσει τα αδιόρθωτα;
Και ενώ την Τρίτη, στην από κοινού παρουσίαση της «συμφωνίας», ο κύριος Ιερώνυμος ευχαρίστησε θερμά τον πρωθυπουργό μας, μετά από τη σύγκλιση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, όπου παρουσία και άλλων ιεραρχών ακούστηκαν κι άλλες απόψεις και επιφυλάξεις, ο αρχιεπίσκοπος «άλλαξε τροπάριο».
Εκτός από το ανακοινωθέν της Συνόδου, ο ίδιος δήλωσε χαρακτηριστικά στα ΜΜΕ, ότι «Υπάρχει διαφορά: άλλο συμφωνία και άλλο πρόθεση να συμφωνήσουμε». Δηλ. δεν υπογράψαμε καμία συμφωνία, αλλά εκφράζεται η αμοιβαία «πρόθεση προκειμένου Εκκλησία και Πολιτεία να καταλήξουν σε μία ιστορική συμφωνία που θα πάρει μορφή νομοθετικής ρύθμισης». Να την τη θεία φώτιση … κι ας μην πιστεύουν κάποιοι στο Άγιο Πνεύμα!
Μου άρεσε ιδιαίτερα το άρθρο 4) στο ανακοινωθέν της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, που λέει: 4) Εκφράζουμε την ικανοποίησή μας, που πλέον ομολογείται από τον Έλληνα Πρωθυπουργό ότι: (α) «αναγνωρίζεται η προσφορά και ο ιστορικός ρόλος της Εκκλησίας στη γέννηση και διαμόρφωση της ταυτότητας του Ελληνικού Κράτους και του Λαού», β) «στόχος είναι να ενισχυθεί η αυτονομία της Ελλαδικής Εκκλησίας έναντι του Ελληνικού Κράτους», (γ) … κ.λπ. Εδώ περνούν από το μυαλό μας δύο τινά: Είτε η Εκκλησία γνωρίζει πράγματα και προβλέπει καταστάσεις, μια που είναι η «ήρεμη δύναμη», αλλά διατυπώνει έτσι τη θέση της, είτε δεν έχει ακούσει προηγουμένως και άλλες δηλώσεις Τσίπρα και μάλιστα … από τη Θεσσαλονίκη!!! Εδώ, θα ήταν απρέπεια να αναφερθούμε σε σχετικά ανέκδοτα…
Τρία είναι τα κύρια σημεία της «συμφωνίας». Το ένα είναι ότι οι κληρικοί δεν θα θεωρούνται πλέον δημόσιοι υπάλληλοι, ωστόσο, το κράτος αναλαμβάνει την υποχρέωση της μισθοδοσίας τους, δίνοντας στην Εκκλησία ~200 εκατομ. ευρώ ετησίως.
Το δεύτερο είναι η αξιοποίηση της περιουσίας της Εκκλησίας, με τη σύσταση κοινής εταιρείας Δημοσίου – Εκκλησίας. Το τρίτο αφορά στη συνταγματική αναθεώρηση, όπου ο πρωθυπουργός διαβεβαίωσε τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο ότι θα διασφαλισθούν οι διακριτοί ρόλοι Εκκλησίας – Κράτους. Στο άρθρο 3 του Συντάγματος αναφέρεται: 1) Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Εκκλησία του Χριστού… κ.λπ. Μια από τις αλλαγές που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, στην παράγραφο αυτή είναι: 1) Η Ελληνική Πολιτεία είναι θρησκευτικά ουδέτερη. Η Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία… κ.λπ. Ναι μεν, αλλά… θρησκευτικά ουδέτερη μια Πολιτεία με 90% ορθοδόξους, πώς γίνεται;