Ο Θεός ευλογεί την Αμερική, αλλά την ημέρα των Θεοφανίων φαίνεται πως την εγκατέλειψε. Η εισβολή των οργισμένων οπαδών του Τραμπ στο Καπιτώλιο την περασμένη Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2021, με πρωταγωνιστές διάφορους ναζιστές, ακροδεξιούς, συνωμοσιολόγους, εθνικοπαράφρονες, αφιονισμένους αντικομουνιστές, αλλά και γραφικούς απίθανους εγχώριους τύπους, φάνταζε απίστευτο για πραγματικό γεγονός που εξελίσσεται στην πρωτεύουσα της κατεξοχήν σύγχρονης υπερδύναμης του πλανήτη!
Οι εικόνες εισβολής στο «ναό» της αμερικάνικης δημοκρατίας, επιχειρούν να συμβάλουν στην απομυθοποίηση ενός πανίσχυρου κράτους και ενός κορυφαίου μηχανισμού, που έχει ταυτιστεί με την ακραία, συστηματική και λειτουργική καταστολή. Συμβάλουν επίσης, στην περιφρόνηση μιας δημοκρατίας που προβάλλεται ως η καλύτερη στον κόσμο!
Είναι η επιτομή του αδιανόητου. Γιατί αδιανόητη είναι η αδράνεια των κορυφαίων μυστικών υπηρεσιών του πλανήτη! Επί τέσσερις ολόκληρες ώρες πολιορκούσαν το αμερικανικό Κοινοβούλιο ένα τσούρμο οργισμένων διαδηλωτών, βγάζοντας ταυτόχρονα selfies με τους αστυνομικούς έξω από το Καπιτώλιο. Εκεί που συνυπήρχε η βλακεία με τη γελοιότητα. Ο διασυρμός με τη γελοιοποίηση. Η παράνοια με την κακογουστιά.
Οι αμερικανοί βίωσαν την εκδίκηση της ιστορίας. Οι εισβολείς στο κοινοβούλιο της Ουάσιγκτον, λες και υποδύθηκαν τον γεωστρατηγικό ρόλο των ΗΠΑ και αναβίωσαν, έστω για λίγες ώρες, τα αναρίθμητα «κατορθώματά τους» στον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη.
Η Αμερική βέβαια, είναι η χώρα των μεγάλων αντιθέσεων. Από τη μια, ευθύνεται για ένα πλήθος δεινών που έχει προκαλέσει σε όλον τον πλανήτη, σπέρνοντας πολέμους, καταστροφές, πόνο και εξαθλίωση και από την άλλη, αποτελεί έναν παγκόσμιο πολιτισμικό πόλο, που έχει καταστεί υπόδειγμα για τις χώρες του Δυτικού Πολιτισμένου Κόσμου.
Ένα υπόδειγμα, που όχι μόνο επηρεάζει αλλά και που καθορίζει τις αντιλήψεις και τις συμπεριφορές των ανθρώπων, μέσα από την επιστήμη, την τεχνολογία, την λογοτεχνία, αλλά και μέσα από τις τέχνες, τη μουσική, το θέατρο, τον κινηματογράφο.
Οι αιματηρές συμπλοκές στο Καπιτώλιο, με πέντε νεκρούς και δεκάδες τραυματίες, που σόκαραν την παγκόσμια κοινή γνώμη, δημιούργησαν βεβαίως ένα κακό προηγούμενο, προτάσσοντας έναν πραξικοπηματικό τύπο πολιτικού ακτιβισμού, με ανεξέλεγκτες τις συνέπειές του, σε ένα ζοφερό και αβέβαιο μέλλον. Η ανασφάλεια που πυροδότησε αυτή η εισβολή, δημιουργεί ένα πλήθος ερωτηματικών για την επόμενη μέρα που θα ξημερώσει στις ΗΠΑ, σε εθνικό και πολιτειακό επίπεδο. Το αβέβαιο «αύριο», φυσικά δεν αφορά τις λίγες μέρες που απομένουν μέχρι τη λήξη της θητείας του Τραμπ, αλλά κυρίως την στάση που θα κρατήσει ο απερχόμενος 45ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, μετά την απομάκρυνσή του από τον Λευκό Οίκο.
Εκεί, στην Άγρια Δύση, δεν είναι καθόλου απίθανο να ξαναδούμε και στο μέλλον το πραξικοπηματικό σκηνικό του Καπιτωλίου να επαναλαμβάνεται, κάθε φορά μάλιστα που κάποια απόφαση του νέου προέδρου Μπάιντεν θα προκαλεί κοινωνικές αντιδράσεις.
Και μπορεί μεν ετούτη τη φορά η πολιτική αναταραχή να προκλήθηκε από την πρόδηλη απροκάλυπτη υποκίνηση του αλαζόνα απερχόμενου προέδρου, όμως στο μέλλον, ακόμα και με την ανοχή του, μπορεί να προκαλέσει εξεγέρσεις και αναστάτωση.
Εξάλλου, είναι γνωστό ότι τα πεδία αντιπαράθεσης είναι σήμερα αναρίθμητα στις ΗΠΑ και μπορούν εύκολα να πυροδοτήσουν επικίνδυνες αντιδράσεις, που οδηγούν σε καταστάσεις εκτός ελέγχου: Τα περιοριστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας που έχει ξεφύγει στη χώρα, η αύξηση των φόρων σε πολιτειακό αλλά και σε ομοσπονδιακό επίπεδο, η διεύρυνση των ανισοτήτων, οι φυλετικές διακρίσεις με τις βίαιες ρατσιστικές επιθέσεις αστυνομικών κατά μαύρων πολιτών, η θανατική ποινή, η νομιμοποίηση των αμβλώσεων, το δικαίωμα της οπλοφορίας, η απαγόρευση της διδασκαλίας στα σχολεία της θεωρίας του Δαρβίνου, αλλά και εσχάτως των κειμένων του Ομήρου, αποτελούν μερικά μόνο από τα πεδία αντιπαράθεσης που μπορούν να εγείρουν πάθη με ανεξέλεγκτες τις συνέπειες.
Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι, αν η έφοδος στο Καπιτώλιο συνιστά έναν μεμονωμένο, στιγμιαίο παροξυσμό του Τραμπ, που του προκάλεσε το ματαιόδοξο συναίσθημα της απώλειας της εξουσίας, ή πρόκειται για μια στάση που υιοθετεί ο απερχόμενος πρόεδρος για το μέλλον, με βασικά χαρακτηριστικά τον εθνικό διχασμό και την ακραία πολιτική πόλωση; Μην ξεχνάμε ότι ψηφίστηκε από 74 εκατομμύρια πολίτες!
Ένα είναι σίγουρο: Το περίφημο «Αμερικάνικο Όνειρο», έχει υποπέσει σε βαθιά κρίση αξιοπιστίας, για την οποία όμως δεν ευθύνεται μόνο ο Τραμπ. Η προσδοκία μιας ατομικής και συλλογικής ευημερίας, την οποία ευαγγελιζόταν και υποσχόταν το «Όνειρο», διαψεύστηκε εδώ και κάμποσα χρόνια, από την οκταετία κιόλας του προέδρου Ρέιγκαν (1981-1989), απογοητεύοντας όλους τους «ονειροπόλους» κατοίκους της αχανούς χώρας.
Ταυτόχρονα, έπαψε πια να λειτουργεί το «Όνειρο» ενοποιητικά, στη χώρα των μεγάλων προκλήσεων και των ετερόκλητων κοινωνιών. Την δυσαρέσκεια των απογοητευμένων, φρόντισαν να εκμεταλλευτούν δεόντως, στην ανατολή του νέου αιώνα, η νέο-συντηρητική τάξη που εμφανίστηκε, μαζί με την ακροδεξιά πτέρυγα των Ρεπουμπλικάνων, δημιουργώντας ένα κλίμα εμφύλιο-πολεμικής αντιπαράθεσης, που κανένας δεν είναι σε θέση να προβλέψει τις συνέπειές του.
Στο ερώτημα, αν σήμερα η δημοκρατία εκβιάζεται ή απειλείται, η απάντηση είναι θετική. Εκβιάζεται και απειλείται, από τις ίδιες τις ματαιόδοξες εκδοχές της. Η κρίση που περνά σήμερα η δημοκρατία, είναι η ίδια η κρίση που χαρακτηρίζει τον αποκαλούμενο «ανεπτυγμένο κόσμο». Εκείνοι που παρατηρούν τους ανθρώπους τους να πεθαίνουν από την πείνα, από τις αρρώστιες ή από τους πολέμους, δεν βλέπουν τα οφέλη καμιάς δημοκρατίας να δίνουν λύση στα δεινά τους…
Το γεγονός ότι, τα πρόσφατα επεισόδια στην Ουάσιγκτον έφεραν την περιπέτεια της δημοκρατίας στην Αμερική, όπως ήταν φυσικό άλλωστε, στο επίκεντρο του σημερινού πολιτικού προβληματισμού, δεν σημαίνει ότι αγνοούμε ταυτόχρονα ή υποτιμούμε, κατά καμία έννοια, την παρακμή της δημοκρατίας σε άλλες περιοχές του κόσμου, όπως είναι η Ευρώπη, η Κίνα, η Ρωσία, η Τουρκία, ή η Αφρική!
Οι όψιμοι επικριτές του Τραμπ στην Ελλάδα και ταυτόχρονα πρώην θαυμαστές του, πλανόδιοι τηλεοπτικοί «μαϊντανοί», υπέρ-προβεβλημένοι φιλελεύθεροι δημοσιολόγοι, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, συνεχίζοντας να ακολουθούν με απόλυτη συνέπεια τον κατήφορο της αξιοπιστίας τους, διαλαλούν τώρα δεξιά κι αριστερά ότι οι ακροδεξιοί οπαδοί του Τραμπ που πρωταγωνίστησαν στην εισβολή στο Καπιτώλιο αποτελούν την αμερικανική εκδοχή του κινήματος των «αγανακτισμένων» στη χώρα μας. Κρίμα για τους ίδιους, αλλά ακόμα πιο κρίμα για εκείνους που τους παίρνουν ακόμη στα σοβαρά.
Η πρόσφατη περιπέτεια της δημοκρατίας στο Καπιτώλιο μπορεί μεν να προκάλεσε σοκ και δέος στην παγκόσμια κοινή γνώμη, όμως δύναται αυτή να αποτελέσει μια καλή αφετηρία σκέψης και προβληματισμού, για να αναλογιστούν κάποιοι τα δεινά που θα μπορούσε δυνητικά να προκαλέσει η οποιαδήποτε ρωγμή στη δημοκρατία μας. Λίγες μέρες μετά την εισβολή, ένας στους πέντε Αμερικανούς και ένας στους δύο Ρεπουμπλικάνους ψηφοφόρους επιδοκιμάζουν την εισβολή. Η συζήτηση αυτή θα έχει μάλλον διάρκεια…
Μπορεί το οργισμένο πλήθος να απομακρύνθηκε από το Καπιτώλιο, μπορεί ο Τραμπ τελικά να εγκαταλείψει τον Λευκό Οίκο, αλλά και τον ίδιο η αλαζονεία του, αλλά όλα όσα τους «γέννησαν» και τους υποκινούν είναι ακόμη εκεί: ο ρατσισμός, ο αποκλεισμός, οι κοινωνικές ανισότητες, οι θεωρίες συνωμοσίας, τα fake news, παραμένουν πάντα εκεί και αποτελούν τους αδιάψευστους μάρτυρες μιας «ανάπηρης» δημοκρατίας.
https://moschonas.wordpress.com