Το 2022 είναι έτος μνήμης, οδύνης, αναστοχασμού και προβληματισμού. Εκατό χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή, μία από τις μεγαλύτερες απώλειες του Ελληνισμού στην ιστορία του και τον εκπατρισμό του από τις πατρογονικές του εστίες, όπου ήταν ριζωμένος επί 3.000 χρόνια. Γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού με χιλιάδες νεκρούς, βιαιότητες, βαρβαρότητες, βιασμούς, βασανισμούς του άμαχου πληθυσμό και 1.000.000 Έλληνες πρόσφυγες οι οποίοι εκπατρίστηκαν. Εχθρική στάση και εγκατάλειψη από τους συμμάχους, Άγγλους, Γάλλους, Γερμανούς, Ιταλούς, γιατί τα συμφέροντά τους είχαν διαφοροποιηθεί.
Και όλα αυτά όταν οι Τούρκοι στην Μ. Ασία ήλθαν το 1070 μ.Χ. ενώ ο Ελληνισμός ήταν εκεί από το 1.000 π.Χ., δηλαδή 2.000 χρόνια πριν. Η λέξη Τούρκος εμφανίστηκε στην ιστορία το 400 μ.Χ., ενώ η λέξη Πανέλληνες χρησιμοποιείται από τον Όμηρο το 750 π.Χ. και ή λέξη Ελλάς από τον δεύτερο μετά τον Όμηρο ποιητή, Ησίοδο 720 π.Χ.
Το έθνος μας από το 1912 μέχρι την Μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή το 1922, ήταν σε συνεχή πόλεμο με τους Τούρκους και τους Βουλγάρους, υπό τη φωτισμένη ηγεσία του Ελευθερίου Βενιζέλου, για την απελευθέρωση της Θεσσαλίας, της Ηπείρου, της Μακεδονίας, της Θράκης, των νησιών του Αιγαίου, της Κρήτη και της περιοχής της Σμύρνης, που είχε ως αποτέλεσμα τον τριπλασιασμό της Ελλάδας, την Ελλάδα των «πέντε θαλασσών και των δύο Ηπείρων».
Πολλοί βλέπουν την ιστορία με απαισιοδοξία και κλαίνε στα ερείπια της χωρίς ελπίδα. Μην ξεχνάμε ότι 400 χρόνια οι Τούρκοι ήταν κατακτητές και δυνάστες των προγόνων μας και όμως τους διώξαμε, παρά τις λογικές προβλέψεις και την αντίθεση των μεγάλων της εποχής. Το δίκαιο και η αλήθεια πάντα στο τέλος επικρατούν.
Οι γνωρίζοντες ιστορία ξέρουν ότι τα πιο απίθανα και ασύλληπτα πράγματα γίνονται πολλές φορές πραγματικότητα, από γενναίους, φιλοπάτριδες, ανιδιοτελείς και διορατικούς ανθρώπους. Πάντα «έχουν οι καιροί γυρίσματα» αρκεί να είμαστε σε θέση να τα αξιοποιήσουμε.
Συγχωρούμε αλλά δεν ξεχνούμε. Η ιστορία πρέπει να γίνεται μάθημα για το μέλλον. Έχουμε καθήκον, χρέος, να θυμόμαστε και τα θετικά και τα αρνητικά. Όταν παθαίνουμε πρέπει να μαθαίνουμε, γιατί «όποιος λησμονεί την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει» κατά το σοφό.