Το πολιτικό τοπίο σήμερα είναι ιδιαίτερα θολό και η αξία των πολιτικών υποτιμημένη. Η αναφορά επομένως στην Ειρήνη Λαμπράκη, που “έφυγε” πριν λίγες μέρες από τη ζωή, ίσως υπενθυμίσει σε πολλούς τι ακριβώς σήμαινε πριν από τριάντα χρόνια πολιτικός με ήθος και αφιέρωση στην υπηρεσία του γενικού καλού. Παραθέτω ορισμένες ψυχρές βιογραφικές πληροφορίες και ακολούθως τις προσωπικές μου επισημάνσεις.
Η Ειρήνη Λαμπράκη γεννήθηκε στα Γιάννενα. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, μετεκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και ειδικεύτηκε στο Εμπορικό Δίκαιο. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα Ιταλικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Περούτζια στην Ιταλία. Μιλούσε γερμανικά, ιταλικά, αγγλικά, γαλλικά.
Ως Υφυπουργός Πολιτισμού για θέματα Απόδημου Ελληνισμού, οργάνωσε συνέδρια για την εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων του εξωτερικού και την ενσωμάτωση των προσφύγων και των παλιννοστούντων. Εισηγήθηκε στον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου και εγκρίθηκε η θεσμοθέτηση του Παγκοσμίου Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού. Στο Εθνικό Κοινοβούλιο, ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ από το 1977 έως το 1989, υπήρξε μέλος της Επιτροπής Νομικών Υποθέσεων του Συμβουλίου της Ευρώπης και Μέλος Κοινοβουλευτικών Επιτροπών Παιδείας, Εργασίας, Πολιτισμού.
Μας συνέδεε στενή φιλία, αφού η αδερφή της είναι πανεπιστημιακή φιλόλογος και ο Γιώργος Παγανός, σύζυγος της αδερφής της είναι από τους διακεκριμένους κριτικούς της λογοτεχνίας, σχολικός σύμβουλος μαζί με άλλους φιλολόγους που κατ’ αξίαν επιλέχθηκαν για να στελεχώσουν τον νέο θεσμό που αντικατέστησε τον επιθεωρητή.
Της οφείλω πολλά. Εκείνη, ως μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ, ήρθε μαζί με τους φίλους Σταύρο Μπένο και Στέφανο Ληναίο και υποστήριξαν το 1990 την υποψηφιότητά μου ως Δημοτικού Συμβούλου. Εκείνη έδωσε μάχη στο Ευρωκοινοβούλιο όταν συνεζητείτο το θέμα να διαχωριστούν οι γλώσσες σε κύριες, λειτουργικές – αγγλικά, γαλλικά,ισπανικά, γερμανικά και σε γλώσσες δεύτερης κατηγορίας.
Ανάμεσά τους και η ελληνική. Στην ομάδα των Ελλήνων φιλολόγων που με πρόσκληση της κ. Λαμπράκη πήγαμε στις Βρυξέλλες, σε ειδική συνεδρίαση στο Ευρωκοινοβούλιο συμμετείχαμε με τον κ. Αντώνη Σανουδάκη. Σχετικός τόμος με τις ομιλίες έχει δημοσιευτεί. Ως ευρωβουλευτής, επίσης, εξέδωσε και τη μελέτη: «Η αρχή της ισότητας των δύο φίλων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Από τη συνθήκη της Ρώμης ως τη Συνθήκη του Άμστερνταμ».
Παράλληλα έδιδε καθημερινά μάχη για την προστασία των ελληνικών αγροτικών προϊόντων. Φυσικά ως επιβράβευση! ο νέος πρωθυπουργός, τότε, δεν ανανέωσε τη συμμετοχή της στη λίστα των υποψήφιων ευρωβουλευτών.
Πολλά χρόνια στο Εθνικό Κοινοβούλιο διακρινόταν πάντα για τις μεστές και τεκμηριωμένες αγορεύσεις της, για την πλούσια γλώσσα και την ποιότητα του πολιτικού λόγου.
Στη μακρόχρονη πολιτική της διαδρομή ουδέποτε απασχόλησε τον Τύπο με παραπολιτικά σχόλια. Δεν τον απασχόλησε, επίσης, όταν ο πολιτικός φορέας που υπηρέτησε πέρασε σε κρίση και εμφανίστηκαν ως αρχηγίσκοι όλα σχεδόν τα κορυφαία στελέχη.
Δεν γνωρίζω τι τελικά διδάσκει τους πολίτες και τους πολιτικούς. Το παράδειγμα της Ειρήνης Λαμπράκη ίσως σήμερα που η κρίση της πολιτικής λειτουργίας καλά κρατεί πιθανόν να μας φωτίσει και να μας βοηθήσει όλους.
Αρκετοί συνδικαλιστές του Αγροτικού Τομέα στο Ηράκλειο έβρισκαν πάντοτε στο πρόσωπό της μια άξια συμπαραστάτη. Ο πολιτικός χώρος στον οποίο ενεργοποιήθηκε είναι σήμερα πιο φτωχός. Προσωπικά αποχαιρετώ μιαν αγαπημένη φίλη που με τίμησε πάντοτε και μου δίδαξε πολλά όχι μόνο με το λόγο της, αλλά και με τη σιωπή της σε κρίσιμες στιγμές που επέλεγε την ομιλούσα σιωπή.
Στους οικείους της Ρένας τα πιο θερμά συλλυπητήρια όλων των φίλων.
Καλό ταξίδι, Ρένα.