Αφορμή για να γραφεί αυτό το κείμενο είναι η προτελευταία πράξη της κατασκευής του νέου αερολιμένα στο Καστέλλι της Πεδιάδος στην Κρήτη. Έχουν ενδιαφέρον οι τελευταίες εξελίξεις και θα πρέπει να αναφερθούν δύο βασικά μειονεκτήματα που αφορούν την κατασκευή αυτού του έργου και τα οποία θα οδηγήσουν τις σκέψεις μου και ακολούθως τα ερωτήματά μου.
Ποτέ δεν δημοσιεύθηκε ούτε και ανακοινώθηκε η υποχρεωτική κατά το νόμο μελέτη βιωσιμότητας και σκοπιμότητας του έργου. Επίσης δεν υπάρχει ακόμα αίτηση χρηματοδότησης του έργου από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Το έργο πρέπει να έχει τουλάχιστον την ανοχή της Ε.Ε. και το γνωρίζουν οι κατέχοντες την εξουσία πολύ καλά.
Στην πρόσφατη απόφαση του υπουργού υποδομών για τον οριστικό ανάδοχο του έργου υπάρχουν δύο αστερίσκοι. Ο ένας αφορά την λειτουργία του αερολιμένα και ο άλλος το εμπορικό κέντρο. Εύλογα το ερώτημα δημιουργείται από μόνο του. Ποιος είναι αυτός που θα τα εκμεταλλευτεί και γιατί γίνεται αυτός ο επιμερισμός;
Τι κρύβεται πίσω από αυτήν την απόφαση; Μήπως είναι συνάρτηση των πρώτων δεδομένων, δηλαδή της βιωσιμότητας αλλά και της χρηματοδότησης του; Μήπως πρέπει να χρησιμοποιηθούν χρήματα μόνο από ιδιώτες; Δηλαδή, μήπως το ποσοστό 45,9 % του δημοσίου ενοικιαστεί ή πουληθεί σε άλλον ιδιώτη, ελληνικών ή ξένων συμφερόντων; Και όλα αυτά για να μην «πάρει χαμπάρι» η Ε.Ε.
Με την απόφαση αυτή φαίνεται να κρατάει στο «περίμενε» η πολιτεία τον ανάδοχο σε σχέση με τα δυο αυτά κομβικά ζητήματα. Στην ουσία αρνείται προς το παρόν να του παραχωρήσει την εκμετάλλευση του αεροδρομίου. Τελικά μήπως μιλάμε για ένα αεροδρόμιο πλήρως ιδιωτικό και μόνο κατ΄επίφαση παρουσιάζεται η συμμετοχή του Δημοσίου;
Μήπως τα πράγματα είναι συμφωνημένα για να πάμε προς τα εκεί με ό,τι συνεπάγεται για το κόστος του αεροδρομίου και των παρεχόμενων υπηρεσιών του; Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το Δημόσιο απαξιοί να απαντήσει στα ερωτήματα των πολιτών του. Σήμερα όμως ο οριστικός ανάδοχος είναι υποχρεωμένος να απαντήσει στις ερωτήσεις και γνωρίζει το γιατί. Ας απαντήσει λοιπόν ποιες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν εκτός από τις θέσεις εργασίας του δικού της «στρατού».
Ας μας πει για τη ρύπανση του περιβάλλοντος, για το εισόδημα που θα χαθεί, για τη ρύπανση του υδροφόρου ορίζοντα, για την αύξηση του χρηματικού κόστους μεταφοράς επίγειας και εναέριας, για την αύξηση του χρόνου των πτήσεων, για την καταστροφή και εξαφάνιση πολλών ιστορικών οικισμών και τέλος ας μας εξηγήσει για ποιους γίνεται αυτό το έργο. Τα ερωτήματα δεν τελειώνουν εδώ, είναι πολλά και μέχρι τώρα αναπάντητα. Οι απαντήσεις, αν υπάρχουν, είναι της λογικής «εμείς αποφασίζομεν, εμείς διατάσσομεν».
Έφτασε η ώρα που οι περιβαλλοντικές ευαισθησίες των πολιτών όλης της Κρήτης και όχι μόνο θα πρέπει να βρεθούν στις επάλξεις. Είναι καθήκον όλων μας η σωτηρία της Πεδιάδας.