Είναι το ίδιο γαρύφαλλο που κρατούσε ο Νίκος Μπελογιάννης στο στρατοδικείο και το ζωγράφισε ο Πικάσο, το έκαναν ποιήματα ο Ελυάρ, ο Χικμέτ και ο Ρίτσος.
Το ίδιο που αφήνουν τα παιδιά στο μνημείο του Πολυτεχνείου, στην Καισαριανή, που το κρατούν οι εργάτες, στη διαδήλωση στην διεκδίκηση στην απεργία. Το ίδιο γαρύφαλλο και πάντα κόκκινο σήμα κατατεθέν, των λαϊκών αγωνιστών.
Είναι το σήμα κατατεθέν της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ, σε όλη την Ελλάδα, σε όλους τους Δήμους και Περιφέρειες.
Μια λαϊκή παράταξη, που δεν κρύβεται πίσω από το δάκτυλο της που αφήνει στην άκρη το αφήγημα του μεταπολιτίκ, του υποκριτικού δήθεν ακομμάτιστου του νέου και του ανεξάρτητου -των άλλων παρατάξεων- που εντωμεταξύ στα ψηφοδέλτια τους, συνυπάρχουν, όλοι εκείνοι που στο παρελθόν υπηρέτησαν πολύ καλά το σύστημα μέσα από θέσεις κλειδιά του Δήμου και της Περιφέρειας. Μια λαϊκή παράταξη, που βγαίνει θαρρετά στον λαό και λέει, είμαστε ΚΚΕ.
Που στα ψηφοδέλτια της σε όλη την Ελλάδα θα βρείτε έντιμους λαϊκούς αγωνιστές, πρωτοπόρους ταξικούς συνδικαλιστές, αυτοαπασχολούμενους, φτωχούς αγρότες, γυναίκες μαχήτριες, φοιτητές, εργαζόμενη νεολαία, μέλη και στελέχη του κόμματος, φίλους και φίλες αλλά και έντιμους δημοκράτες αγωνιστές.
Όλους μας διακρίνει η αγάπη μας για το λαό – ανεξάρτητα ποιοι είναι μαζί μας ή όχι, ποιοι μας ψήφισαν ή δεν μας ψήφισαν -οι μακρόχρονοι αγώνες, κάτω από αντίξοες συνθήκες, στην απεργία, στην διαδήλωση, στα εργοστάσια, τα μεγαλοξενοδοχεία στα μεγαλομάγαζα των πολυεθνικών, για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, καλυτέρους μισθούς και καλύτερα μεροκάματα, έχοντας πάντα από πάνω μας την δαμόκλειο σπάθα της απόλυσης, ανάλογα με τις ορέξεις των μεγαλοεργοδοτών.
Κόντρα στην αντίληψη που λέει, ότι οι Δήμοι και οι Περιφέρειες πρέπει να ασχολούνται, με τις λακκούβες και τους δρόμους, αλλά με τα πραγματικά προβλήματα των πολλών και όχι των λίγων.
Οι εκλεγμένοι περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι, έδωσαν και δίνουν μάχες για τα πραγματικά λαϊκά προβλήματα, βρέθηκαν και βρίσκονται πάντα στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση των λαϊκών οικογενειών, των ανθρώπων του μόχθου, εκείνων που παράγουν τον πλούτο αλλά τον καρπώνονται άλλοι.
Βρέθηκαν στη πρώτη γραμμή υπερασπιζόμενοι ένα σύγχρονο ΕΣΥ με πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια, καθολική φροντίδα υγείας, με γενναία χρηματοδότηση από την κεντρική εξουσία, για σύγχρονους παιδικούς σταθμούς για όλα τα παιδιά χωρίς διακρίσεις, σύγχρονα σχολεία, με δεκατιανό για όλους, μείωση των δημοτικών τελών στις λαϊκές οικογένειες και αύξηση αντίστοιχα, στις μεγάλες επιχειρήσεις, δραματική μείωση του κυβικού στο νερό, καμία διακοπή από χρέος και μάλιστα χωρίς προειδοποίηση, τέρμα στο χαράτσι στον εργολάβο των 50 ευρώ για επανασύνδεση.
Βρέθηκαν μπροστά μαζί με το λαό στις φωτιές, στις πλημμύρες, βοηθώντας τον κόσμο, που έχασε το βιός του. Από την Αλεξανδρούπολη μέχρι τη Ρόδο, με τις φωτιές, από την Αττική μέχρι τον Θεσσαλικό Κάμπο στις πλημμύρες, μετρώντας τις πληγές και τον ανείπωτο πόνο, κάνοντας πράξη την ομορφιά του οργανωμένου αγώνα, ,της ταξικής πάλης και της Αλληλεγγύης. Εδώ στην Κρήτη στα Χανιά, με τις πλημμύρες και στην Αγία Πελαγία, στους σεισμούς στο Αρκαλοχώρι και στα γύρω χωριά.
Οι εκλεγμένοι περιφερειακοί σύμβουλοι της Λαϊκής Συσπείρωσης έδωσαν μάχες μέσα και έξω από τα συμβούλια, μαζί με το λαό για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για όλες τις ανάγκες, για μικρά και μεσαία έργα με αυτεπιστασία, την καθαριότητα, το πράσινο, χωρίς εργολάβους, υπογειοποίηση του ΒΟΑΚ στο κομμάτι, που κόβει την πόλη στα δυό, χωρίς διόδια.
Αντιστέκεται στην παράδοση του Αεροδρομίου Καζαντζάκης, αυτού του φιλέτου χρυσάφι στο ΤΑΥΠΕΔ και ξεπούλημα του σε ιδιώτες αντί πινακίου φακής. Εχει προτείνει την αξιοποίηση του από τον Δήμο ή την Περιφέρεια, με γενναία χρηματοδότηση από το κράτος, για σύγχρονος παιδικούς σταθμούς, σύγχρονα σχολεία, χώρους αναψυχής, για τη νεολαία.
Το πολιτιστικό κέντρο που κόστισε εκατομμύρια στους εργαζόμενους, να γίνει πόλος έλξης, για όλες τις καλλιτεχνικές ομάδες και καλλιτεχνικά σωματεία, είσοδος ελεύθερη ή με χαμηλό εισιτήριο, για παραστάσεις επιπέδου.
Δωρεάν παραχώρηση όλων των χώρων για ερασιτεχνικές καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, σε όλους τους φορείς της πόλης.
Αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά έργα για την θωράκιση της πόλης και του νησιού, για να μην θρηνήσουμε κι εμείς θύματα στο μέλλον, για να μην χαθούν σπίτια και λαϊκές περιουσίες Αντισεισμική προστασία, με ενδελεχή έλεγχο όλων των σχολικών κτηρίων και δημόσιων υποδομών.
Οι άλλες παρατάξεις μάς μιλάνε για ανάπτυξη και μάλιστα πράσινη ανάπτυξη και ψηφιακή μετάβαση. Να γεμίσουμε φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες, για τα κέρδη των ομίλων ενέργειας πληρώνοντας πανάκριβα το ηλεκτρικό ρεύμα. Αξιοποίηση ευρωπαϊκών κονδυλίων, ΕΣΠΑ, ΤΑΜΕΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, με τα αιματοβαμένα πλεονάσματα από τον ιδρώτα των φτωχών. Μιλάνε για διεκδίκηση κονδυλίων, χωρίς το λαό, βασικό μοχλό πίεσης κ.λπ. Αποσιωπούν το γεγονός ότι τα ευρωπαϊκά κονδύλια και το ταμείο ανάπτυξη, προορίζονται μόνο για έργα που έχουν ανταποδοτικότητα, με βάση την ανάλυση κόστους – οφέλους της ΕΕ και όχι με βάση τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες.
Έτσι έχουμε έργα βιτρίνας και καλλωπισμού του κέντρου, χωρίς χωροταξικό σχεδιασμό, πολιτική προστασία, πρόσβαση στο κέντρο, σε περίπτωση πυρκαγιάς ή πλημμύρας. Η κατασκευή υπόγειου πάρκινγκ, με βάση την μελέτη Τομπάζη του 1998 που θα έλυνε ένα μέρος από το μεγάλο πρόβλημα του παρκαρίσματος, έμεινε στα χαρτιά, γιατί καμία δημοτική αρχή δεν διεκδίκησε τα ανάλογα κονδύλια, κρατικής επιχορήγησης.
Κανένα έργο υποδομής στις λαϊκές συνοικίες, ιδιαίτερα στο δυτικό πολεοδομικό κέντρο, που δεν κτίστηκε ούτε ένα σχολείο, ούτε ένας παιδικός σταθμός, ούτε μια παιδική χαρά, ούτε ένα κέντρο αρωγής των ηλικιωμένων.
Είκοσι χρόνια έχει να κτιστεί σχολείο στο Ηράκλειο, οι παιδικοί σταθμοί αυτοί που υπάρχουν και δεν φτάνουν, τα παιδιά μας στεγάζονται σε κοντέινερς, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την υγεία τους, ενώ φέτος πάνω από 2.500 παιδιά και βρέφη, θα βρεθούν εκτός βρεφονηπιακών σταθμών, αναγκάζοντας τους φτωχούς οικογενειάρχες να πληρώνουν αδρά ιδιωτικούς σταθμούς κάνοντας δυο και τρεις δουλειές κάθε μέρα.
Αυτό δεν είναι ΖΩΗ, είναι ανάγκη και καταναγκασμός για επιβίωση.
Είναι σκλαβιά και ανείπωτος πόνος το μεγάλο «ΑΧ πώς θα τα βγάλω πέρα».
Δεν αξίζει τέτοια ζωή, όχι, δεν αξίζει.
Καιρός να βγούμε μπροστά χέρι χέρι με την Λαϊκή Συσπείρωση, με το ΚΚΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ, εκλέγοντας όσο πιο πολλούς περιφερειακούς και δημοτικούς συμβούλους, για μαχητική λαϊκή αντιπολίτευση ή ακόμη και να κερδίσουμε Δήμους και Περιφέρειες, όπως στην Πάτρα με τον Κώστα Πελετίδη ,που έγινε σύμβολο και σημείο αναφοράς από φίλους και αντιπάλους, γιατί έτσι έχουμε μάθει να αγωνιζόμαστε, με σταθερές αξίες και ιδανικά, έχοντας πάντα κατά νου, αυτά τα λόγια παρακαταθήκη της απολογίας του Νίκου Μπελογιάννη:
“Αγωνιζόμαστε χωρίς να γνωρίζουμε ύπνο, χωρίς να γνωρίσουμε ξεκούραση, για να προλάβουμε την αυγή και το αύριο, να ανοίξουμε νέους δρόμους και εποχές, στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων”.
Αυτή την Κυριακή – πάμε αλλιώς – πρέπει οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι του μόχθου, εκείνοι που δεν αντέχουν την κοροϊδία άλλο, να πούνε φτάνει πια, ψηφίζουμε μαζικά ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ, να τους τρομάξουμε να βγουν πολλά, χιλιάδες ψηφοδέλτια με το γαρύφαλλο, δεκάδες λαϊκοί σύμβουλοι και δήμαρχοι, να χαμογελάσουν οι ταπεινοί οι λαϊκές γειτονιές, οι άνθρωποι του μόχθου.
Μέχρι την ανατροπή αυτής της βαρβαρότητας και σαπίλας, που λέγεται καπιταλισμός, με τα μέσα παραγωγής στα χέρια των εργαζομένων και όχι των λίγων κηφήνων. Για μια άλλη κοινωνία, βασισμένη στο δίκιο και στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ικανοποιώνταςτις ανάγκες των πολλών και όχι των λίγων. Για να ΑΝΘΡΩΠΕΨΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
* Ο Μανόλης Βριθιάς είναι υποψήφιος διαμερισματικός σύμβουλος, στο τρίτο δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Ηρακλείου, με τη ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ και επι κεφαλής τον Δημήτρη Δουλουφάκη