Έβαλαν μπροστά τα τρακτέρ, κατέβηκαν πάλι στους δρόμους.
Από την Κρήτη μέχρι τον Έβρο.
Αγρότες, κτηνοτρόφοι, μελισσοκόμοι, όλοι στα όρια της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Έστησαν τα μπλόκα τους, οδήγησαν 15 ώρες για να παρατάξουν τα τρακτέρ στο Σύνταγμα.
Χωράφια, ακόμη πλημυρισμένα από τα νερά του Ντάνιελ στη Θεσσαλία, μηχανήματα, σπίτια, ζώα, όλα ακόμη μέσα στη λάσπη.
Αποζημιώσεις, μόλις στο 35% των πληγέντων οι υπόλοιποι στις καλένδες.
Ρέυμα, πετρέλαιο, φόροι στο Θεό, όπως στην ακρίβεια που έχει γίνει μάστιγα στις λαϊκές οικογένειες.
Εκείνοι που παράγουν όλο τον πλούτο του πρωτογενή τομέα, το φαϊ και το ψωμί που τρώμε, εκείνοι πληρώνονται τον κόπο τους φτηνά κι εμείς πληρώνουμε την ίδια τη ζωή μας πανάκριβα.
Ένα μήνα τώρα στα μπλόκα, να κοιμούνται στα τρακτέρ, όχι μόνο να υπερασπίσουν το βιός τους, μα να εξασφαλίσουν και το δικό μας το φαϊ.
Όχι, δεν ζητιανεύουν τα αυτονόητα, ζητάνε. Φτηνό ρεύμα, πετρέλαιο απαλλαγμένο από τους ειδικούς φόρους – όπως στους εφοπλιστές- φτηνά, εφόδια και λιπάσματα. Αυστηρό έλεγχο των τιμών από το χωράφι, μεταποίηση και ράφι. Κατάργηση της νέας ΚΑΠ, επαναδιαπραγμάτευση με βάση τις ανάγκες, της ζωικής και αγροτικής παραγωγής και όχι της πράσινης ανάπτυξης και των ΑΠΕ.
Η κυβέρνηση με κροκοδείλια δάκρυα, δηλώνοντας την «αγάπη της» στους αγρότες, πέταξε λίγα ψίχουλα στο τραπέζι, υποδέχτηκε τους αγρότες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αλλά το βαρέλι, λέει, όσο κι αν ξύνει τον πάτο του, δεν έχει, λέγοντας ότι αυτά είναι τα δημοσιονομικά της χώρας, δεν επιτρέπουν κάτι περισσότερο.
Δημοσιονομικά της χώρας είναι τα ματωμένα πλεονάσματα από τα χαράτσια και τις φοροεπιδρομές στους εργαζόμενους, τη φτωχή αγροτιά, τις μικρές και μικρομεσαίες οικογενειακές επιχειρήσεις.
Είναι από την αφαίμαξη του πλούτου που παράγει η εργατική τάξη και εργαζόμενοι, τα δισεκατομμύρια των καθαρών κερδών από την υπερεκμετάλευση, της υπεραξίας από την καταστρατήγηση όλων των εργασιακών, συνδικαλιστικών και ατομικών δικαιωμάτων των ανθρώπων του μόχθου και της δουλειάς.
Για να συσσωρεύεται ολοένα και περισσότερος πλούτος στα χέρια των λίγων.
Από το χωράφι ως το σούπερ μάρκετ, τριάντα και σαράντα φορές πάνω οι τιμές, τα λαϊκά νοικοκυριά, υποφέρουν, να μην φτάνει ο μισθός του μήνα έστω και για τα αναγκαία.
Με ενοίκιο του 47% ενός μισθού, με ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, να φτάνει μόνο για δεκαεννιά μέρες, με γονείς που τρέχουν πανικόβλητοι για δεύτερη και τρίτη δουλειά, όσοι μπορούν, για να τα βγάλουν πέρα, το μπούλινγκ στα σχολεία και η εφηβική παραβατικότητα έχουν πάρει τεράστιες διαστάσεις, με άγριους ξυλοδαρμούς, μαχαιρώματα και ληστείες.
Η υπερεντατικοποίηση της δουλειάς, η ανάγκη για δυο και τρεις δουλειές τη μέρα έχουν σπάσει την κοινωνική και οικογενειακή συνοχή.
Στα σχολεία όχι μόνο δεν καλύπτονται από καθηγητές, αλλά δεν έχουν ούτε ψυχολόγους, ούτε κοινωνικούς λειτουργούς, να σκύψουν πάνω στα προβλήματα και να βοηθήσουν τα νέα παιδιά μαθητές.
Βασικές ελλείψεις στη λαϊκή κατοικία, με τα ενοίκια στα ύψη και με χιλιάδες κλειστά διαμερίσματα που δεν μπορούν να ανακαινιστούν λόγω μεγάλου κόστους, ή όσα ανακαινίζονται, ενοικιάζονται με το σύστημα AIRBNB.
Τα νέα ζευγάρια δεν κάνουν παιδιά, από φόβο, έλλειψη ασφάλειας, χρημάτων και μόνιμης δουλειάς.
Tα νοσοκομεία μας απαξιωμένα, με δεκάδες χιλιάδες ανεκτέλεστα χειρουργεία, η κυβέρνηση αντί να προσλάβει γιατρούς και υγειονομικό προσωπικό μεταφέρει το πρόβλημα στα απογευματινά χειρουργεία, έναντι αμοιβής, παρά την κατηγορηματική άρνηση των γιατρών, αφού τα προβλήματα προκύπτουν από την απαξίωση του ΕΣΥ, τις βασικές ελλείψεις σε ιατρικό και υγειονομικό προσωπικό.
Στο Βερολίνο, στο Παρίσι, στο Άμστερνταμ, στο Βουκουρέστι, στη Βαρσοβία, σχεδόν σε όλες τις χώρες της ΕΕ, οι αγρότες είναι στους δρόμους.
Η νέα ΚΑΠ που περιορίζει την παραγωγή με πρόσχημα την πράσινη ανάπτυξη, οι πανάκριβες τιμές στα εφόδια, καύσιμα, ηλεκτρική ενέργεια δίνει την δυνατότητα τεράστιων κερδών στα μεγάλα μονοπώλια σούπερ μάρκετ και προώθησης προϊόντων στην αγορά, όπως επίσης και οι μονοπωλιακοί όμιλοι των ΑΠΕ, τόσο με την καταστροφή γόνιμης γης.
Περίσσεψε η «αγάπη» των κυβερνώντων, μα και των άλλων αστικών κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Περίσσεψε η αγάπη της ΕΕ για τους αγρότες, κάποιοι μίλησαν για αναθεώρηση της ΚΑΠ.
Όχι δεν περίσσεψε καθόλου μα καθόλου αγάπη, απλά περίσσεψε μπόλικος θυμός και αγανάκτηση από τους αγρότες που οργανωμένα πάλευαν για την ιδία τους την ύπαρξη, οι εργαζόμενοι που έσμιξαν μαζί τους από τη μια και από την άλλη ο φόβος των λίγων για την εξουσία τους.
Και αυτά περισσεύουν και με τον αγώνα των υγειονομικών, των εκπαιδευτικών, για ένα καλύτερο ΕΣΥ, ένα Καθολικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Αυτά περισσεύουν, σε όλα τα λαϊκά νοικοκυριά, τους αυτοαπασχολούμενους, τους ανθρώπους του μόχθου.
Περίσσεψε η συκοφαντία για το φοιτητικό κίνημα, μα περίσσεψε και περισσεύει ο αγώνας όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ενάντια σε ό,τι απαξιώνει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ζωή. Ακριβώς όπως έγινε και με το έκτρωμα νόμο για γάμο και την τεκνοθεσία των ομοφυλοφίλων ζευγαριών. Ξαφνικά έπιασε ο πόνος, τους καπιταλιστές για ίσα δικαιώματα!
Ένα νόμο, που θα κάνει κάποιους πλούσιους, μεγάλα μαιευτικά συγκροτήματα και θα εκμεταλλεύεται ενοικιαζόμενες φτωχές γυναίκες σαν παρένθετες μητέρες. Όχι για να ικανοποιήσουν μια ανθρώπινη, φυσική ανάγκη, την ανθρώπινη ζωή, εκεί που για διάφορους πάλι φυσικούς νόμους, δεν μπορεί να επιτευχθεί. Αλλά παιδιά κατά παραγγελία και μάλιστα με την επιθυμία να έχει το ίδιο DNA, χρώμα, ιδιαίτερο κάλλος κλπ. Αυτό τον τρόπο τον λένε ελευθερία επιλογής, τον ονομάζουν ισότητα και προοδευτισμό!
Το να έχω ίση δουλειά για ίση αμοιβή, οκτάωρο και καλές συνθήκες δουλειάς, να μην τρέμω τον μπαμπούλα της ανεργίας, να έχω καλό σχολειό, καλή υγειονομική περίθαλψη, ατομικές, προσωπικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες που με νόμους μού αρνείται το καπιταλιστικό σύστημα, δεν είναι δικαίωμα.
Οι ΛΟΑΤΚΙ κοινότητες είναι αταξικές; Δεν υπάρχουν άνεργοι, μισθωτοί, εργαζόμενοι, άνθρωποι του μόχθου, νέα παιδιά με όνειρα και ανάγκες για ζωή, δεν υπάρχουν πλούσιοι και λεφτάδες; Ποιοι από αυτούς θα μπορούν να υιοθετήσουν ή να τεκνοθετήσουν παιδιά με παρένθετο τρόπο; Μόνο οι πλούσιοι, μόνο αυτοί που θα έχουν να διαθέσουν αρκετά χρήματα, θα μπορούν.
Γιατί προσπαθούν να μας πείσουν ότι στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα είναι κάτι το ξεχωριστό, ότι εκεί δεν υπάρχουν ταξικές αντιθέσεις;
Μα ακριβώς γιατί το καπιταλιστικό σύστημα θέλει να παρουσιάσει σαν προοδευτικό αυτό που είναι βαθιά αντιδραστικό, γιατί όχι μόνο δεν παίρνει σοβαρά την ανάπτυξη και προστασία των παιδιών, που χρειάζονται την φυσική παρουσία και των δυο φυσικών γονέων, πατέρα και μητέρας, αλλά δημιουργεί ακόμη πιο βαθιές ταξικές αντιθέσεις, με το «όλα πουλιούνται, όλα αγοράζονται».
Σήμερα η μεγάλη απεργία, σήμερα και η θλιβερή επέτειος από το τραγικό έγκλημα στα Τέμπη.
Δεν είναι τυχαίο που τα ταξικά εργατικά συνδικαλιστικά και ομοσπονδίες αποφάσισαν αυτή την μέρα για την μεγάλη πανελλαδική απεργία, απούσης
βέβαια της ΓΣΕΕ και των ξεπουλημένων της.
Ένα χρόνο τώρα και παρά την καθυστέρηση τη συγκρότηση της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής, τα αστικά κόμματα και κυρίως η κυβέρνηση προσπαθούν να τα κουκουλώσουν, να αποκρύψουν τις διαχρονικές ευθύνες τους και τις ευθύνες της ΕΕ για τις ιδιωτικοποιήσεις στους σιδηροδρόμους, με περιορισμούς σε μάρτυρες και γεγονότα.
Οι μαρτυρίες και μόνο των συγγενών των θυμάτων, αλλά και των συνδικαλιστών και των σωματείων των εργαζομένων οι συγκεκριμένες καταγγελίες που είχαν κάνει δέκα μέρες πριν το δυστύχημα, καταδεικνύουν το μεγάλο έγκλημα που έγινε για τα κέρδη των λίγων.
Η εργατική τάξη σήμερα σηκώνει τις αιματοβαμμένες σημαίες των διαχρονικά νεκρών της, τιμάει τα θύματα των νεκρών στα ΤΕΜΠΗ και ταυτόχρονα κραυγάζει και διεκδικεί. Αντί τα κέρδη τους οι ζωές μας. Δεν υπάρχει πόλη στην Ελλάδα που να μην απεργεί.
Η εργατική τάξη χέρι χέρι με την αγροτιά κτίζει βήμα βήμα την μεγάλη λαϊκή συμμαχία για την μεγάλη ανατροπή.
Στην πόλη μας για άλλη μια φορά το ΕΚΗ εκτός γεγονότων και σε πείσμα των καιρών οι εργαζόμενοι με τα πρωτοπόρα ταξικά συνδικάτα αποφάσισαν, απεργία και συγκέντρωση στις 10.00 το πρωί στην πλατεία Ελευθερίας.
Ας μην τους αφήσουμε να γελάσουν σε βάρος μας, ας πάρουμε σοβαρά στα χέρια μας, την υπόθεση της απεργίας, μας τέλειωσαν οι σωτήρες, αν δεν σώσουμε εμείς τους εαυτούς μας, κανείς εμάς δεν πρόκειται να σώσει.