…Κι ήρθε η Άγια ώρα της απελευθέρωσης, με απελευθερωμένο το 70% της επικράτειας από τον λαϊκό στρατό- τον ΕΛΑΣ- με εκλεγμένη δημοκρατική κυβέρνηση στις ελεύθερες περιοχές- κυβέρνηση του βουνού και λαϊκούς αντιπροσώπους- όπου για πρώτη φορά ψήφιζαν οι γυναίκες και οι νέοι 18 χρ. με λαϊκή αυτοδιοίκηση σε πόλεις και χωριά, ο λαός μας, έγραφε ξανά την ιστορία, ένα καινούργιο έπος, με τέτοιες δημοκρατικές ελευθερίες που για πρώτη φορά εφαρμοζόταν στην πράξη. Ένα έπος παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους σκλαβωμένους λαούς του κόσμου.
Με την υποχώρηση των Γερμανών από την Αθήνα, το ΕΑΜ με το ΚΚΕ μπορούσε να καταλάβει και την εξουσία, κανείς δεν μπορούσε να το εμποδίσει. Είχε την συντριπτική πλειοψηφία του λαού με το μέρος του, τον λαϊκό στρατό, έλεγχε σχεδόν όλη την επικράτεια.Το ΚΚΕ έχοντας τις δεσμεύσεις των συμφωνιών του Λιβάνου και της Γκαζέρτας και στα πλαίσια της στρατηγικής των σταδίων, που ήταν κυρίαρχη στα πλαίσια του Κομμουνιστικού κινήματος της εποχής, συμμετείχε στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας, τιμώντας την υπογραφή του. Κυριαρχούσε τότε η άποψη ότι «μέσα από την πάλη κατά του μοναρχοφασισμού θα οδηγηθούμε στη δημοκρατική επανάσταση και μετά στο σοσιαλισμό».
Άποψη, που από τα ίδια τα γεγονότα που ακολούθησαν μετά την Βαρκιζα,- λευκή τρομοκρατία, βασανισμοί, βιασμοί γυναικών, δολοφονίες αγωνιστών, διαψεύστηκε παταγωδώς.
Δυστυχώς τα αστικά κόμματα με επικεφαλής τον Γεώργιο Παπανδρέου της περιβόητης κυβέρνησης Εθνικής ενότητας, είχαν άλλα στο μυαλό τους, δεν τίμησαν, τις συμφωνίες και τις υπογραφές τους. Μαζί τους για στήριξη, έφεραν και τον Αγγλικό στρατό να αποβιβάζεται στον Πειραιά, ένα νέο στρατό κατοχής.
«…Κρατήστε τους γιους σας μες στο σπίτι, μανάδες της Αθήνας! Ή ανάψτε γι’ αυτούς
ένα κερί: απόψε το βράδυ, ο Γέρος της Ντάουνιγκ στριτ σας φέρνει πίσω, το βασιλιά σας…».
(Μπ. Μπρεχτ)
Η αστική τάξη της χώρας μας δεν ήθελε τον ομαλό δημοκρατικό δρόμο, ήθελε την σύγκρουση από την αρχή, μόνο που τώρα είχε του Άγγλους μαζί της και όλους τους μοναρχοφασίστες.
Η απόφαση όμως του Σκόμπυ για την μονομερή διάλυση του ΕΛΑΣ χωρίς την διάλυση αντίστοιχα, όλων των παραστρατιωτικών οργανώσεων που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς καταχτητές, της ορεινής ταξιαρχίας και του ιερού λόχου, και δημιουργία ενός νέου ενιαίου εθνικού στρατού με 50% από ΕΛΑΣίτες όπως είχε προσυμφωνηθεί, δεν άφηναν περιθώρια, χωρίς αντίδραση.
Έτσι το ΕΑΜ στης 3 του Δεκέμβρη καλεί το λαό της Αθήνας, σε πορεία και διαδήλωση στο Σύνταγμα για την προάσπιση των βασικών δημοκρατικών ελευθεριών, για την ανόρθωση της χώρας, για το ψωμί, την Ειρήνη και την πραγματική ελευθερία.
Η διαδήλωση πνίγεται στο αίμα, από τις ταράτσες των ξενοδοχείων Μεγάλη Βρετανία και King George οι χωροφύλακες πυροβολούν αδιάκριτα. Η ειρηνική διαδήλωση του λαού της Αθήνας πνίγεται στο αίμα, 21 νεκροί και 40 τραυματίες.
Την ίδια μέρα στο Φάληρο αποβιβάζονται 6.000 Βρετανοί στρατιώτες με βαρύ οπλισμό.
Η διαδήλωση περιφρουρείται από τον εφεδρικό ΕΛΑΣ. Νέο χτύπημα, 40 νεκροί και 70 τραυματίες. Κι ακολουθεί η εποποιία των 33 μερόνυχτων. Με δυο εγγλέζικες μεραρχίες να καταφτάνουν στην Ελλάδα για να πνίξουν το λαϊκό κίνημα.
Επί τριάντα τρείς μέρες, οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές ενεργούσαν στην Αθήνα «ως σαν να είναι κατεχόμενη πόλη».
Επί τριάντα τρεις μέρες ισοπέδωναν την Αθήνα με τα τάνκς, τα αεροπλάνα και τους όλμους τους, προσπαθώντας να γονατίσουν, τον αδούλωτο λαό της.
Τριάντα τρεις μέρες, οι γειτονιές τη Αθήνας, ο εργατικός Πειραιάς, η ηρωική Καισαριανή, η Κοκκινιά, η Καλλιθέα όλος ο λαός της Αθήνας έδινε την μεγάλη μάχη, ενάντια σε μια δεύτερη κατοχή, αλλά και ενάντια στην ντόπια αστική τάξη και τα σχεδία της, ενάντια σε κάθε τι προοδευτικό και δημοκρατικό. Ακολούθησε η Βάρκιζα, ο αφοπλισμός του ηρωικού ΕΛΑΣ, η λευκή τρομοκρατία, ο πόνος, η εξόντωση ολόκληρων ΕΑΜιτών οικογενειών, τα έκτακτα στρατοδικεία, οι βιασμοί γυναικών αγωνιστών.
Τα εκτελεστικά αποσπάσματα, οι φυλακίσεις, οι εξορίες, τα βασανιστήρια, το σπρώξιμο στον Εμφύλιο, ο ηρωικός ΔΣΕ και η τρίχρονη εποποιία του, η αναγκαστική προσφυγιά στην ξενιτιά, το μετεμφυλιακό κράτος, με τις συνεχείς διώξεις, τα κολαστήρια της Μακρονήσου, της Γυάρου. Όλα μα όλα, για ένα και μόνο σκοπό, να ξεκαθαρίσουν μια και καλή με το ΕΑΜ, να συκοφαντήσουν να λοιδορήσουν, και να εξαφανίσουν το μόνο αντιστασιακό κίνημα, που μπορούσε να βάλει φραγμό στα σχέδια τους, να γίνει η χώρα έρμαιο στα χέρια των τότε Άγγλων και μετέπειτα Αμερικάνων Ιμπεριαλιστών.
Έρμαιο στα χέρια του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου με υφαρπαγή του μεγάλου ορυκτού πλούτου και των πρώτων υλών, ικανών που θα μπορούσαν να κάνουν την πατρίδα μας, μια ανεπτυγμένη βιομηχανικά χώρα. Έρμαιο στα χέρια, των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών, για να κάνουν την χώρα μια απέραντη στρατιωτική βάση, ενάντια σε κάθε λαό που θα ξεσηκωνόταν, αλλά κυρίως, ενάντια στην τότε Σοβιετική Ένωση και τις νεαρές λαϊκές δημοκρατίες της Ευρώπης.
Σήμερα, η χώρα μας παραμένει μια χώρα βαθιά μπλεγμένη στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, με απώτερο στόχο την αναβάθμιση της ελληνικής αστικής τάξης στην περιοχή σε ανταγωνισμό με την τούρκικη, – με συμμετοχή της στα επικίνδυνα ενδοϊμπεριαλιστικά παιχνίδια. Παιχνίδια, όπως του πολέμου στην Ουκρανία, στήριξη της Σιωνιστικής κυβέρνησης του Ισραήλ, που σφάζει και γενοκτονεί τον Παλαιστινιακό λαό. Μια πατρίδα διάσπαρτη με Αμερικάνικες βάσεις και με τα αστικά κόμματα να δίνουν γη και ύδωρ στους ιμπεριαλιστές, και πλήρη ασυλία στο στρατιωτικό τους προσωπικό.
Με στρατιωτικές δαπάνες που θα αγγίξουν φέτος το 4% του ΑΕΠ, δηλαδή περίπου 9 δισ. υρώ με όπλα, όχι για την άμυνα της χώρας, αλλά τις ανάγκες του ΝΑΤΟ. Μια πατρίδα, με ένα ΕΣΥ αποδιοργανωμένο, απαξιωμένο και με νοσοκομεία, έτοιμα να κλείσουν, από έλλειψη προσωπικού, με ραντεβού για εξετάσεις που ξεπερνούν τους τέσσερις μήνες και χειρουργεία, που αν δεν πληρώσεις, θα πεθάνεις, αφού οι λίστες ξεπερνούν το εξάμηνο. Με μισθούς πείνας, με ακρίβεια, ανεργία, εκμετάλλευση, μαύρη εργασία.
Με χιλιάδες πρόσφυγες, πονεμένους ανθρώπους, φυλακισμένες ψυχές, που ο ίδιος ο ιμπεριαλισμός δημιούργησε με τους περιφερειακούς πολέμους καταστρέφοντας ολόκληρες χώρες κυνηγώντας το κέρδος.
Ο εικοστός πρώτος αιώνας θα είναι ο αιώνας των λαών, των εξεγέρσεων, των ανατροπών και της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Η εργατική τάξη της χώρας μας μαζί με τους κοινωνικούς συμμάχους της, ο ελληνικός λαός στηριγμένος στην ιστορία του, στην πείρα από τις νίκες και τις ήττες του, θα κάνει την μεγάλη ανατροπή για την λαϊκή εξουσία παίρνοντας αυτή την υπόθεση στα χέρια του γιατί μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό!