Σήμερα, αν ζούσε θα μπορούσε να ήταν ένας άκακος γεράκος, καθισμένος σε μια κουνιστή πολυθρόνα να πίνει απολαυστικά, έναν εξωτικό χυμό, στην αυλή του σπιτιού του στην Αβάνα.
Ένας γεράκος ενενήντα τεσσάρων χρονών, έχοντας κάνει μια τεράστια διαδρομή στη ζωή του, προσφέροντας υψηλές ιατρικές πράξεις στο χειρουργικό τραπέζι σώζοντας δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, (το έκανε νεαρός τότε τελειόφοιτος της ιατρικής, να χειρουργεί λεπρούς σε έναν παραπόταμο του Αμαζονίου, αψηφώντας τους κινδύνους) καθηγητής στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου να διδάσκει καινοτόμα χειρουργική. Παππούς και προπάππους, να χαίρεται να εγγόνια και τα δισέγγονα του.
Αν ζούσε σήμερα, θα μπορούσε να ήταν ένας παγκόσμιος λαϊκός ηγέτης, ένας μεγάλος ‘’ποιητής’’ της δράσης και των λαϊκών αγώνων, που με το τεράστιο κύρος του, την προσωπικότητά του και την στάση του, να επηρέαζε δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Αν ζούσε σήμερα, θα μπορούσε να έχει αλλάξει ο ρους της ιστορίας, να μην είχε καταστραφεί η ΕΣΣΔ και ακόμη περισσότερα έθνη να είχαν προχωρήσει στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στον 21ου αιώνα.
Ο ιμπεριαλισμός μπορεί να είχε συρρικνωθεί και μην είχαν γίνει οι πόλεμοι, να μην είχαν καταστραφεί η Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν η Λιβύη. Να μην είχαμε τα εκατομμύρια των προσφύγων, τα πνιγμένα παιδιά στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο, τις χαροκαμένες μάνες, τις ξεκληρισμένες οικογένειες, τον τρόμο, τον φόβο, τον πόνο, την απελπισία και τον θάνατο.
Το δράμα και τη γενοκτονία των Παλαιστινίων, από το Σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ, την επέκταση του πολέμου στη μέση Ανατολή, με τους βομβαρδισμούς στο Λίβανο, τις δολοφονίες των ηγετών του ΙΡΑΝ, της ΧΕΣΠΟΛΑΧ, της ΧΑΜΑΣ και τον αδελφοκτόνο πόλεμο στην Ουκρανία. Οι λαοί της γης θα ήταν πιο κοντά, Παλαιστίνιοι κα Εβραίοι, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, αδελφωμένοι.
Δεν θα υπή- ρχε η υπερσυσώρευση του πλούτου σε λίγες οικογένειες που κουμαντάρουν τον πλανήτη σήμερα, θα είχαμε λιγότερα όπλα καταστροφής, περισσότερα σχολεία, περισσότερα και καλύτερα φάρμακα και νοσοκομεία, μπορεί να είχε απαλειφθεί η πείνα, ώστε να μην πεθαίνουν πουθενά μικρά παιδιά από ασιτία. Ο έρωτας, ακόμη και το απλό σεξ να ήταν ό,τι πιο όμορφα και πιο φιλελεύθερα, χωρίς ταμπού και διακρίσεις.
Η παιδεραστία η σεξουαλική κακοποίηση, οι βιασμοί η ομοφοβία, ο ρατσισμός, η αποξένωση, να μην ήταν καθημερινό φαινόμενο. Ούτε παιδικές συμμορίες, να εκφοβίζουν άλλα παιδιά και τα φασιστοειδή θα είχαν κρυφτεί στα λαγούμια τους, ή θα είχαν εξαφανιστεί. Αν ζούσε, ΝΑΙ κόσμος θα ήταν πολύ πιο καλύτερος. Όμως γι’ αυτό τον δολοφόνησαν εν ψυχρώ, τόσο πολύ τον φοβόταν.
Δεν έπρεπε να ζήσει ο Τσε, τέτοιοι λαϊκοί ηγέτες, όταν εμφανίζονται στη, ζωή, αλλάζει ο ρους της ιστορίας, έρχονται τα πάνω κάτω, οι ταπεινοί εξυψώνονται, οι πεινασμένοι εξεγείρονται, οι καταπιεσμένοι ορθώνονται και οι σκλάβοι επαναστατούν.
Τέτοιοι γίγαντες που γεννιούνται σε κάποιες εποχές της ανθρώπινης εξέλιξης, δημιουργούν άλλες προϋποθέσεις, στην υπόθεση των αγώνων για την κοινωνική απελευθέρωση, «ανοίγουν νέους δρόμους και εποχές, στο μπόι ων ονείρων, στο μπόι των ανθρώπων» όπως έλεγε και ο δικός μας ο Νίκος και έτσι ανατάσσεται η καρδιά και ο νους, χαμογελούν τα χείλη, ο ταπεινός και ο πεινασμένος σκέφτονται ξαναμαθαίνουν να αγωνίζονται αισιοδοξούν για το μέλλον, σπάνε τις αλυσίδες της κοινωνικής σκλαβιάς.
Αγκαλιάζονται οι άνθρωποι, γεμίζει συναισθήματα η καρδιά, έρχονται πιο κοντά οι αδικημένοι, σμίγουν σε μια γροθιά και πολεμούν τα ντόπια και ξένα θεριά τους. Τέτοιους γίγαντες, έχει γεννήσει πολλές φορές η ζωή, μα από μόνοι τους δεν μπορούν να κάνουν πράμα αν οι μάζες δεν τους ακολουθήσουν.
Όμως εκείνοι έχουν εκείνον τον τρόπο να συνεγείρουν τις μάζες, να ξεσηκώνουν το λαό γιατί είναι κομμάτι του, αίμα από το αίμα του σάρκα από την σάρκα του. Αν ζούσε σήμερα μπορεί τα πράγματα να μην ήταν όπως τα περιγράφω, σίγουρα όμως, δεν θα ήταν όπως είναι σήμερα.
Τον δολοφόνησαν εν ψυχρώ και μετά έκρυψαν το σώμα του με απόλυτη μυστικότητα, για να ξεχαστεί. Και αντί να τον βγάλουν από τις καρδιές και το μυαλό των ταπεινών της Γης, αντί να περάσει στην λήθη και να ξεχαστεί, εκείνος έγινε το σύμβολο του επαναστατικού αγώνα, η ιερότερη μορφή στα μάτια των πονεμένων και αδικημένων, η καρδιά και ο νους κάθε εξεγερμένου, κάθε ανθρώπου που πολεμούσε την αδικία τον φασισμό, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Δεν υπάρχει χωριό κωμόπολη, πόλη στην Λατινική Αμερική που να μην έχει έστω ένα δρόμο στο όνομα του, ή μια πλατεία. Δεν υπάρχει σπίτι ή φοιτητικό δωμάτιο, σε όλο τον κόσμο που να μην έχει έστω και μία φωτογραφία του. Δεν υπάρχει απεργία ή διαδήλωση χωρίς μια αφίσα του. Είναι ο άνθρωπος που αγαπήθηκε πιο πολύ κι απ’ τον Χριστό κι από τον Μωάμεθ και τον Βούδα, πιο πολύ απ’ όλες τις θρησκείες του κόσμου.
Και πώς να μην αγαπηθεί, πώς να μην γίνει σύμβολο, όταν με την στάση ζωής του, μας έδειξε, τον νέο άνθρωπο, τον άνθρωπο της θυσίας, της ανιδιοτέλειας, της αγάπης για τον άνθρωπο του μόχθου, ανεξάρτητα καταγωγής, γλώσσας, θρησκείας, ή εθνότητας.
Ο ΤΣΕ τιθάσευσε, τον εαυτό του, τον έκανε να ξεπεράσει, τον εγωισμό, τον ατομικισμό, την αδιαφορία, την ανευθυνότητα, την προσωπική καριέρα και ανέλιξη και να ταυτιστεί με τους πονεμένους, τους αδικημένους, τους εκμεταλλευόμενους, τους ανθρώπους χωρίς μοίρα και αύριο.
Και μας έδειξε, πως ο μόνος δρόμος για την ευτυχία του ανθρώπου για να αποτινάξει από πάνω, του, την μισθωτή σκλαβιά, τις αλυσίδες της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, τον πόνο, την πείνα τον, την μιζέρια, τον πόλεμο, τον ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΌ, την προσφυγιά, την μετανάστευση, είναι να σταθεί όρθιος και να παλέψει για την ζωή και τον μέλλον του.
Ένα μέλλον στηριγμένο στα χέρια του και στην δύναμη που βγαίνει απ’ τις ενωμένες γροθιές, στην καθημερινή πάλη για το ψωμί, στην διαδήλωση στην απεργία στην εξέγερση, στην επανάσταση. Ο Τσε μας έδειξε πως είναι να τιθασεύεις τον εαυτό σου για να τον αλλάξεις ενώ παράλληλα αγωνίζεσαι να αλλάξεις και τους άλλους, ολόκληρη την κοινωνία. Μας έδειξε, τον νέο άνθρωπο, τον νέο κομμουνιστή.
Ήταν ζεστός ο καιρός εκείνο το απόγευμα στο φαράγγι του Γιούρο, είχαν προδοθεί. Ο Βολιβιανός στρατός από νωρίς τους είχε περικυκλώσει, η εμπροσθοφυλακή αποδεκατίστηκε εύκολα, πρώτη έπεσε η Τάνια, ακολούθησαν οι υπόλοιποι, ο Τσε έμεινε μόνος του τραυματισμένος στην κνήμη και αχρηστεμένο το όπλο του από σφαίρα. Τον συνέλαβαν ζωντανό και τον οδήγησαν, σε ένα εγκαταλελειμμένο σχολείο στο διπλανό χωριό.
Η εντολή της CIA ήταν ξεκάθαρη, πρέπει να πεθάνει. Η διαταγή δόθηκε από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Βολιβίας, την εκτέλεσε με 19 σφαίρες ο Λοχίας Μάριο Τερράν. Αυτός που μετά από 45 χρόνια Κουβανοί γιατροί, τον θεράπευσαν από προχωρημένο καταρράκτη στην Αβάνα. «Τι δειλιάζεις πυροβόλησε με, πιστεύεις ότι σκοτώνοντάς με θα σκοτώσεις και τις ιδέες μου;» Αφού τον σκότωσαν έκοψαν τα δύο του χέρια από τους καρπούς και τα έστειλαν στην Αβάνα.
Μετά τον έθαψαν κρυφά μαζί με τους συντρόφους του σε μια ερημική τοποθεσία έξω από το αεροδρόμιο του Βιιγιαγράντε. Αυτό έγινε στις 9-10 του Οκτώβρη του 1967. Τριάντα χρόνια μετά και μετά από χρόνια ερευνών βρέθηκαν τα λείψανά τους, τα οποία μεταφέρθηκαν με απόλυτη μυστικότητα στην Αβάνα και από εκεί με κομβόι στην Σάντα Κλάρα, όπου σήμερα κοιμάται ήσυχος μαζί με τους συντρόφους του σε ένα επιβλητικό μνημείο, με άσβηστη τη φλόγα της μνήμης…
Πενήντα επτά χρόνια μετά τον ηρωικό του θάνατο, οι άνθρωποι του μόχθου, οι λαϊκοί αγωνιστές, η νεολαία, τον κρατούν ανάμεσα στα στήθια τους σαν ένα κόκκινο γαρύφαλλο, σαν ένα άγιο φυλακτό και τα μικρά παιδιά στην Κούβα κάθε χρόνο γράφουν εκθέσεις στο σχολείο μιλώντας για τη ζωή του, ότι θέλουν να του μοιάσουν, να γίνουν σαν κι εκείνον.
Πενήντα επτά χρόνια μετά την δολοφονία του, η Κούβα παραμένει σε ομηρία ενός απάνθρωπου οικονομικού εμπάργκο από τις ΗΠΑ 65 ολόκληρα χρόνια τώρα, με κόστος πάνω από ένα τρις δολάρια. ΗΠΑ και Ε.Ε προσπαθούν να γονατίσουν έναν περήφανο λαό, που έχει μάθει να αντιστέκεται, έχει μάθει παρά, τις μεγάλες ελλείψεις, να ζει με αξιοπρέπεια, να στέκεται όρθιος και να τους χλευάζει, με πρωτοπόρα επιτεύγματα τέτοια, όπως στην παραγωγή καινοτόμων, φαρμάκων, καθολικό και πρωτοποριακό σύστημα υγείας, με δωρεάν πρόσβαση απ’ όλο το λαό, καθολικό εκπαιδευτικό σύστημα, μεταπτυχιακές σπουδές, έρευνα, με εργασιακά και ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες, με πραγματική συμμετοχή του λαού στα πολιτικά δρώμενα και την πολιτική ζωή της χώρας.
Σίγουρα αν δεν είχε δολοφονηθεί τότε, μπορεί ο κόσμος σήμερα, να ήταν καλύτερος!!! HASTA LA VICTORIA COMANDANTE