Καμένη και ρημαγμένη χώρα, παρανάλωμα φωτιάς, από τον Έβρο μέχρι τη Ρόδο.
Χαμένες περιουσίες και βιός μιας ολόκληρης ζωής, παρθένα δάση απείρου κάλους και ομορφιάς, στάχτες κι αποκαΐδια.
Εκεί που κάποτε, ο αγέρας μύριζε πεύκο και έλατα και τα πουλιά τιτίβιζαν με τα ταίρια τους, χτίζοντας τις φωλιές τους, εκεί που η χλωρίδα και η πανίδα συναντιόνταν σε μια υπέροχη ισορροπία, εκεί που το θρόισμα των φύλλων συναντούσε τον όμορφο ήχο από τα γάργαρα νερά των ποταμών, εκεί που η φύση μάς έδινε την ομορφιά και τα πλούτη της, τώρα σαν βιασμένη και κακοποιημένη πόρνη, κείτεται κατά γης ετοιμοθάνατη, προσπαθώντας να επουλώσει τις πληγές της όπου μπορεί και αν μπορεί.
Εκεί που κάποτε ο κάμπος τροφοδοτούσε τη ζωή και τα χρυσοκίτρινα στάχυα ανέμιζαν στον ορίζοντα, εκεί που κορίτσια κι αγόρια μεθυσμένα, απ’τον οίστρο του καλοκαιριού και του θερισμού άφηναν τον έρωτα να τους λαβώσει τις καρδιές και κάτω απ’τα άχυρα γεννιόταν η πρωτόγνωρη αγάπη και ηδονή.
Εκεί στον κάμπο της Θεσσαλίας, στον κάμπο των μεγάλων αγώνων ενάντια στους τσιφλικάδες, του Κιλελέρ, του Μαρίνου Αντύπα και της μεγάλης μάχης της σοδιάς από τον ηρωϊκό ΕΛΑΣ το 1944, εκει τώρα λιμνάζοντα νερά βούρκο, βρομιά κι απελπισία.
Εκεί τώρα το χαμένο βιός μιάς ολόκληρης ζωής, με πλημμυρισμένα και κατεστραμμένα χωριά, με χιλιάδες ζώα πνιγμένα και ντουμπανιασμένα να επιπλέουν στα μολυσμένα νερά, άνθρωποι ράκη, από τον πόνο και την εξαθλίωση.
Λαϊκές περιουσίες κατεστραμμένες 100% που δεν θα αποζημιωθούν ποτέ, ότι έγινε με τον ΙΑΝΟ, με το Μάτι, την Εύβοια, το Αρκαλοχώρι και όπου αλλού είχαμε καταστροφές.
Έχουμε μια πατρίδα που την κρατάνε στα χέρια τους δεκαπέντε οικογένειες, μονοπωλιακοί όμιλοι, που μαζί με το ξένο κεφάλαιο, έχουν εξαγοράσει τα πάντα, πλουτοπαραγωγικό πλούτο, δομές, μεταφορές, μεγάλα φιλέτα γής, ενέργεια. Ένα κράτος, δομημένο και φτιαγμένο στα μέτρα τους, ικανότατο να εξυπηρετεί τα δικά τους ιδιοτελεί συμφέροντα, με υπερσυγκεντρωμένο αμύθητο πλούτο και τεράστια υπερκέρδη.
Ένα κράτος με πολιτικό προσωπικό, όλα τα αστικά κόμματα, που κυβέρνησαν μέχρι τώρα, με δεκάδες αντιλαϊκούς και αντεργατικούς νόμους εκτρώματα , με σκοπό την πλήρη υποταγή του λάου μας, την πλήρη φτωχοποίηση του για να μην σηκώνει κεφάλι.
Με υπερεντατικοποίηση και εργασιακές συνθήκες γαλέρας, στους τόπους δουλειάς, έχουμε φτάσει να έχουμε ένα εργατικό ατύχημα κάθε δυο μέρες και ένα θάνατο κάθε εβδομάδα.
Τα νοσοκομεία απαξιωμένα, με τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, φάρμακα, ιατρικές υποδομές, χωρίς ασθενοφόρα, να μεταφέρονται έγκυες σε καροτσες αυτοκινήτων και να πεθαίνουν στο δρόμο.
Ένα κράτος με απόλυτο κυνισμό και αδιαφορία για κάθε ανθρώπινη ζωή.
Μια κοινωνία, με αδιαφορία, εγωισμό, ωχαδελφισμό, μια κοινωνία παρτάλι.
Ένα κράτος ικανό να ξοδεύει δισεκατομμύρια για στρατιωτικές δαπάνες, κατ εντολή του ΝΑΤΟ, με πανάκριβα οπλικά συστήματα, άσχετα με την άμυνα της χώρας, να στέλνει όπλα σε μια φασιστική κυβέρνηση- Ουκρανίας- αντί να προσπαθήσει για την Ειρήνη. Μια χώρα διάσπαρτη με Αμερικανονατοϊκες βάσεις, με θανάσιμο κίνδυνο για το λαό μας, ακόμη και αφανισμού σε περίπτωση, περιορισμένου πυρηνικού πολέμου.
Ένα αστικό κράτος και μια κυβέρνηση εκφραστή του, ανίκανη όμως να προστατέψει το λαό μας από ακραία καιρικά φαινόμενα, ανίκανη να θωρακίσει τη χώρα, με αντιπλημμυρικά, αντιπυρικά έργα ανίκανη να ελέγξει, δημόσια κτήρια και σχολεία για μελλοντικό σεισμό.
Ένα κράτος και μία κυβέρνηση που ακολουθεί πιστά τις οδηγίες της ληστοσυμορίας της ΕΕ στο διακύβευμα ΚΟΣΤΟΣ ΟΦΕΛΟΣ…
Δηλαδή «είναι οικονομικά αποδοτικότερο να προστατευθούν από την πλημμύρα εκείνοι με τα μεγαλύτερα περιουσιακά στοιχεία (δηλαδή εύπορες οικογένειες ή πολύτιμα εργοστάσια) από το να προστατευθούν εκείνοι που είναι φτωχοί και με πενιχρά περιουσιακά στοιχεία»!
Στο αντίποδα όλων αυτών οι οργανωμένες ταξικές δυνάμεις παλεύουν με κάθε τρόπο για την ανατροπή αυτής της κατάστασης.
Στον κάμπο θα τα βρουν σκούρα, εκεί από την πρώτη στιγμή τα συνδικάτα, τα εργατικά κέντρα, αγροτικοί σύλλογοι ,οι ομοσπονδίες τους, οι άνθρωπο του μόχθου, έχουνε πάρει από τη πρώτη στιγμή την υπόθεση στα χέρια τους.
Στο δρόμο της αλληλεγγύης εκατοντάδες εθελοντές, μέλη της ΚΝΕ, του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ επιχειρούν στην περιοχή δουλεύοντας σκληρά μαζί με τους κατοίκους, στο ξεμπάζωμα, δρόμων και σπιτιών, βοηθώντας όπου αλλού μπορούν.
Στο δρόμο της αλληλεγγύης, τόνοι εμφιαλωμένου νερού, τροφίμων και ένδυσης έχουν σταλεί και συνεχίζουν να στέλνονται κάθε μέρα απ’όλη την Ελλάδα ,να μην μείνει κανείς αβοήθητος. Το σύνθημα, μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό, γίνεται πράξη εκεί, όπως πράξη θα γίνουν, μόλις καταλαγιάσουν όλα, μεγάλες κινητοποιήσεις για να αποζημιωθούν 100% οι χαμένες λαϊκές περιουσίες, ο χαμένος βιός των ανθρώπων του μόχθου, κόντρα στις επιλογές της ΕΕ, ότι στο ταμείο αλληλεγγύης, οι ιδιωτικές ζημιές δεν είναι επιλέξιμες, ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ Ή ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ, πρέπει να μπει μπροστά, γιατί το ποιο ακριβό στον άνθρωπο, είναι η ζωή και όχι τα κέρδη τους.
Για το Ηράκλειο και τι έχει γίνει σε τέτοιες υποδομές, θα γράψω την επόμενη εβδομάδα.