Οι εργαζόμενοι για άλλη μια φορά, κόντρα στις απειλές, κόντρα και σε αυτή την παρακράτηση του μεροκάματου από τον μισθό τους, όσοι μπόρεσαν να σπάσουν την εργοδοτική τρομοκρατία, ξεδίπλωσαν τα πανό τους και κατέβηκαν στους δρόμους.
Ο νέος νόμος που πέρασε την Παρασκευή στη Βουλή για την διευθέτηση του χρόνου εργασίας, μας γυρίζει 150 χρόνια πίσω, τότε που οι εργάτες στην ανάπτυξη του καπιταλισμού δούλευαν από την ανατολή μέχρι τη δύση του ήλιου κι ακόμη περισσότερο. Νομιμοποιούν λέει την μαύρη εργασία, την δεύτερη δουλειά που αναγκάζεται να βρει ένας εργαζόμενος για να βγάλει το μήνα, μόνο που τώρα δεν του αφήνει την επιλογή, αλλά δίνει όλα τα δικαιώματα στον εργοδότη να τον χρησιμοποιήσει όπου θέλει, όποτε θέλει και για όσο διάστημα θέλει.
Καταργεί στην κυριολεξία τον σταθερό ημερήσιο χρόνο, αφού θα μπορεί να δουλεύει μέχρι και δεκατρείς ώρες την ημέρα, με απλήρωτες υπερωρίες για να του δώσει κάποια ρεπό μαζεμένα μετά από τέσσερις μήνες.
Καταργεί την Κυριακάτικη αργία και στη βιομηχανία διατρανώνοντας με περίσσιο κυνισμό και αναλγησία ο κύριος Αδωνις ότι οι εργαζόμενοι θα του χρωστούν χάρη, αφού θα αμείβονται με 125% Μιλάμε για τον απόλυτο κυνισμό.
Πόσος χρόνος θα μένει για ένα νέο ζευγάρι να βλέπει τα παιδιά του, να τα πηγαίνει σε δραστηριότητες, να ξεκουράζεται;
Εδώ μιλάμε για πλήρη αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού πλήρη αποδυνάμωση και αποσύνθεση της οικογένειας.
Είμαστε η χώρα με τα περισσότερα εργατικά ατυχήματα, εργαζόμενοι που ξεκινούν το πρωί για τη δουλειά και δεν ξέρουν αν θα γυρίσουν πίσω νεκροί ή σακατεμένοι.
Όλα τα εργατικά ατυχήματα είναι μεταξύ 6ης και 8ης ώρας δουλειάς, δηλαδή όταν ο εργαζόμενος από την υπερεντατικοποίηση, έχει τέτοια κόπωση που δεν μπορεί να ανταπεξέλθει. Δεν είναι λίγες οι λιποθυμίες στα μεγαλοξενοδοχεία από καμαριέρες που πέφτουν κάτω επειδή δεν προλαβαίνουν ούτε διάλειμμα να κάνουν.
Ακόμη και αυτό το διάλειμμα, αφαιρείται από τον χρόνο εργασίας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση-, αυτή η ένωση ληστών- έχει συγκεκριμένη οδηγία για την διευθέτηση του χρόνου εργασίας και αυτήν επικαλέστηκε ο υπουργός.
Για να σκεφτούμε κάτι απλό Ένας οδηγός λεωφορείου σχολάει από την βάρδια του στις 4.00 το απόγευμα, στις 5.00 πιάνει δεύτερη δουλειά, επιστρέφει στο σπίτι του στις 10.00 το βράδυ, να κοιμηθεί να σηκωθεί στις πέντε το πρωί και να κάνει βάρδια σαν οδηγός ξανά. Μπορεί να τον εμπιστεύεται κανείς; Φυσικά όχι.
Κι όμως αυτό συμβαίνει σήμερα με τους χαμηλούς μισθούς και την ακρίβεια.
Αντί λοιπόν η κυβέρνηση αλλά και όλοι οι άλλοι που κυβέρνησαν στο παρελθόν και που έχουν ευθύνη, γιατί έβαλαν τις βάσεις γι αυτό το έκτρωμα, να περιφρουρήσουν το οκτάωρο, να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες εργασίας, δημιουργούν συνθήκες εξόντωσης για τους εργαζόμενους μπροστά στα αμύθητα κέρδη των μεγαλοξενοδόχων μονοπωλιακών ομίλων και μεγαλοεργοδοτών.
Ποινικοποιεί την περιφρούρηση της απεργίας και νομιμοποιεί τους απεργοσπάστες δείχνοντας και το δάκτυλο στο ΚΚΕ φωνάζοντας αλαζονικά «για εσάς το κάναμε».
Αυτοί είναι, αυτοί που δεν δούλεψαν ποτέ τους, όλοι τους κηφήνες και επαγγελματίες πολιτικοί, που δεν ξέρουν τι θα πεί οικοδομή, τι νταμάρι, εργοστάσιο εν ώρα δουλειάς.
Τι σημαίνει να είσαι καμαριέρα ή σερβιτόρος, ντελιβεράς ή μηχανικός στα έγκατα ενός πλοίου. Αυτοί λοιπόν δείχνουν το δάκτυλο στο ΚΚΕ και στην εργατική τάξη.
Σκλάβους στον 21ο αιώνα θέλουν, εργαζόμενους με σκυμμένο κεφάλι, να επιβιώνουν όπως μπορούν και να τους έχουν του χεριού τους.
Είπε με περισσή ειρωνεία ο υπουργός Άδωνις ότι πρέπει να προσαρμοστούμε στα δεδομένα του 21ου αιώνα με μοντέρνο τρόπο εργασίας.
Γραμμάτια ξεπληρώνουν, αφού προεκλογικά εισπράττουν εκατομμύρια για τις προεκλογικές τους καμπάνιες ή περνώντας από τους τόπους δουλειάς και τα εργοστάσια μαζί με τους εργοδότες να τρομοκρατούν τους εργαζόμενους για να υφαρπάξουν την ψήφο τους.
Αφού λοιπόν ο νόμος αυτός είναι υπέρ των εργαζομένων, γιατί δεν τον έβαλαν στο προεκλογικό τραπέζι σαν ατού; Γιατί δεν ενημέρωσαν προεκλογικά τους εργαζόμενους για αυτόν τον τόσο καλό νόμο; Όταν ο κος Άδωνις προεκλογικά επισκεπτόταν εργοστάσια και μιλούσε στους εργαζόμενους συνεπικουρούμενος και από την εργοδοσία γιατί δεν τους έλεγε ψηφίστε με γιατί έχω ένα μούρλια νόμο για εσάς. Γιατί δεν διαφήμιζε αυτό το ατού του;
Εξυπηρετούν τα συμφέροντα του πολύ 15% του πληθυσμού της χώρας, ξεπουλημένοι στο μεγάλο κεφάλαιο ντόπιο και ξένο, ικανοποιώντας τα κέρδη τους και όχι τις ανθρώπινες συνθήκες ζωής.
Φάνηκε καθαρά με τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες, τα Τέμπη. Όλα αυτά τέμνονται με ένα νήμα, το νήμα της απανθρωπιάς, του εξευτελισμού της ανθρώπινης ύπαρξης, του απύθμενου μίσους απέναντι στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Είναι τοι νήμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης που βάζει τα κέρδη πάνω από τις ζωές των εργαζομένων, το νήμα κόστους οφέλους.
Ξέρουν καλά τη δουλειά τους, άξιος ο μισθός, τους.
Στον 21ο αιώνα, με την τεχνολογία που υπάρχει, την αυτοματοποίηση των εργαλειομηχανών, τα κομπιούτερ κλπ, οι εργαζόμενοι θα έπρεπε να δουλεύουν πέντε ώρες την ημέρα και πενθήμερο για να μπορούν να ασχοληθούν και με άλλα πράγματα, με την οικογένεια τους, τα παιδιά τους, τα χόμπι τους, τις παρέες και τους φίλους τους να διασκεδάσουν και να κοινωνικοποιούνται. Αυτό είναι η ζωή!
Όμως ενώ όλη αυτή την τεχνολογία την έχουν παράξει οι εργαζόμενοι, δυστυχώς χρησιμοποιείται ενάντια τους για ν αυγατίζουν τα κέρδη των λίγων.
Οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι του μόχθου θα καταργήσουν στην πράξη αυτόν τον απάνθρωπο νόμο
Η προχθεσινή απεργία- απούσας της ξεπουλημένης ΓΣΕΕ-με 31 εργατικά κέντρα, απόντος του ξεπουλημένου ΕΚΗ, που δεν συγκάλεσε ούτε καν Δ/Σ, με δεκάδες ομοσπονδίες και εκατοντάδες εργατικά συνδικάτα ήταν μόνο η αρχή.
Κι ας μην έβλεπε ο κος Άδωνις τυφλωμένος από την έπαρση και την μισαλλοδοξία του, απεργούς στο Σύνταγμα
Ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε για να επιβιώνει με τον πιο απάνθρωπο τρόπο επειδή μια χούφτα καπιταλιστές θέλουν να του το επιβάλλουν.
Μπορεί σήμερα το εργατικό λαϊκό κίνημα να είναι στη γωνία, σήμερα οι εργαζόμενοι να μην έχουν οργανωθεί στα συνδικάτα τους στο βαθμό που θα έπρεπε, αλλά τα σταφύλια της οργής ωριμάζουν για τον τρύγο. Το δείχνει αυτό η μεγάλη αλληλεγγύη που έδειξαν και δείχνουν οι πρωτοπόροι εργαζόμενοι συνδικαλιστές, σε όλες τις φυσικές καταστροφές, από την Εύβοια, τη Ρόδο, την Αλεξανδρούπολη και τώρα στον Θεσσαλικό κάμπο, μπαίνοντας μπροστά μαζί με τους πυροσβέστες, την ΕΜΑΚ και κυρίως τον τοπικό πληθυσμό, τους φτωχούς ανθρώπους που έχασαν το βιός μιας ολόκληρης ζωής, να ξελασπώσουν, να καθαρίσουν και να προσφέρουν φάρμακα, τρόφιμα, νερό, δείχνοντας το μεγαλείο του ΕΜΕΙΣ και την ομορφιά του οργανωμένου αγώνα.
Ας βάζουν φαρδιά πλατιά τις υπογραφές τους, ας ψηφίζουν τέτοια νομοσχέδια. Οι άνθρωποι του μόχθου, οι σκληρά εργαζόμενοι θα μετατρέψουν την αγανάχτηση και την οργή σε ταξική πάλη, για την μεγάλη ανατροπή αυτής της σαπίλας και του κυνισμού, για μια νέα κοινωνία δίκαιη και δημοκρατική, απαλλαγμένη μια και καλή από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Μέχρι τότε συμπόρευση με εκείνες τις δυνάμεις που μπαίνουν μπροστά στα λαϊκά προβλήματα, με εκείνους που δεν κάνουν βήμα πίσω, με το ΚΚΕ.
Να κοκκινίσουν οι κάλπες με πολλά κόκκινα γαρύφαλλα με ψήφο στη Λαϊκή Συσπείρωση για τοπικούς και περιφερειακούς άρχοντες στην υπηρεσία των εργαζομένων, του λαού και των λαϊκών αναγκών.
Εκφυλισμός
«Οι άνθρωποι θα είναι θύματα της απάτης και της αυταπάτης στην πολιτική, εάν δεν μάθουν να αναζητούν, πίσω από κάθε έρεισμα, πολιτικό, κοινωνικό ή θρησκευτικό, τα συμφέροντα, εκείνων ή των άλλων τάξεων».Λένιν
Και ξαφνικά από το πουθενά, ένας νέος άνθρωπος, καλοντυμένος, αυτοδημιούργητος καπιταλιστής, ωραίος, αρρενωπός, διαφορετικός από την γενιά των ΑΡΙΣΤΩΝ – που λέει και ο κος Μητσοτάκης- έρχεται να ταράξει τα νερα.
Να ταράξει τα νερά σ ένα κόμμα που κάποτε εμπιστεύθηκε ο Ελληνικός λαός με μεγάλες προσδοκίες και που τελικά διαχειρίστηκε το σύστημα καλυτέρα από τους προκατόχους του, εμβληματικούς του καπιταλιστικού συστήματος.
«Μόνο εγώ μπορώ να νικήσω τον Μητσοτάκη, γιατί εγω είμαι καλύτερος οικονομολόγος από αυτόν».
Αυτά και άλλα πολλά, σε μια επίδειξη δύναμης μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με σποτάκια από την Μακρόνησσο -λίγη ντροπή δεν βλάπτει – με τα ΜΜΕ να τον προωθούν όσο μπορούν σε καθημερινή βάση, σαν νέο σωτήρα του λαού για να κάνει ξανά κυβερνώσα την Αριστερά.
Αλήθεια ποια αριστερά;
Έχουν γνώση οι φύλακες, έναν τέτοιο ακριβώς χρειάζεται σήμερα το καπιταλιστικό σύστημα. Και μάλιστα ένα δικό τους παιδί.
Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι η αστική τάξη, το μεγάλο κεφάλαιο έχει εφεδρείες για να δημιουργήσει και στην Ελλάδα το διπολικό σύστημα τύπου ΗΠΑ.
Χρειάζονται νέα αναχώματα μαζί με αντεργατικούς νομούς για να έχουν υποταγμένο το λαό για αποτρέψουν την λαϊκή δυσαρέσκεια και την ταξική πάλη.
Και το κάνουν αυτό γιατί φοβούνται την άνοδο της ταξικής πάλης, την αντίδραση και πάλη των εργαζομένων, μέσα από το εργατικό ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, την εκλογική άνοδο του ΚΚΕ του μοναδικού στην Ευρώπη που δεν μπόρεσαν και ούτε μπορούν να το βάλουν στη γωνία.
Οι καιροί που έρχονται είναι δύσκολοι, οι τίμιοι αγωνιστές οι αριστεροί προοδευτικοί άνθρωποι, δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από αυτήν την εκφυλιστική πορεία, ενός κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ, – αλλά και γενικότερα της πολιτικής ζωής- που αυτοπροσδιορίστηκε κυβερνώσα αριστερά, με δεξιά πολιτική.
Η ελπίδα δεν έρχεται ούτε με γραβάτα, ούτε με ανοιχτό πουκάμισο.
Οι τίμιοι αγωνιστές, οι αριστεροί προοδευτικοί άνθρωποι, πρέπει να συμπορευτούν με τα ΚΚΕ, γιατι την ελπίδα την φέρνει μόνο ο λαός, μέσα από τους αγώνες του, μέσα από την ταξική πάλη, γιατί μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό.