Αυτοί που το υπερασπίστηκαν. Ακόμη και τα παιδιά τους, όσοι επέζησαν μετά από αυτό, έχουν φύγει πλέον από την ζωή, ειρηνικά και συνειδητά, ότι έκαναν το καθήκον τους και απέναντι στην μεγάλη ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΠΑΤΡΙΔΑ- το πρώτο εργατοαγροτικό κράτος στον κόσμο- αλλά και απέναντι σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, αφού η νίκη αυτή σήμαινε και την αρχή του τέλους για το ναζιστικό τέρας.
Η μεγάλη αυτή νίκη του Κόκκινου Στρατού και η συντριβή της Στρατιάς του Πάουλους, έδωσε ανείπωτη χαρά και ελπίδα, όχι μόνο στα εκατομμύρια των λαών της ΕΣΣΔ, αλλά και στα εκατομμύρια των σκλαβωμένων λαών της Ευρώπης. Οι λαοί της Ευρώπης ξεφοβήθηκαν, δημιουργήθηκαν νέα αντάρτικα σε χώρες που δεν είχαν πριν, ακόμη και μέσα στη ναζιστική Γερμανία, οι αντιφασίστες Γερμανοί δημιούργησαν την δική τους αντίσταση κυρίως με πολιτικό τρόπο.
Ανείπωτη χαρά και ελπίδα στο λαό μας όπου πέρασε στην αντεπίθεση, με μεγαλύτερη αισιοδοξία από το ΕΑΜ, τον ηρωικό ΕΛΑΣ και την ηρωική ΕΠΟΝ. Το καλοκαίρι του 1943 έγινε η μεγάλη μάχη της σοδειάς στον κάμπο της Θεσσαλίας, όπου για πρώτη φορά οι Ναζί δεν κατάφεραν να επιτάξουν ούτε ένα σπυρί σιτάρι, ούτε ένα δράμι λάδι ή γάλα, ούτε μια ντομάτα ή πατάτα. Για πρώτη φορά μετά από σκληρές μάχες, ο ΕΛΑΣ κατόρθωσε όλη η σοδειά να μοιραστεί ανάλογα με τις ανάγκες σε όλους τους πεινασμένους και να κρατηθούν και αποθέματα.
Όμως η νίκη αυτή δεν ήρθε από μόνη της, ήταν αποτέλεσμα ενός παλλαϊκού ξεσηκωμού, που ξεκίνησε από τον Οκτώβρη του 1917, με όλη την εξουσία στα Σοβιέτ του λαού, την αντίσταση στον αποκλεισμό της Χώρας από την ΑΝΤΑΝΤ τον εμφύλιο που ακλούθησε με την συντριβή των λευκών του Κόλτσακ στη Σιβηρία και του Ντενίκιν στην Ουκρανία για να ανοίξει ο δρόμος για την ολοκλήρωση της ΕΣΣΔ.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας εκατόν πενήντα διαφορετικές εθνότητες, πάνω από ογδόντα διαφορετικές θρησκείες, εκατό διαφορετικές γλώσσες και ιδιώματα, που για πρώτη φορά έφτιαχναν αλφάβητο, για ανάγνωση και γραφή, ενώνονταν εθελοντικά σε μία ένωση και μια πατρίδα, χωρίς διακρίσεις, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Νέες πόλεις δημιουργήθηκαν εκεί που δεν υπήρχαν για να στεγάσουν νομαδικές φυλές, με πλήρεις υποδομές, δρόμους νοσοκομεία, πάρκα, σχολεία, ινστιτούτα, πανεπιστήμια.
Μέσα σε είκοσι χρόνια, από το 1920 μεχρι το 1940, η ΕΣΣΔ είχε καταφέρει να ξεπεράσει την Ευρώπη σε παραγωγή χάλυβα, βωξίτη, άνθρακα, πετρέλαιο, την παραγωγή τρακτέρ και γεωργικών μηχανημάτων, ώστε να επιτευχθεί η κολεκτιβοποίηση- παρά την λυσσαλέα αντίδραση των κουλάκων- που κόστισε τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες αθώους ανθρώπους από πείνα. Μεγάλο επίτευγμα ο εξηλεκτρισμός και ο υπερσιβηρικός σιδηρόδρομος. Εκατομμύρια νέα στρέμματα, χέρσας γης καλλιεργήθηκαν, παράλληλα αναπτύχθηκε η κουλτούρα και ο πολιτισμός. Μεγάλα ονόματα λογοτεχνών, που διαβάζουμε ακόμη και σήμερα, έγραψαν καταπληκτικά λογοτεχνήματα, όπως ο Μαξιμ Γόργκι, ο Τσιγκίζ Αιτμάνωφ, ο Γιούρι Μπόνταρεφ, ο Νικολάι Οστρόφσκι.
Ποιητές, όπως ο Μαγιακόφσκι, ο Γεφτουσένκο, ο Καζάνωφ και αλλοι.
Μεγάλοι συνθέτες σαν τον Φισερ, τον Χατζατουριάν, τον Σοστακόβιτς, τα παγκοσμίου φήμης κλασικά μπαλέτα Μπολσόι και Κίροφ. Διάσημους κινηματογραφιστές Αιζεστάιν, Ντοσκόι, Ρομ, Ελμέρ, Τσερβιάκοφ, Ναζάροφ και άλλοι, έδωσαν πραγματικά αριστουργήματα, βγαλμένα μεσα από την καθημερινή ζωή και πάλη των λαών της ΕΣΣΔ.
Το μεγαλύτερο και ωραιότερο μετρό στον κόσμο το μετρο της Μόσχας, που ολοκληρώθηκε το 1935 με εθελοντική δουλειά της ΚΟΣΨΟΜΟΛ, όπου κάθε σταθμός είναι διαφορετκά διακοσμημένος με ψηφιδωτά και απεικονίσεις πραγματικά έργα τέχνης από την καθημερινότητα του λαού της Μόσχας. Το μετρό της Μόσχας φημίζεται ακόμη και σήμερα για την χλιδή, την καθαριότητα του και την αρχιτεκτονική του.
Αυτά τα επιτεύγματα εκνεύριζαν τους καπιταλιστές της δύσης κι αφού δεν είχαν καταφέρει να πνίξουν την νεαρη τότε ΕΣΣΔ με την ΑΝΤΑΝΤ και τον εμφύλιο που ακολούθησε 1917-1921, άνοιγε ο δρόμος τώρα με την ναζιστικοποίηση της Γερμανίας και τον Χίτλερ στην εξουσία.
Έτσι τον δανειοδότησαν, τόσο με το ίδρυμα Ροκφέλερ όσο και με αγγλικές και γαλλικές τράπεζες. Οι τρεις μεγάλοι βιομήχανοι της Γερμανίας Μπράουν Φίσερ και Κραφτ παρέδωσαν στην κυριολεξία της βιομηχανίες τους στον Χίτλερ για πλήρη πολεμικό εξοπλισμό της Ναζιστικής Γερμανίας. Έτσι από το ’33 μέχρι και το ’39 η ναζιστική Γερμανία είχε επανεξοπλιστεί κι είχε γίνει μια τεράστια πολεμική μηχανή που όμοιά της δεν υπήρχε μέχρι τότε.
Το 1938 η Σοβιετική κυβέρνηση πρότεινε στην Αγγλία την Γαλλία και την Ολλανδία την δημιουργία του αντιφασιστικού μετώπου για την αντιμετώπιση της ναζιστικής Γερμανίας, όμως εκείνοι επέλεξαν να υπογράψουν με τους ναζιστές σύμφωνο Ειρήνης εφαρμόζοντας την πολιτική του κατευνασμού και παραδίνοντας την Τσεχοσλοβακία στα νύχια του τέρατος.
Με αυτόν τον τρόπο άνοιξε ο δρόμος για εισβολή στην Πολωνία και την βίαιη κατοχή της, έχοντας ανοιχτά το δρόμο για την εισβολή στην ΕΣΣΔ.
Την ιδία στιγμή οι αδηφάγες αυτές βάρβαρες ορδές ορμούσαν καταλαμβάνοντας σχεδόν αμαχητί την Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, ενώ εισχωρούσαν στον άξονα η Ουγγαρία η Ρουμανία, η Βουλγαρία. Το 1939 η ΕΣΣΔ αναγκάστηκε να υπογράψει με τους Ναζί το σύμφωνο μη επίθεσης Ρίμπεντορομπ– Μολότοφ, μια δυνατότητα να κερδίσει όσο πιο πολύ χρόνο μπορούσε για να προετοιμαστεί. Στο διάστημα αυτό μεταφέρθηκαν από την ευρωπαϊκή Ρωσία όλος ο εξοπλισμός 1500 εργοστασίων βαριάς βιομηχανίας στα Ουράλια, την Σιβηρία και τον Καύκασο.
Εκεί αποσυναρμολογήθηκαν και εγκαταστάθηκαν σε νέα κτήρια πολλες φορές χωρίς καν στέγη, νέες πόλεις χτίστηκαν για να στεγάσουν τα εκατομμύρια πρόσφυγες από τη δύση, χαροκαμένοι πρόσφυγες, που γυναίκες παιδιά και γερόντια αναλάμβαναν με περίσσια ορμή αγάπη και θάρρος, την παραγωγή όλου του νέου πολεμικού εξοπλισμού, νέας τεχνολογίας που κατάφεραν τόσο σε ποσότητα, όσο και ποιότητα να υπερκαλύψουν, μόλις σε ενάμιση χρόνο, την γερμανική υπεροχή και να ξεκινήσουν την μεγάλη αντεπίθεση μέχρι την τελική νίκη και το κάρφωμα της κόκκινης σημαίας στην καρδιά του τέρατος το Μάη του ’45 στο Βερολίνο.
Τον Ιούνη του 1941 και μετά την ολοκλήρωση της κατοχής των Βαλκανίων και της Ελλάδας με καθυστέρηση ενός μήνα, εντελώς απροειδοποίητα παραβιάζοντας ακόμη και το σύμφωνο μη επίθεσης που οι ίδιοι είχαν υπογράψει εισέβαλαν στην ΕΣΣΔ. Ένα τεράστιο και πρωτοφανές μέτωπο από τον αρκτικό κύκλο μέχρι την Κριμαία μήκους πάνω από 2.000 χιλιόμετρων, με τρία εκατομμύρια στρατιώτες ετοιμοπόλεμους και με μεγάλη πείρα από τα μέτωπα της Ευρώπης, με χιλιάδες αεροπλάνα άρματα μάχης, όλμοι και κανόνια, όρμησαν σαν σιδερένια φτέρνα ισοπεδώνοντας τα πάντα στο πέρασμα τους, ισοπεδωμένες πόλεις, καμένα χωριά, βιασμένες γυναίκες, ξεκοιλιασμένες κυοφορούσες, στραγγαλισμένα μωρά. Ό,τι είχαν κάνει και σε εμάς στο ηρωικό Κοντομαρί, στην Κάντανο, στα Ανώγεια, στη μαρτυρική Βιάννο, το Κούρνοβο, το Δίστομο, τα Καλάβρυτα. Απύθμενο μίσος, μόνο που τους Σοβιετικούς τους είχαν υπανθρώπους, όπως τους Τσιγγάνους και τους Εβραίους. Η εντολή του Χίτλερ ήταν η πλήρης εξολόθρευση του πληθυσμού, κάψτε λεηλατήστε, σκοτώστε, κανείς δεν θα σας ζητήσει ευθύνες.
Μέχρι τον Σεπτέμβρη του ‘41 είχαν φτάσει 30 χιλιόμετρα έξω από την Μόσχα η κατάσταση είχε γίνει πλέον ανησυχητική.
Ο Στάλιν σε μια συνταρακτική ομιλία του από το ραδιόφωνο κάλεσε το λαό να υπερασπιστεί την πρωτεύουσα, ενώ εκείνος ανήγγειλε ότι θα έμενε στην Μόσχα. Χέρι χέρι με τον κόκκινο στρατό οι εργάτες της Μόσχας ανέλαβαν την άμυνα της πόλης. Ο ι Ναζί δεν κατάφεραν να πάρουν την πόλη, αντίθετα απωθήθηκαν 200 χιλιόμετρα μακριά.
Μετά από αυτό και την πρώτη νίκη των Σοβιετικών, ο Χίτλερ άλλαξε γνώμη. Προκειμένου να εξασφαλίσει τα πετρέλαια του Καυκάσου έπρεπε να αποκόψει την θαλάσσια επικοινωνία με τον Βόλγα. Η πόλη που έπρεπε να καταλειφθεί ήταν το Στάλινγκραντ, μεγάλη βιομηχανική πόλη και πόλη σύμβολο αφού έφερε το όνομα του ηγέτη της ΕΣΣΔ ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ. Τον Αύγουστο του’42 οι Γερμανοί με την 6η στρατιά του φον Πάουλους με 850.000 άνδρες 3.000 άρματα μάχης και 2000 αεροπλάνα και αφού είχαν απωθήσει τον κόκκινο στρατό μέσα στην πόλη, άρχισαν την επίθεση με εξοντωτικούς βομβαρδισμούς, ισοπεδώνοντας κυριολεκτικά την πόλη.
Μόνο το εργοστάσιο τρακτέρ και το εργοστάσιο Κόκκινος Οκτώβρης, έστεκαν όρθια, όπως και η μικρή παιδική χαρά στο κέντρο της πόλης. Οι μάχες ήταν άγριες, σώμα με σώμα από όροφο σε όροφο, δρόμο το δρόμο, σοκάκι το σοκάκι. Οι μαχητές του Στάλινγκραντ Κόκκινος Στρατός, πολεμούσαν με απίστευτο ηρωισμό και θάρρος. Όπου σκοτωνόταν ο επικεφαλής αξιωματικός της μονάδας, αναλάμβανε ο λοχίας, όπου ο λοχίας, ο δεκανέας, όπου ο δεκανέας, ο απλός στρατιώτης.
Έτσι κρατήθηκαν μέχρι τον Νοέμβριο που- έφτασαν οι εφεδρείες από την ανατολή, με σύγχρονο εξοπλισμό και μέσα με καλά εκπαιδευμένους και ξεκούραστους στρατιώτες- ξεκινώντας την μεγάλη αντεπίθεση περικυκλώνοντας την στρατιά του Πάουλους και ζητώντας του να παραδοθεί. Αλλα οι εντολές του Χίτλερ ήταν άλλες, καμιά υποχώρηση, καμιά παράδοση. Ο Πάουλους παραδόθηκε τελικά στις δυο Φεβρουαρίου του 1943 αφήνοντας πίσω πάνω από 700.00 νεκρούς και παραδίνοντας 90.000 στον Κόκκινο Στρατό. Από τους 200.000 σοβιετικούς αιχμαλώτους, είχαν επιζήσει μόνο 5.000. Δυόμισι εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν στο Στάλινγκραντ, ενάμισι εκατομμύριο σοβιετικοί στρατιώτες και άμαχοι και οκτακόσιες χιλιάδες Γερμανοί.
Στον λόφο Μαάγεφ υπάρχει ένα μεγαλοπρεπές μνημείο. Ένα άγαλμα της μητέρας πατρίδας με ένα τεράστιο ξίφος, που προστάζει για την λευτεριά. Κάτω από το άγαλμα μια τεράστια ροτόντα με ένα μεγάλο χάλκινο αστέρι με μία άσβεστη, φλόγα που ανάβει μέρα νύχτα, γύρω γύρω στα τοιχώματα η αναπαράσταση της μάχης και χαραγμένα πάνω στο βράχο τα ονόματα όλων όσοι έδωσαν τη ζωή τους εκεί απ όλες τις Σοβιετικές Δημοκρατίες, ανεξάρτητα αν το πεδίο του πολέμου ήταν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Όλοι με περίσσιο θάρρος και ορμή έδωσαν τη ζωή τους υπερσπιζόμενοι όχι μόνο την Σοβιετική πατρίδα, το πρώτο εργατοαγροτκό κράτος στον κόσμο, που ήταν το δικό τους κράτος κτισμένο απ άκρη σε άκρη με τον ιδρώτα και με το αίμα τους, αλλά και για ολόκληρη την ανθρωπότητα όλους τους σκλαβωμένους σε όλη τη Γη. Για να μην ξαναγίνει ποτέ ένας τέτοιος πόλεμος που εξανδραποδίζει τον άνθρωπο τον κάνει κτήνος και μισάνθρωπο.
Το Στάλινγκράντ ξαναχτίστηκε από την αρχή από τους εναπομείναντες κατοίκους του, γέρους, γυναίκες και παιδιά, με τέτοιο πείσμα και ενθουσιασμό, που ολοκληρώθηκε ακριβώς με το τέλος του πολέμου. Όποιος ανέβει τα σκαλοπάτια του λόφου για το μνημείο, δεν μπορεί να μην κλάψει, αφού οι λυγμοί έρχονται μόνοι τους, τα δάκρυα τρέχουν σαν ποτάμι και το κορμί τρέμει σύγκορμο. Τέτοιο είναι το δέος, τέτοια η λύπη και το μίσος απέναντι στον φασΙσμό και τους ομοΪδεάτες του.
Σήμερα, ογδόντα χρόνια μετά, η Ευρωπαϊκή Ένωση και κάποιοι άλλοι συνηγορούντες, απόγονοι του φασισμού, όπως στην Ουκρανία ταυτίζουν τον φασισμό με τον κομμουνισμό, με την θεωρεία των δύο άκρων. Μόνο που αυτά τα άκρα είναι εκδιαμέτρου αντίθετα, το αποδεικνύουν τα 25 εκατομμύρια σοβιετικών πολιτών και μαχητών που έδωσαν τη ζωή τους ανυστερόβουλα υπερασπίζοντας τις ατομικές και δημοκρατικές ελευθερίες όλων των λαών του κόσμου.
Το «ποτέ πια πόλεμος, ποτέ πια φασισμός» είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Σήμερα ογδόντα χρόνια μετά η Ουκρανία με επικεφαλής ακροδεξιούς κυβερνήτες όπως ο σημερινός Πρόεδρος Ζελένσκι ή όπως στις Βαλτικές χώρες έχουν καταστρέψει όλα τα μνημεία του κόκκινου στρατού και στη θέση τους έχουν βάλει
μνημεία και προτομές του εγκληματία Μπαντέρα και του τάγματος ΑΖΟΦ που ευθύνονται για μαζικές δολοφονίες αμάχων στην Ουκρανία την περίοδο της κατοχής.
Σήμερα 80 χρόνια μετά δυο λαοί που μέχρι πριν τριάντα χρόνια ήταν αδέλφια, έδιναν την ζωή τους τότε για τα πιο πανανθρώπινα ιδανικά, έχουν εμπλακεί σε ένα νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, με την Ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία και την ανοχή και υποστήριξη με όλα τα μέσα των ΝΑΤΟϊκών στην Ουκρανία. Και με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον της ανθρωπότητας προσπαθώντας να χαράξουν νέους δρόμους και εδάφη για λογαριασμό τους.
Η χώρα μας με διάσπαρτες Αμερικανονατοϊκές βάσεις αν γίνει ένα μεγάλος ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι από τις πρώτες που θα πληγεί, λόγω ακριβώς αυτών των βάσεων.
Σήμερα κι όλας, όλοι οι λαοί της Ευρώπης, οι λαοί του κόσμου, πρέπει να πάρουμε την υπόθεση της ειρήνης στα χλερια μας, σταματήσει αυτός ο πόλεμος, να καταργηθεί το ΝΑΤΟ, δεν έχει λόγους ύπαρξης και όλοι οι άλλοι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί, τύπου Ευρασιατικής συνεργασίας, όπου και η Κίνα ψάχνει το μερίδιο της, για να μην καταστραφεί η ανθρωπότητα από ένα νέο μεγάλο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Για να ζήσουν οι επόμενες γενιές χτίζοντας μια νέα κοινωνία δίκαιη και ειρηνική απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, απαλλαγμένη από την σημερινή δήθεν ειρήνη που την επιβάλλουν με το πιστόλι στον κρόταφο.