Δεν περισσεύει πια ο ανθρώπινος πόνος, λυγμός και κλάμα γίνεται, αίμα και λάσπη, στα στενά σοκάκια της Γάζας, πίκρα και αγανάχτηση από τους Παλαιστίνιους  πατεράδες και τις μανάδες,  που τυλίγουν με σάβανα τα παιδιά τους για να τα θάψουν, σπαραχτικές οι φωνές τους σκίζουν το αέρα, πιο δυνατές ακόμη και απ’ τον κρότο των  βομβών και το κροτάλισμα των πολυβόλων. Πιο δυνατό απ’ την υποκρισία της Δύσης και των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών που στηρίζουν αυτή την ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ.

Ο λαός της Παλαιστίνης όρθιος, αντιπαλεύει τα θεριά του και τον εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας του, με σφεντόνες και πέτρες.

Άνθρωποι που συλλαμβάνονται γυμνοί και γυμνοί κρατούνται, ή εκτελούνται εν ψυχρώ χωρίς δίκη, αθώες παιδικές   ψυχές κάτω από τα  ερείπια. Το Σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ, δεν κάνει πόλεμο, εθνοκάθαρση, κάνει,  οι είκοσι δυο χιλιάδες νεκροί, οι  μισοί αθώα παιδιά, μέσα σε δυο μόλις μήνες, όχι δεν είναι πόλεμος, είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

Στην Ουκρανία συνεχίζεται το μακελειό,  και η κυβέρνηση συνεχίζει να συμμετέχει σε αυτόν τον πόλεμο στέλνοντας στρατιωτικό εξοπλισμό, δίνει γη και ύδωρ στους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές, συμμετέχει στο  μακελειό της Γάζας με την άκρατη υποστήριξη του δολοφονικού κράτους του Ισραήλ, στέλνει φρεγάτες στην  ανατολική Μεσόγειο και στην Ερυθρά θάλασσα μπλέκοντας τη πατρίδα  μας σε επικίνδυνα παιχνίδια, σε περίπτωση γενικευμένης ανάφλεξης στην περιοχή.

Στον υπόλοιπο  καπιταλιστικό κόσμο στον κόσμο μας, τίποτα δεν έχει αλλάξει, παρά μόνο τα κέρδη των μεγάλων καπιταλιστικών ομίλων που συνεχίζουν να αυξάνονται αλματωδώς, με τεράστια συσσώρευση πλούτου στα χέρια λίγων και τη συνέχιση της φτωχοποίησης των πολλών.

Ένας υπερσυσσωρευμένος πλούτος, σε πολύ λίγα χέρια,  που συνεχώς βαλτώνει, φέρνοντας την μια καπιταλιστική κρίση πίσω από την άλλη.

Η πείνα, η ανέχεια, τα φάρμακα, μα και βασικής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, είναι άγνωστα για τα 2/3 του παγκόσμιου πληθυσμού.

Άνθρωποι και ποντίκια που ζούνε κάτω από απελπιστικές συνθήκες,  πίνοντας μολυσμένο νερό, ή ζώντας μέσα σε αυτό, σε παράγκες ή κάτω από μια λαμαρίνα.

Στην ΕΕ στις ΗΠΑ στον Καναδά είδαμε απεργίες και κινητοποιήσεις ενάντια στην ακρίβεια, τους χαμηλούς μισθούς και την περιθωριοποίηση.

Στην Γαλλία τα συνδικάτα, έδωσαν τις δικές τους μεγάλες μάχες, μέρες και νύχτες, μήνες ολόκληρους, χτυπημένοι κιόλας από τις  ομάδες καταστολής.

Στο Βερολίνο για πρώτη φορά  μετά από χρόνια κατέβηκαν οι αγρότες με τα  τρακτέρ, στους δρόμους, υπερασπίζοντας το βιός τους.

Η κλιματική αλλαγή συνεχίζει το καταστροφικό της έργο,  αποτέλεσμα της χρήσης της τεχνολογίας σε βάρος της ίδιας της φύσης και της ζωής μας για τα συμφέροντα μιας χούφτας ολιγαρχών.

Πλημμύρες, φωτιές σε όλο τον πλανήτη,  με  καταστροφικές συνέπειες για τα φτωχά κυρίως νοικοκυριά και τους ανθρώπους του μόχθου.

Στην Τουρκία οι  συνέπειες από τον καταστροφικό σεισμό του Φλεβάρη, παρά το θαύμα της διεθνούς λαϊκής  εργατικής αλληλεγγύης, δεν έχουν αμβλυνθεί ακόμη, χιλιάδες άνθρωποι είναι  θαμμένοι  κάτω από τα ερείπια, ενώ άστεγοι παραμένουν οι περισσότεροι επιζώντες. Οι λαοί των δύο χωρών έδειξαν για άλλη μια φορά, την φιλία και την αλληλεγγύη  τους, κόντρα στην λυκοφιλία, των δύο αστικών τάξεων, που επικυρώθηκε και με την επίσκεψη του Ερντογάν στην Ελλάδα.

Στην πατρίδα μας ζήσαμε το έγκλημα των Τεμπών, τις μεγάλες πυρκαγιές στην Ρόδο, την Αθήνα και τον Έβρο, τις πλημύρες και την καταστροφή του κάμπου, με χωριά ολόκληρα ακόμη κάτω από τα νερά και αποζημίωτους πάνω από 65.000 ανθρώπους.

Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης έμειναν στα χαρτιά, όπως και σε προηγούμενες καταστροφές. Μάτι,  Μάντρα, Εύβοια, Αρκαλοχώρι και Λέσβος.

Ενώ στον κάμπο περιμένουν ακόμη τα εκατομμύρια από τα αφορολόγητα κέρδη των εφοπλιστών, να κτιστούν νέα σχολεία ή να ανακαινιστούν τα μερικώς κατεστραμμένα.

Ο φετινός προϋπολογισμός φέρνει 6,5 δισ. νέους φόρους, βάζει κόφτη στην παιδεία και στην υγεία, μιλάει για δημοσιονομικά πλεονάσματα και επενδυτική βαθμίδα, την ίδια στιγμή, που τα νοσοκομεία υπολειτουργούν, στα σχολεία, δεν υπάρχουν οι απαιτούμενες υποδομές και δάσκαλοι, οι φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες φορολογούνται οριζόντια και η ακρίβεια εξανεμίζει αυτήν την πενιχρή αύξηση των μισθών και συντάξεων

Ο φτωχός λαός φτωχαίνει ακόμη περισσότερο, φοβάται κανείς να πάει και στο σούπερ μάρκετ, το ηλεκτρικό ρεύμα από κοινωνικό αγαθό έχει γίνει εμπόρευμα με την κιλοβατώρα στα ύψη και οι τιμές πλέον να καθορίζονται από το χρηματιστήριο ενέργειας, την ίδια μοίρα θα ακολουθήσει και το νερό, βάζοντας από εδώ και πέρα την ίδια μας τη ζωή , στον χρηματιστηριακό τζόγο. Έναν νόμιμο τζόγο που οδηγεί ολοένα και περισσότερο τα φτωχά νοικοκυριά στην υπερχρέωση και τη φτωχοποίηση. Μην εκπλαγούμε τους επόμενους μήνες, μέσα στο καταχείμωνο, να δούμε χιλιάδες φτωχούς ανθρώπους να τους κόβουν το ρεύμα, από αδυναμία πληρωμής, όπως είδαμε και θα συνεχίσουμε να βλέπουμε πλειστηριασμούς, με εξώσεις ακόμη και σε ΑΜΕΑ με την συμβολή των ΜΑΤ.

Αυτή η βαρβαρότητα δεν έχει τέλος, φτωχοί βιοπαλαιστές κάνουν δύο  και τρεις δουλειές για να τα βγάλουν πέρα, η  κοινωνική και οικογενειακή ζωή, γίνεται κομμάτια, το μπούλινκ στα σχολεία, οι παιδικές  συμμορίες, ενδοοικογενιακή βία, οι  δολοφονίες γυναικών, είναι φαινόμενα αυτής της κατάστασης.

Η οπαδική βία σε έξαρση με ακραία  φαινόμενα δολοφονιών εν ψυχρώ χρηματοδοτείται από τις ίδιες τις ΠΑΕ δημιουργώντας εν κρυπτώ ολόκληρους στρατούς χούλιγκανς  κυρίως από φτωχά παιδιά νεαρής ηλικίας, που ξεσπούν εκεί  διαβολοποιώντας την μοίρα τους.

Εκατόν  ογδόντα νεκροί εργάτες τούτη τη χρονιά  πάλι, κάθε δύο μέρες και ένας νεκρός από θανατηφόρο εργατικό ατύχημα, δεν ξέρεις τελικά  το πρωί που ξεκινάς για την δουλειά, αν θα γυρίσεις πίσω ζωντανός.

Αυτά δεν είναι εργατικά ατυχήματα, είναι φόνοι εν ψυχρώ, με τους νόμους που πέρασαν  για 13ωρη ημερήσια δουλειά και με συστηματική ανυπαρξία μέσων βασικής προστασίας.

Το αστικό σύστημα έκανε τις πρώτες  εκλογές, με  την υποτιθέμενη απλή αναλογική,  αλά δεν τους βγήκε, όχι γιατί δεν ήθελαν τα αστικά κόμματα να συνεργαστούν – έτσι κι αλλιώς στη Βουλή κατά 70% ψηφίζουν τα νομοσχέδια, που φέρνει η κυβέρνηση- αλλά γιατί κατά βάθος τους βολεύει όλους η ενισχυμένη αναλογική, το συστηματικό δηλαδή κλέψιμο ψήφων, στο  όνομα της αυτοδυναμίας. Είναι αυτό που λέμε, άλλον ψηφίζεις, άλλος βγαίνει  και αυτό το λένε δημοκρατία.

Το ΚΚΕ τους χάλασε τη σούπα, τόσο με την άνοδο του τρεις περίπου μονάδες, αλλά και με τον ποιοτικό χαραχτήρα των ψήφων του, αφού ήταν το μόνο κόμμα  που κέρδισε τις καρδιές πολλών νέων ψηφοφόρων.

Τα ίδια και χειρότερα στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.

Πριν τις εκλογές όλα τα σχήματα κατέβαιναν υποτίθεται ανεξάρτητα, δήθεν για το καλό όλων, μετά τις εκλογές και το ανάλογο αποτέλεσμα τα αστικά κόμματα τσακώνονταν μεταξύ τους, ποιο και ποιους εκλεγμένους πλέον υποστήριξε, ώστε να καρπωθεί τη νίκη.

Ήρθαν οι νίκες της Λαϊκής συσπείρωσης σε πέντε δήμους και ήταν πραγματικές νίκες του λαού μας σε τοπικό επίπεδο επειδή ήταν η μόνη παράταξη που δεν έπαιξε  τα πολιτικά παιχνίδια των αστικών κόμματων λέγοντας καθαρά στους εργαζόμενους ότι στηρίζεται από το ΚΚΕ.

Στην αντίπερα όχθη τώρα, τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων και τραπεζών διπλασιάστηκαν το 2023 φτάνοντας στο αστρονομικό ποσό των 16 δισ.  ευρώ. Και όλα τούτα αφορολόγητα, αφού οι μεν τραπεζίτες έχουν τον λεγόμενο αναβαλλόμενο φόρο οι δε μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι, φοροαπαλλάσσονται λόγω επενδύσεων και καλά.

Αν αυτός εν ολίγοις είναι ο απολογισμός αυτής της χρονιάς η επόμενη θα είναι χειρότερη, αφού μια σειρά νόμοι κυρίως φορομπηχτικοί, αλλά και ο ίδιος ο προϋπολογισμός, θα εφαρμοστούν το 2023.

Οι φτωχοί άνθρωποι,   οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, τα μεσαία στρώματα, η φτωχή αγροτιά, η νεολαία, έναν μόνο δρόμο έχουν για να αντιπαλέψουν αυτή την βαρβαρότητα.

Την οργάνωση τους στα κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία, στους συλλόγους τους οι αυτοαπασχολούμενοι,  οι φοιτητές, οι φτωχοί αγρότες, για να δημιουργηθεί επί τέλους ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα.

Η μεγάλη λαϊκή συμμαχία που όχι μόνο θα διεκδικεί να πάρει πίσω όλα αυτά που έχει χάσει μέχρι τώρα, αλλά θα αμφισβητεί το καπιταλιστικό σύστημα, μέχρι την οριστική ανατροπή του. Για μια άλλη κοινωνία, την κοινωνία της λαϊκής εξουσίας, με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας για τα συμφέροντα και τις πραγματικές ανάγκες  των πολλών.

Άλλος δρόμος δεν υπάρχει!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.