Σήμερα, αν ζούσε, θα μπορούσε να ήταν ένας άκακος γεράκος, καθισμένος σε μια κουνιστή πολυθρόνα να πίνει απολαυστικά έναν εξωτικό χυμό ή μάτε, στην αυλή του σπιτιού του στην Αβάνα. Ένας γεράκος ενενήντα τεσσάρων χρονών, έχοντας κάνει μια τεράστια διαδρομή στη ζωή του, προσφέροντας υψηλές ιατρικές πράξεις στο χειρουργικό τραπέζι σώζοντας δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, (το έκανε νεαρός τότε τελειόφοιτος της ιατρικής, να χειρουργεί λεπρούς σε έναν παραπόταμο του Αμαζονίου, αψηφώντας τους κινδύνους) καθηγητής στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου να διδάσκει καινοτόμα χειρουργική.
Παππούς και προπάππους, να χαίρεται τα εγγόνια και τα δισέγγονα του.
Αν ζούσε σήμερα, θα μπορούσε να ήταν ένας παγκόσμιος λαϊκός ηγέτης, ένας μεγάλος “ποιητής’ της δράσης και των λαϊκών αγώνων, που με το τεράστιο κύρος του, την προσωπικότητα του και την στάση του, να επηρέαζε δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Αν ζούσε σήμερα, θα μπορούσε να έχει αλλάξει ο ρους της ιστορίας, να μην είχε καταστραφεί η ΕΣΣΔ και ακόμη περισσότερα έθνη να είχαν προχωρήσει στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στον 21ου αιώνα.
Ο ιμπεριαλισμός μπορεί να είχε συρρικνωθεί και να μην είχαν γίνει οι πόλεμοι, να μην είχαν καταστραφεί η Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, η Λιβύη. Να μην είχαμε τα εκατομμύρια των προσφύγων, τα πνιγμένα παιδιά στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο, τις χαροκαμένες μάνες, τις ξεκληρισμένες οικογένειες, τον τρόμο, τον φόβο, τον πόνο, την απελπισία και τον θάνατο.
Οι λαοί της γης θα ήταν πιο κοντά, Παλαιστίνιοι κα Εβραίοι, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, αδελφωμένοι.
Δεν θα υπήρχε η υπερσυσσώρευση του πλούτου σε λίγες οικογένειες που κουμαντάρουν τον πλανήτη σήμερα, θα είχαμε λιγότερα όπλα καταστροφής, περισσότερα σχολεία, περισσότερα και καλύτερα φάρμακα και νοσοκομεία, μπορεί να είχε απαλειφθεί η πείνα, ώστε να μην πεθαίνουν πουθενά μικρά παιδιά από ασιτία.
Ούτε παιδικές συμμορίες να εκφοβίζουν άλλα παιδιά και τα φασιστοειδή θα ειχαν κρυφτεί στα λαγούμια τους ή θα είχαν εξαφανιστεί.
Αν ζούσε, ΝΑΙ ο κόσμος θα ηταν πολύ καλύτερος.
Όμως γι’ αυτό τον δολοφόνησαν εν ψυχρώ, τόσο πολύ τον φοβόντουσαν.
Δεν έπρεπε να ζήσει ο Τσε, τέτοιοι λαϊκοί ηγέτες, όταν εμφανίζονται στη ζωή, αλλάζει ο ρους της ιστορίας, έρχονται τα πάνω κάτω, οι ταπεινοί εξυψώνονται, οι πεινασμένοι εξεγείρονται, οι καταπιεσμένοι ορθώνονται και οι σκλάβοι επαναστατούν.
Τέτοιοι γίγαντες που γεννιούνται σε κάποιες εποχές της ανθρώπινης εξέλιξης, δημιουργούν άλλες προϋποθέσεις στην υπόθεση των αγώνων για την κοινωνική απελευθέρωση, «ανοίγουν νέους δρόμους και εποχές, στο μπόι ων ονείρων, στο μπόι των ανθρώπων» όπως έλεγε και ο δικός μας ο Νίκος και έτσι ανατάσσεται η καρδιά και ο νους, χαμογελούν τα χείλη, ο ταπεινός και ο πεινασμένος σκέφτονται, ξαναμαθαίνουν να αγωνίζονται, αισιοδοξούν για το μέλλον, σπάνε τις αλυσίδες της κοινωνικής σκλαβιάς.
Αγκαλιάζονται οι άνθρωποι, γεμίζει συναισθήματα η καρδιά, έρχονται πιο κοντά οι αδικημένοι, σμίγουν σε μια γροθιά και πολεμούν τα ντόπια και ξένα θεριά τους.
Τέτοιους γίγαντες έχει γεννήσει πολλές φορές η ζωή, μα από μόνοι τους δεν μπορούν να κάνουν πράμα αν οι μάζες δεν τους ακολουθήσουν.
Όμως εκείνοι έχουν εκείνον τον τρόπο να συνεγείρουν τις μάζες, να ξεσηκώνουν το λαό γιατί είναι κομμάτι του, αίμα από το αίμα του, σάρκα από την σάρκα του.
Αν ζούσε σήμερα μπορεί τα πράγματα να μην ήταν όπως τα περιγράφω, σίγουρα όμως, δεν θα ήταν όπως είναι σήμερα.
Τον δολοφόνησαν εν ψυχρώ και μετά έκρυψαν το σώμα του με απόλυτη μυστικότητα, για να ξεχαστεί. Και αντί να τον βγάλουν από τις καρδιές και το μυαλό των ταπεινών της γης, αντί να περάσει στην λήθη και να ξεχαστεί, εκείνος έγινε το σύμβολο του επαναστατικού αγώνα, η ιερότερη μορφή στα μάτια των πονεμένων και αδικημένων, η καρδιά και ο νους κάθε εξεγερμένου, κάθε ανθρώπου που πολεμούσε την αδικία τον φασισμό, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Δεν υπάρχει χωριό, κωμόπολη, πόλη στην Λατινική Αμερική που να μην έχει έστω ένα δρόμο στο όνομα του ή μια πλατεία. Δεν υπάρχει σπίτι ή φοιτητικό δωμάτιο, σε όλο τον κόσμο που να μην έχει έστω και μία φωτογραφία του. Δεν υπάρχει απεργία ή διαδήλωση χωρίς μια αφίσα του.
Είναι ο άνθρωπος που αγαπήθηκε πιο πολύ κι απ’ τον Χριστό κι από τον Μωάμεθ και τον Βούδα, πιο πολύ απ’ όλες τις θρησκείες του κόσμου.
Και πώς να μην αγαπηθεί, πώς να μην γίνει σύμβολο, όταν με την στάση ζωής του, μας έδειξε τον νέο άνθρωπο, τον ΑΝΘΡΩΠΟ της θυσίας, της ανιδιοτέλειας, της αγάπης για τον άνθρωπο του μόχθου, ανεξάρτητα καταγωγής, γλώσσας, θρησκείας ή εθνότητας.
Ο ΤΣΕ τιθάσευσε τον εαυτό του, τον έκανε να ξεπεράσει τον εγωισμό, τον ατομικισμό, την αδιαφορία, την ανευθυνότητα, την προσωπική καριέρα και ανέλιξη και να ταυτιστεί με τους πονεμένους, τους αδικημένους, τους εκμεταλλευόμενους, τους ανθρώπους χωρίς μοίρα και αύριο. Και μας έδειξε πως ο μόνος δρόμος για την ευτυχία του ανθρώπου για να αποτινάξει από πάνω, του, την μισθωτή σκλαβιά,τις αλυσίδες της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο,τον πόνο, την πείνα, την μιζέρια, τον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό, την προσφυγιά, την μετανάστευση, είναι να σταθεί όρθιος και να παλέψει για την ζωή και τον μέλλον του. Ένα μέλλον στηριγμένο στα χέρια του και στην δύναμη που βγαίνει απ τις ενωμένες γροθιές, στην καθημερινή πάλη για το ψωμί, στην διαδήλωση στην απεργία στην εξέγερση, στην επανάσταση.
Ο Τσε μάς έδειξε πως είναι να τιθασεύεις τον εαυτό σου για να τον αλλάξεις ενώ παράλληλα αγωνίζεσαι να αλλάξεις και τους άλλους, ολόκληρη την κοινωνία.
Μας έδειξε τον νέο άνθρωπο, τον νέο κομμουνιστή.
Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, χρέος των λαών όλου του κόσμου είναι να βάλουν τέλος σε αυτή την σαπίλα, την βρομιά που αναδύεται από τον καπιταλιστικό κόσμο.
Να παραδειγματιστούμε από την στάση και την θυσία του, σηκώνοντας ψηλότερα τη σημαία της επανάστασης.
Να παραδειγματιστούμε από την στάση του, ώστε τα παιδιά και τα εγγόνια μας, οι μέλλουσες γενιές, να θέλουν να γίνουν σαν τον ΤΣΕ και να συνεχίσουν εκείνο που έμεινε πίσω με τον θάνατο του, τις μεγάλες λαϊκές κοινωνικές επαναστάσεις.
Άλλο ένα δάκρυ
Δεν έχει προλάβει να σβήσε το δάκρυ απ’ τα μάτια μας, μετά τα Τέμπη, τους χαμένους από έλλειψη ασθενοφόρων και το αδικοχαμένο εργάτη στα ναυπηγεία- προσθετηκε άλλος ένας εργάτης χθες πάλι- θυσία στο βωμό των κερδών τους.
Είχα ξεκινήσει να γράφω για τον Τσε, όταν ξαφνικά στις ειδήσεις, άκουσα γιαυτη την ανείπωτη τραγωδία. Επτακόσιοι πνιγμένοι, ανάμεσα τους πάνω από εκατό παιδιά και μανάδες, έλεος των διακινητών και τροφή για τα ψάρια.
Οι ΕΕ, το ΝΑΤΟ και όλοι όσοι κυβέρνησαν τούτη τη χώρα, χύνουν κάθε φορά κροκοδείλια δάκρυα, κηρύσσοντας ακόμη και τριήμερο εθνικό πένθος.
Είναι εκείνοι, που μέσα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ έχουν βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους, στις συμφωνίες, Δουβλίνο 1 και Δουβλίνο 2 κάνοντας τη χώρα μας μια φυλακή ψυχών που δεν θέλουν να μείνουν, αλλά τους κρατούν με το ζόρι.
Άνθρωποι ξεριζωμένοι από τους πολέμους, που οι Αμερικανονατοϊκοί και ΕΕ επέβαλαν φτιάχνοντας και εξοπλίζοντας ΑΛΚΑΙΝΤΕΣ στο Αφγανιστάν και μαχητές της ελευθερίας, στη ΣΥΡΙΑ, όπως κάνουν σήμερα με τον Ζελένσκυ στην Ουκρανία παρατείνοντας τον πόλεμο με την Ρωσία, βαδίζοντας σε επικίνδυνα μονοπάτια για έναν μεγαλύτερο πόλεμο, με καταστροφικές συνέπειες για τους λαούς της Ευρώπης και κυρίως για την πατρίδα μας που είναι διάσπαρτη με Αμερικανονατοϊκές βάσεις.
Βάσεις, τέτοιας στρατηγικής σημασίας που θα είμαστε από τους πρώτους που θα πληγούν, με κίνδυνο ακόμη και τον αφανισμό μας.
Είναι οι ίδιοι ιμπεριαλιστικοί κύκλοι που εξοπλίζουν τους πολέμαρχους του Σουδάν μέσω των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, προκαλώντας τον αφανισμό ολόκληρων φυλών και πληθυσμών.
Κατέστρεψαν το ΙΡΑΚ με ψέματα, αρνούνται στους Παλαιστίνιους αδελφούς μας ένα κομμάτι γης για πατρίδα, εξαφανίζουν κάθε τι που αντιστέκεται στα σχέδια τους.
Επενέβησαν στο Αφγανιστάν τότε με τον Μπιν Λάντεν-δικό τους παιδί, τι κι αν μετά τους γύρισε μπούμερανγκ- για να σώσουν λέει τη χώρα από τους κακούς κομμουνιστές και να φέρουν τη δημοκρατία και αφού έχυσαν το αίμα των Αφγανών, μα και των δικών τους παιδιών, αποχώρησαν αφήνοντας πίσω ερείπια, πείνα και πόνο, όπως επίσης ό,τι πιο αντιδημοκρατικό, αναχρονιστικό, αντιδραστικό και σκοταδιστικό καθεστώς. Τα ίδια έκαναν και στη Λιβύη, κόβοντας την στα δύο. κλέβοντας το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.
Και όλα αυτά μέσα στα νέα γεωπολιτικά παιχνίδια τους για ακόμη μεγαλύτερη συσσώρευση πλούτου, όλα θυσία στο βωμό των κερδών τους.
Το σύνθημα ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ Ή ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ γίνεται ολοένα και πιο επίκαιρο.
Όχι μόνο για την διεθνή πραγματικότητα αλλά και για τις ίδιες τις ζωές μας.
Η ισχυροποίηση ακόμη περισσότερο του ΚΚΕ ανοίγει νέους δρόμους πάλης και αγώνα, χερι χέρι με το λαό για μια ισχυρή μαχητική, λαϊκή αντιπολίτευση για την αντιμετώπιση των νέων αντιλαϊκών μέτρων που έρχονται μέσω του υπερμνημονίου του ταμείου ανάκαμψης, με τα δημοσιονομικά πλεονάσματα και τα 350 προαπαιτούμενα, πού όλοι οι άλλοι ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΕΛΛ. ΛΥΣΗ έχουν προσυμφωνήσει και ψηφίσει, να κάνουμε με τους αγώνες μας κουρελόχαρτα, να απαιτήσουμε να παρουμε πίσω όλα τα χαμένα, ενα ΕΣΥ στα μέτρα των πραγματικών αναγκών μας, την διαγραφή όλων των χρεών στις τράπεζες, όλων των λαϊκών νοικοκυριών, μέχρι το ποσό των πενήντα χιλιάδων ευρώ, κατάργηση των πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία ή καταναλωτικών δανεών.
Δημόσια και καθολική εκπαίδευση αι πανεπιστήμια, ασφαλείς μεταφορές, μέτρα προστασίας, από φυσικές καταστροφές, απεμπλοκή της χώρας μας από όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, εξοπλισμούς για την άμυνα μας και όχι για το ΝΑΤΟ.
Χέρι φιλίας με όλους τους λαούς του κόσμου.
Και τούτη τη φορά στο χέρι μας είναι.
Ή αυτοί ή εμείς ή τα κέρδη τους ή η ζωή μας.
Εμείς αποφασίζουμε, κανείς άλλος.